α:

Ιστορικά, οι καταναλωτές που αγοράζουν ένα στεγαστικό δάνειο δεν μπόρεσαν να βασιστούν στην εκτίμηση καλής πίστης του δανειστή για να αποκαλύψουν με ακρίβεια τα έξοδα δανεισμού. Ωστόσο, οι νέοι ομοσπονδιακοί κανονισμοί άρχισαν να ισχύουν τον Ιανουάριο του 2010, επιβάλλοντας την ακρίβεια στα έγγραφα αυτά. Ενώ οι GFE είναι ακριβείς αναπαραστάσεις, δεν είναι ακριβείς. Οι κανονισμοί απαιτούν από τους δανειστές να χρησιμοποιούν ένα τυποποιημένο έντυπο γνωστοποίησης και να προμηθεύουν δανειολήπτες με GFE εντός τριών ημερών από την παραλαβή της αίτησης δανείου. Επιπλέον, οι δανειστές πρέπει να τιμήσουν το GFE για 10 ημέρες για να δώσουν στον αιτούντα χρόνο να ψωνίσει γύρω για ένα λιγότερο δαπανηρό δάνειο.

Μια εκτίμηση καλής πίστης συνοψίζει το κόστος που συνδέεται με την αγορά ενός σπιτιού. Αυτά τα έξοδα περιλαμβάνουν τους τόκους, τα τέλη και τα έξοδα διακανονισμού. Τυπικά, τα έξοδα διακανονισμού περιλαμβάνουν δύο τύπους δαπανών: έξοδα προεγγραφής και τέλη μεσεγγύησης.

Τα έξοδα αρχικής διάρθρωσης περιλαμβάνουν όλα τα έξοδα που σχετίζονται με την επεξεργασία της αίτησης δανείου, όπως η πιστωτική έκθεση, η αξιολόγηση περιουσίας, η επιθεώρηση ακινήτων και όλα τα έξοδα επεξεργασίας, αναδοχής και διαμεσολάβησης. Τα τέλη μεσεγγύησης σχετίζονται με τη διαδικασία έγκρισης και δανεισμού και περιλαμβάνουν στοιχεία όπως έρευνα τίτλου, προετοιμασία εγγράφων, συμβολαιογραφικές υπηρεσίες, ασφάλιση τίτλου, τέλη επιθεώρησης και καταγραφής τερμιτών. Οι προπληρωμένοι φόροι ιδιοκτησίας, η ασφάλιση κινδύνου, η ασφάλιση πλημμυρών και η ασφάλιση υποθηκών περιλαμβάνονται επίσης στα έξοδα διακανονισμού. Συνολικά, αυτά τα τέλη προστίθενται συνήθως στο περίπου 3 έως 5% του συνολικού κόστους του σπιτιού ή επιπλέον $ 12,500 σε ένα στεγαστικό δάνειο ύψους $ 250,000.

Οι αναθεωρημένες ομοσπονδιακές κατευθυντήριες γραμμές έρχονται με τα πάνω από 30 χρόνια άσκησης πίεσης από τους υπερασπιστές των καταναλωτών για την προώθηση μεγαλύτερης προστασίας των καταναλωτών στο πλαίσιο του νόμου περί διαδικασιών τακτοποίησης ακινήτων (RESPA). Εγκρίθηκε το 1974, το RESPA απαιτούσε από τους δανειστές να παρέχουν μια καλή πίστη εκτίμηση των όρων του δανείου και του κόστους διακανονισμού για τους καταναλωτές που υποβάλλουν αίτηση για στεγαστικό δάνειο. Ωστόσο, η εκτίμηση δεν ήταν δεσμευτική και οι καταναλωτές συχνά υποβάλλονταν σε τέλη τελευταίας στιγμής και άλλες επιβαρύνσεις που άλλαζαν σημαντικά το κόστος του δανείου. Ο αναθεωρημένος νόμος προωθεί μεγαλύτερη διαφάνεια στη διαδικασία χορήγησης δανείων και παρέχει στους καταναλωτές ένα απλοποιημένο, τυποποιημένο έγγραφο για τη σύγκριση του κόστους δανεισμού. Αποτρέπει τους δανειστές να αλλάξουν τα τέλη προέλευσης, τα σημεία ή τα επιτόκια (αν το ποσοστό είναι κλειδωμένο) και περιορίζει τον δανειστή να αυξήσει πολλές άλλες επιβαρύνσεις κατά περισσότερο από 10%. Τα τέλη που ενδέχεται να αλλάξουν περιορίζονται σε χρεώσεις τρίτων που δεν αναφέρονται από τον δανειστή, την πρώτη πληρωμή μεσεγγύησης, ημερήσιους τόκους (προπληρωμένους τόκους μεταξύ της ημερομηνίας διακανονισμού και της πρώτης προγραμματισμένης υποθήκης) και των ασφαλιστικών δαπανών του ιδιοκτήτη.

Από τον Ιούλιο του 2011, το Γραφείο Προστασίας Χρηματοοικονομικών Καταναλωτών διαχειρίζεται και επιβάλλει τους κανόνες RESPA.Οι καταναλωτές που δεν λαμβάνουν εκτίμηση καλής πίστης μετά την έγκρισή τους για δάνειο μπορούν να υποβάλουν καταγγελία στο CFPB. Ο νόμος προβλέπει σημαντικές χρηματικές ποινές έναντι δανειστών που δεν συμμορφώνονται με τις απαιτήσεις του GFE. Για παράδειγμα, στις 28 Μαΐου 2014, η CFPB διέταξε την εταιρεία RealtySouth στην Αλαμπάμα να καταβάλει πρόστιμα ύψους 500.000 δολαρίων για την αποτυχία της παροχής επαρκών γνωστοποιήσεων στους καταναλωτές σχετικά με το κόστος δανεισμού.