α:

Η περιθωριακή ανάλυση είναι η τεχνική που χρησιμοποιούν οι εταιρείες όταν έχουν μια προσέγγιση κόστους-οφέλους για την λήψη αποφάσεων κατανομής πόρων. Όλες οι εταιρείες περιορίζονται από την έλλειψη πόρων - υπάρχουν μόνο τόσα χρήματα, εργασία, κεφάλαιο και διαθέσιμος χρόνος - γι 'αυτό πρέπει να καθορίσουν τον τρόπο με τον οποίο θα χρησιμοποιήσουν καλύτερα αυτούς τους πόρους. Η οριακή ανάλυση κατανέμει τις εισροές σε μετρήσιμες μονάδες και προσπαθεί να εντοπίσει όπου οριακά έσοδα είναι μεγαλύτερα από το οριακό κόστος.

Οριακή και Ανάλυση Διασύνδεσης

Οι οικονομολόγοι κατέγραψαν και εφάρμοσαν την οριακή ανάλυση στη δεκαετία του 1870 ως τρόπος για να εξηγήσουν πώς οι φορείς παίρνουν αποφάσεις στο περιθώριο. Διαπίστωσαν ότι οι τιμές αγοράς αντανακλούσαν την υποκειμενική αξία μιας επιπλέον μονάδας ενός αγαθού, όπως η χρησιμότητα που αποκτήθηκε από την κατανάλωση ενός επιπλέον μπουκαλιού νερού.

Η περιθωριακή ανάλυση βρήκε ένα σπίτι στη διοίκηση επιχειρήσεων. Οι εταιρείες άρχισαν να αναλύουν τις αποφάσεις εισροών από τη μονάδα, προσπαθώντας να αφιερώσουν πόρους μόνο όταν το οριακό κόστος ήταν μικρότερο από το οριακό έσοδο.

Η παραδοσιακή εφαρμογή της περιθωριακής ανάλυσης στην επιχείρηση είναι η μέθοδος κόστους-οφέλους. Για παράδειγμα, ένας κατασκευαστής παιχνιδιών θα μπορούσε να προσπαθήσει να μετρήσει και να συγκρίνει το κόστος παραγωγής ενός επιπλέον παιχνιδιού με τα προβλεπόμενα έσοδα από την πώλησή του. Σύμφωνα με την προσέγγιση κόστους-οφέλους, η εταιρεία θα πρέπει να συνεχίσει να αυξάνει την παραγωγή έως ότου τα οριακά έσοδα ισούνται με το οριακό κόστος.

Τι περιθωριακή ανάλυση αγνοεί

Ένα πλεονέκτημα που παραβλέπεται από την περιθωριακή ανάλυση είναι αυτό που λέει στους διαχειριστές να μην εξετάσουν. Η περιθωριακή ανάλυση δείχνει ότι οι αποφάσεις σχετικά με τη μελλοντική κατανομή πόρων πρέπει να αγνοούν το μέσο κόστος, το πάγιο κόστος και το βυθισμένο κόστος.

Εάν η βέλτιστη απόδοση είναι εκεί όπου το οριακό όφελος είναι ίσο με το οριακό κόστος, οποιοδήποτε άλλο κόστος είναι άσχετο. Εξετάστε ξανά τον κατασκευαστή παιχνιδιών και υποθέστε ότι, κατά μέσο όρο, έχει κοστίσει η εταιρεία $ 10 για να κάνει ένα παιχνίδι. Η μέση τιμή πώλησης για την ίδια περίοδο είναι $ 15. Αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα ότι πρέπει να κατασκευαστούν περισσότερα παιχνίδια. Εάν 1 000 παιχνίδια είχαν κατασκευαστεί προηγουμένως, τότε η εταιρεία θα πρέπει να εξετάσει μόνο το κόστος και το όφελος του 1, 001st παιχνιδιού. Εάν θα κοστίσει $ 12. 50 για να κάνει το 1, 001st παιχνίδι, αλλά θα πωλούν μόνο για $ 12. 49, η εταιρεία θα πρέπει να σταματήσει την παραγωγή σε 1, 000.