α:

Οι καθαρές εξαγωγές, η αξία των εξαγωγών μιας χώρας μείον την αξία των εισαγωγών της, τείνουν να είναι μικρότερες όταν τα δημοσιονομικά ελλείμματα προκαλούν παραγκωνισμό. Ωστόσο, υπάρχουν πολλές άλλες σημαντικές μεταβλητές. η αύξηση των ελλειμματικών δαπανών δεν αντιστοιχεί πάντα με την απόλυτη πτώση των καθαρών εξαγωγών.

Σύμφωνα με την οικονομική θεωρία, το φαινόμενο εξαφάνισης συμβαίνει όταν η αύξηση του δανεισμού από το δημόσιο ασκεί ανοδική πίεση στα πραγματικά επιτόκια στην πιστωτική αγορά. Τα αυξανόμενα επιτόκια τείνουν να προσελκύουν περισσότερες ξένες επενδύσεις ή ροή κεφαλαίων. Η αύξηση των ξένων επενδύσεων στις Ηνωμένες Πολιτείες δημιουργεί ανοδική πίεση στην αξία του δολαρίου ΗΠΑ.

Όταν το δολάριο ΗΠΑ εκτιμά έναντι άλλων νομισμάτων, όλα τα προϊόντα που αναφέρονται σε δολάρια καθίστανται σχετικά ακριβότερα για τους ξένους αγοραστές. Αν το κόστος των εξαγωγών του Σ.Σ. αυξηθεί, οι ξένοι αγοραστές ζητούν λιγότερα από αυτά.

Ξένες Αγορές

Οι περισσότερες εταιρείες του Ηνωμένου Βασιλείου είναι πρόθυμες να εμπορεύονται τα προϊόντα τους μόνο για δολάρια. Όταν ένας καταναλωτής στη Γαλλία θέλει να αγοράσει ένα αμερικανικό προϊόν, όπως ένα iPhone, πρέπει πρώτα να χρησιμοποιήσει ευρώ για να αγοράσει δολάρια. Αυτό συμβαίνει στην αγορά συναλλάγματος ή forex.

Αν η αξία του δολαρίου αυξηθεί, χρειάζονται περισσότερα ευρώ. Έτσι, ακόμη και αν η τιμή του iPhone, σε δολάρια, δεν αυξηθεί, είναι ακριβότερο για τον γάλλο καταναλωτή να το αγοράσει, σε ευρώ. Οι συναλλαγματικές ισοτιμίες είναι πολύ σημαντικές στο διεθνές εμπόριο.

Οικονομικές τάσεις έναντι απόλυτων

Η παγκόσμια οικονομία είναι ένα ανυπέρβλητα πολύπλοκο σύστημα. Για το λόγο αυτό, η οικονομία σπάνια μπορεί να προβλέψει με σιγουριά. Η αιτιακή αλυσίδα που ξεκινάει με ένα φαινόμενο εξαφάνισης και τελειώνει με μείωση των καθαρών εξαγωγών είναι, στην καλύτερη περίπτωση, μια τάση.

Είναι εφικτό να κατανοήσουμε ένα σενάριο όπου κάθε αύξηση των δαπανών του δημόσιου ελλείμματος αντιστοιχεί σε αύξηση των καθαρών εξαγωγών. Αυτό δεν σημαίνει ότι η οικονομική θεωρία απορρίπτεται ή ότι οι ελλειμματικές δαπάνες είναι καλές για τις καθαρές εξαγωγές. Σημαίνει απλά ότι οι πολλές σημαντικές μεταβλητές συνέβησαν με τέτοιο τρόπο ώστε οι δημόσιες δαπάνες να αυξηθούν απολύτως και οι καθαρές εξαγωγές αυξήθηκαν επίσης απολύτως.

Υποθέστε ότι το Ηνωμένο Βασίλειο δανείζεται περισσότερα χρήματα για να χρηματοδοτήσει τις δαπάνες του. Εισέρχεται στις πιστωτικές αγορές και αυξάνει τη ζήτηση δανειακών κεφαλαίων. Παρόλο που η ζήτηση αυξάνεται, τα πραγματικά επιτόκια δεν χρειάζεται απαραίτητα να αυξηθούν. Ίσως η προσφορά αποθηκευμένων κεφαλαίων αυξάνεται ταυτόχρονα επειδή οι Αμερικανοί ενεργούν πιο φειδωλά. Αυτό θα μπορούσε να εξισορροπήσει, σε απόλυτες τιμές, τον αντίκτυπο του κρατικού δανεισμού.

Ακόμη και αν έχουν αυξηθεί τα πραγματικά επιτόκια, η εισροή κεφαλαίων από ξένους επενδυτές δεν χρειάζεται απαραίτητα να αυξηθεί.Ομοίως, η αύξηση των συνολικών εισροών ξένων κεφαλαίων δεν αναγκαστικά αναγκάζει το δολάριο να εκτιμήσει σε απόλυτους όρους. Χρησιμοποιώντας αυτή τη λογική, ένα αυξανόμενο δολάριο δεν πρέπει απαραίτητα να προκαλέσει πτώση των καθαρών εξαγωγών.

Ceteris Paribus και Αιτιώδεις Αλυσίδες

Αυτό που μπορεί να δείξει η οικονομία είναι οι τάσεις που βασίζονται στους νόμους της προσφοράς και της ζήτησης. Η αύξηση του κρατικού δανεισμού για τη χρηματοδότηση των ελλειμμάτων προκαλεί χαμηλότερες εξαγωγές. Αυτό το συμπέρασμα επιτυγχάνεται με τη λογική των διαφορετικών οικονομικών σχέσεων και γι 'αυτό η οικονομία χρησιμοποιεί τους όρους "ceteris paribus" και "όλοι οι άλλοι είναι ίσοι".