α:

Ο Warren Buffett επενδύει χρησιμοποιώντας μια πιο ποιοτική και συγκεντρωμένη προσέγγιση από ό, τι έκανε ο Benjamin Graham. Ο Graham προτίμησε να βρει υποτιμημένες, μέσες επιχειρήσεις και να διαφοροποιήσει τις συμμετοχές του μεταξύ τους. Ο Buffett ευνοεί τις ποιοτικές επιχειρήσεις που έχουν λογικές αποτιμήσεις και την ικανότητα για μεγάλη ανάπτυξη.

Ο Buffett αναφέρθηκε στον εαυτό του ως "85% Graham", κάνοντας οποιαδήποτε διάκριση μεταξύ των δύο ασήμαντων σε σύγκριση με το σύνολο. Και οι δύο διάσημοι άνδρες υποστήριζαν ένα κλασικό στυλ αξίας που επικεντρώθηκε στα θεμελιώδη στοιχεία της επιχείρησης και σε μια προσέγγιση "να παραμείνει η πορεία".

Ο Buffett δήλωσε κάποτε σε μια συνέντευξη ότι το βιβλίο του Graham, "The Intelligent Investor", είχε αλλάξει τη ζωή του και τον έβαλε στο σωστό δρόμο. Ο Buffett αναφερόταν στις θεωρίες του Graham σχετικά με την επένδυση σε αξία και έφερε μια μορφή επαγγελματικής ανάλυσης στις επενδυτικές αγορές.

Ο Graham ονομάζεται συχνά "Dean της Wall Street" και ο πατέρας της αξίας που επενδύει. Ένας από τους σημαντικότερους πρώτους υποστηρικτές της ανάλυσης χρηματοοικονομικής ασφάλειας, ο Graham είχε τόσο μεγάλη επιρροή ώστε βοήθησε στην εκπόνηση του νόμου περί τίτλων του 1933. Υποστήριξε την ιδέα ότι ο επενδυτής πρέπει να εξετάσει την αγορά σαν να ήταν μια πραγματική οντότητα και δυνητικός συνεργάτης - Ο Graham ονομάζεται αυτή η οντότητα "Mr. Market" - που μερικές φορές ζητά πάρα πολλά ή πολύ λίγα χρήματα για να εξαγοραστούν.

Ο Γκράχαμ έγραψε το "The Intelligent Investor" το 1949 ως οδηγό για τον κοινό επενδυτή. Το βιβλίο προώθησε την ιδέα της αγοράς τίτλων χαμηλού κινδύνου με πολύ διαφοροποιημένο, μαθηματικό τρόπο. Ο Graham ευνόησε τη θεμελιώδη ανάλυση και διαπίστωσε τη διαφορά μεταξύ της τιμής αγοράς και της εγγενούς αξίας της μετοχής.

Θα ήταν δύσκολο να συνοψίσουμε πλήρως όλες τις θεωρίες του Graham, αλλά υπάρχουν αρκετές βασικές έννοιες που αξίζει να επισημανθούν. Πιστεύει ότι οι τιμές των μετοχών ήταν συχνά λανθασμένες λόγω των παράλογων και υπερβολικών διακυμάνσεων των τιμών (τόσο ανοδικών όσο και αρνητικών). Οι ευφυείς επενδυτές, δήλωσε ο Graham, πρέπει να είναι σταθεροί στις αρχές τους και να μην ακολουθήσουν το πλήθος.

Ο Μπέντζαμιν Γκράχαμ βασίστηκε σε ποσοτικές μεθόδους σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό από ό, τι ο Buffett, ο οποίος ξοδεύει το χρόνο του στην πραγματικότητα σε επίσκεψη σε εταιρείες, μιλώντας με τη διαχείριση και την κατανόηση του επιχειρηματικού μοντέλου. Μέσα από αυτό, ο Graham ήταν πιο ικανός και πιο άνετος επενδύοντας σε πολλές μικρότερες εταιρείες από ό, τι ο Buffett.

Εξετάστε μια αναλογία μπέιζμπολ: Ο Γκράχαμ ανησύχησε για να πάρει τη βάση και να ταλαντεύεται σε καλές γήπεδα, ενώ ο Buffett προτιμά να περιμένει για γήπεδα. Πολλοί έχουν πιστώνει τον Buffett με το να έχει ένα φυσικό δώρο για χρονισμό που δεν μπορεί να αναπαραχθεί, ενώ η μέθοδος του Graham είναι πιο φιλική προς τον μέσο επενδυτή.

Στον πυρήνα της, η επένδυση αξίας αφορά τον εντοπισμό των αποθεμάτων που έχουν υποτιμηθεί από την πλειονότητα των συμμετεχόντων στην αγορά και την κεφαλαιοποίηση της διαφοράς μεταξύ εγγενούς αξίας και τιμής αγοράς. Ο Buffett και ο Graham έχτισαν και τεράστια ατομικά αυγά φωλιάς και πέτυχαν φήμη μέσω αυτής της ιδέας. Οι βασικές διαφορές έγκεινται στον τρόπο καθορισμού της εγγενούς αξίας, πότε να πάρουμε μια ευκαιρία και πόσο βαθιά να βουτήξουμε σε μια εταιρεία που έχει δυναμικό.