α:

Η βιομηχανικοποίηση - η περίοδος μετασχηματισμού από μια γεωργική οικονομία σε μια αστική, μαζική παραγωγή - συνοδεύεται από κάθε περίοδο διαρκούς αύξησης του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος κατά κεφαλήν. Λιγότερο από το 20% του παγκόσμιου πληθυσμού ζουν σε βιομηχανικά έθνη, αλλά αντιπροσωπεύουν περισσότερο από το 70% της παγκόσμιας παραγωγής. Η μετάβαση από την αγροτική στη βιομηχανική κοινωνία δεν είναι πάντοτε ομαλή, αλλά είναι ένα απαραίτητο βήμα για να αποφύγουμε την έντονη φτώχεια που υπάρχει στις λιγότερο ανεπτυγμένες χώρες (ΛΑΧ).

Η πρώτη περίοδος εκβιομηχάνισης πραγματοποιήθηκε στη Μεγάλη Βρετανία μεταξύ 1760 και 1860. Οι ιστορικοί διαφωνούν για την ακριβή φύση και τα αίτια αυτής της πρώτης βιομηχανικής επανάστασης, αλλά σηματοδότησε την πρώτη περίοδο εκβιομηχάνισης συνθέτοντας την οικονομική ανάπτυξη στην παγκόσμια ιστορία. Η βιομηχανικοποίηση έφτασε στις Ηνωμένες Πολιτείες στις αρχές του 19ου αιώνα και τελικά εξαπλώθηκε στα περισσότερα δυτικά ευρωπαϊκά έθνη πριν από τα τέλη του αιώνα.

Υπάρχουν δύο ευρέως αποδεκτές διαστάσεις της εκβιομηχάνισης: μια αλλαγή στους τύπους της κυρίαρχης εργασιακής δραστηριότητας (γεωργία προς μεταποίηση) και το παραγωγικό επίπεδο της οικονομικής παραγωγής. Η διαδικασία αυτή περιλαμβάνει μια γενική τάση για αστικοποίηση των πληθυσμών και ανάπτυξη νέων βιομηχανιών.

Επιπτώσεις της εκβιομηχάνισης

Η οικονομική και ιστορική έρευνα έχει δείξει συντριπτικά ότι η εκβιομηχάνιση συνδέεται με την αύξηση της εκπαίδευσης, τη μεγαλύτερη διάρκεια ζωής, την αύξηση του ατομικού και εθνικού εισοδήματος και τη βελτίωση της συνολικής ποιότητας ζωής.

Για παράδειγμα, όταν η Βρετανία εκβιομηχούσε, το συνολικό εθνικό εισόδημα αυξήθηκε κατά περισσότερο από 600% από το 1801 έως το 1901. Μέχρι το 1850, οι εργαζόμενοι στις ΗΠΑ και τη Μεγάλη Βρετανία κέρδισαν κατά μέσο όρο 11 φορές περισσότερο από ό, τι οι εργαζόμενοι μη βιομηχανοποιημένα έθνη.

Αυτές οι επιδράσεις έχουν αποδειχθεί μόνιμες και σωρευτικές. Μέχρι το 2000, το κατά κεφαλήν εισόδημα σε πλήρως βιομηχανικές χώρες ήταν 52 φορές μεγαλύτερο από ό, τι στις μη βιομηχανικές χώρες. Η βιομηχανοποίηση διαταράσσει και εκτοπίζει την παραδοσιακή εργασία, ενθαρρύνοντας τους εργαζομένους προς μια πιο πολύτιμη και παραγωγική δραστηριότητα που συνοδεύεται από καλύτερα κεφαλαιουχικά αγαθά.

Η εκβιομηχάνιση του Χονγκ Κονγκ

Ίσως καμία εκβιομηχάνιση δεν ήταν τόσο γρήγορη, απροσδόκητη και μετασχηματιστική όπως αυτή που εμφανίστηκε στο Χονγκ Κονγκ μεταξύ 1950 και 2000. Σε λιγότερο από δύο γενιές, η μικρή ασιατική επικράτεια εξελίχθηκε σε έναν από τους πλουσιότερους πληθυσμούς κόσμος.

Το Χονγκ Κονγκ έχει μόνο 1, 000 τετραγωνικά χιλιόμετρα σε μέγεθος. Δεν διαθέτει τη γη και τους φυσικούς πόρους σημαντικών βιομηχανικών δυνάμεων όπως το Ηνωμένο Βασίλειο και η Γερμανία. Η περίοδος εκβιομηχάνισης ξεκίνησε με εξαγωγές κλωστοϋφαντουργίαςΟι ξένες επιχειρήσεις έγιναν όλο και περισσότερο ελκυστικές στη λειτουργία στο Χονγκ Κονγκ, όπου η φορολογία ήταν χαμηλή, δεν υπήρχαν κατώτατοι μισθολογικοί νόμοι και δεν υπήρχαν τιμολόγια ή επιδοτήσεις για το διεθνές εμπόριο.

Το 1961, ο βρετανός κυβερνήτης του Χονγκ Κονγκ, Sir John James Cowperthwaite, καθιέρωσε μια πολιτική θετικής μη επεμβατικότητας στην πρώην αποικία. Μεταξύ 1961 και 1990, ο μέσος ρυθμός αύξησης του ΑΕγχΠ στο Χονγκ Κονγκ ήταν μεταξύ 9 και 10%. Ο χαμηλότερος ρυθμός ανάπτυξης πενταετίας, από το 1966 έως το 1971, ήταν ακόμα 7,6% ετησίως.

Η εκβιομηχάνιση στο Χονγκ Κονγκ συνοδεύτηκε από τεράστιο αριθμό μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων. Παρά τις πολιτικές υπέρ της εκβιομηχάνισης από την κυβέρνηση του Χονγκ Κονγκ, τα επενδυτικά κεφάλαια πλημμύρισαν στο Χονγκ Κονγκ από έξω - αν και όχι από την Κίνα, η οποία έβαλε εμπάργκο στο εμπόριο με τον γείτονά της. Από το 2015, το μέσο εισόδημα του Χονγκ Κονγκ ήταν $ 33, 534. 28. Το 1960, πριν από την εκβιομηχάνιση, ήταν μόλις πάνω από $ 3, 000 το 2015 δολάρια.