α:

Πολλές διαφορετικές αμυντικές στρατηγικές μπορούν να εφαρμοστούν από τα υπάρχοντα εταιρικά συμβούλια για να αποτρέψουν μια εχθρική εξαγορά. Το πιο διάσημο και ισχυρό από αυτά είναι η άμυνα "χάπι δηλητηρίου". Άλλες στρατηγικές περιλαμβάνουν την κλιμάκωση της άμυνας του διοικητικού συμβουλίου, το «κόσμημα των κορωνών» και τον «λευκό ιππότη».

Εχθρική εξαγορά

Μια εχθρική εξαγορά συμβαίνει όταν μια επιχείρηση αποκτά τον έλεγχο μιας δημόσιας εταιρείας έναντι της συγκατάθεσης της υπάρχουσας διοίκησης ή του συμβουλίου της των διευθυντών. Συνήθως, η αγοραστική εταιρεία αγοράζει ένα ποσοστό ελέγχου των μετοχών με δικαίωμα ψήφου της εταιρείας στόχου και, μαζί με τις ελεγχόμενες μετοχές, την εξουσία να υπαγορεύει νέα εταιρική πολιτική.

Υπάρχουν τρεις τρόποι για να αναλάβει μια δημόσια εταιρεία: κάθετη απόκτηση, οριζόντια απόκτηση και συγκέντρωση. Ο κύριος λόγος για την εχθρική εκτέλεση της απόκτησης, τουλάχιστον θεωρητικά, είναι η άρση της αναποτελεσματικής διαχείρισης και η αύξηση των μελλοντικών κερδών.

Άμυνα χάπι δηλητηριάσεων

Η πρώτη άμυνα χάπι δηλητήριο χρησιμοποιήθηκε το 1982, όταν ο δικηγόρος της Νέας Υόρκης Martin Lipton παρουσίασε ένα σχέδιο μερίσματος εντάλματος. αυτές οι άμυνες είναι περισσότερο γνωστές ως σχέδια δικαιωμάτων των μετόχων. Αυτή η υπεράσπιση είναι αμφιλεγόμενη και πολλές χώρες έχουν περιορίσει την εφαρμογή της. Για να εκτελέσει ένα χάπι δηλητηριάσεων, η στοχευμένη εταιρεία αραιώνει τις μετοχές της με τέτοιο τρόπο ώστε ο εχθρικός πλειοδότης να μην μπορεί να αποκτήσει ελέγχουσα μετοχή χωρίς να επιβαρυνθεί με τεράστια έξοδα.

Μια εκδοχή των "χαραγμένων" δισκίων επιτρέπει στην εταιρεία να εκδώσει προνομιούχες μετοχές που μόνο οι υφιστάμενοι μέτοχοι μπορούν να αγοράσουν, διαλύοντας την πιθανή αγορά του εχθρικού πλειοδότη. μετοχές της εξαγοράς εταιρείας σε τιμή σημαντικά μειωμένη.

Άλλες άμυνες

Μια εταιρεία μπορεί να διαχωρίσει το διοικητικό της συμβούλιο σε διαφορετικές ομάδες και να θέσει μόνο μια χούφτα για επανεκλογή σε οποιαδήποτε συνάντηση. Το γεγονός αυτό καθυστερεί το διοικητικό συμβούλιο με την πάροδο του χρόνου, καθιστώντας πολύ χρονοβόρο το να ψηφιστεί ολόκληρο το συμβούλιο. Εάν ένα συμβούλιο αισθάνεται ότι δεν μπορεί λογικά να αποτρέψει μια εχθρική ανάληψη, θα μπορούσε να ζητήσει μια πιο φιλική επιχείρηση να σπεύσει και να αγοράσει ένα συμφέρον ελέγχου πριν από τον εχθρικό πλειοδότη. Αυτή είναι η άμυνα του λευκού ιππότη. Σε περίπτωση απελπισίας, ο απειλητικός σύμβουλος μπορεί να πουλήσει τα βασικά περιουσιακά στοιχεία και να μειώσει τις δραστηριότητές του, ελπίζοντας να καταστήσει την εταιρεία λιγότερο ελκυστική για τον πλειοδότη.