α:

Οι οργανισμοί είσπραξης χρεών κερδίζουν χρήματα συμβάλλοντας με τους πιστωτές και εισπράζοντας χρήματα για αμοιβές - είτε αγοράζοντας φθηνά χρέη και εισπράγοντας ένα μέρος των οφειλόμενων χρημάτων. Το παλαιό χρέος που έχει περάσει από το καθεστώς των περιορισμών ή θεωρείται αλλιώς ανυπόφορο αγοράζεται για πένες στο δολάριο, καθιστώντας τους συλλέκτες μεγάλα κέρδη.

Οι οργανισμοί συλλογής εισπράττουν τα χρέη επικοινωνώντας με τους οφειλέτες μέσω κλήσεων και επιστολών, αναφέροντας τα χρέη στα γραφεία πίστωσης και μερικές φορές υποκινούμενοι οφειλέτες που χρωστάνε μεγάλα χρηματικά ποσά. Σύμφωνα με την Ομοσπονδιακή Επιτροπή Εμπορίου, ο νόμος για τις πρακτικές είσπραξης οφειλών περιορίζει τον τρόπο με τον οποίο οι οργανισμοί συλλογής μπορούν να εισπράττουν ένα χρέος, προκειμένου να τους εμποδίσουν να είναι καταχρηστικοί, άδικοι και παραπλανητικοί. Για παράδειγμα, οι συλλέκτες χρέους επιτρέπεται να έρχονται σε επαφή μόνο με έναν οφειλέτη μεταξύ των ωρών 8α. m. και 9 σελ. m. , εκτός εάν ο οφειλέτης έχει συμφωνήσει άλλως. Οι αγοραστές πρέπει επίσης να ακολουθούν ορισμένα χρονικά όρια, όπως η μη αναφορά χρέους ηλικίας άνω των επτά ετών και η αποστολή επιστολής επικύρωσης χρέους εντός πέντε ημερών από την πρώτη επαφή με τον οφειλέτη.

Ένας οφειλέτης οφείλει να βασίζεται στον οφειλέτη για να πληρώσει και δεν μπορεί να πάρει ένα paycheck ή να φτάσει σε τραπεζικό λογαριασμό, ακόμα και αν ο δρομολογητής και οι αριθμοί λογαριασμού είναι γνωστοί, εκτός αν έχει ληφθεί απόφαση. Για να γίνει αυτό, ένας οργανισμός συλλογής πρέπει να αναλάβει τον οφειλέτη ενώπιον του δικαστηρίου πριν από την εκπνοή του ορίου των περιορισμών και να κερδίσει μια απόφαση εναντίον του. Αυτή η κρίση επιτρέπει στον συλλέκτη να ξεκινά να γαρνεύει τους μισθούς και τους τραπεζικούς λογαριασμούς, αλλά ο συλλέκτης πρέπει να επικοινωνήσει με τον εργοδότη και την τράπεζα του οφειλέτη για να ζητήσει τα χρήματα.