Το 2007 το Ηνωμένο Βασίλειο βρισκόταν στη μέση μιας οικονομικής έκρηξης. Η φούσκα dotcom ήταν μια μακρινή μνήμη, η ανεργία είχε φθάσει σε μια δεκαετία-χαμηλή 4,4%, και το συναίσθημα μεταξύ των επενδυτών ήταν υψηλό. Ωστόσο, αυτό που οι περισσότεροι επενδυτές δεν συνειδητοποίησαν ήταν ότι η ραγδαία αυξανόμενη τιμή των κατοικιών τους και η αύξηση του χαρτοφυλακίου μετοχών επρόκειτο να χτυπήσουν έναν τοίχο από τούβλα.

Οι φυσαλίδες περιουσιακών στοιχείων και οι χρηματοπιστωτικές κρίσεις δεν ήταν ένα νέο φαινόμενο. Επιστρέφοντας στη Βρετανική φούσκα Μανίας Σιδηροδρόμων της δεκαετίας του 1840, οι φυσαλίδες είναι μια περίοδος υπερβολικής ενθουσιασμού στις οικονομικές προοπτικές μιας συγκεκριμένης κατηγορίας περιουσιακών στοιχείων και το 2008 δεν ήταν διαφορετικό. Όπως αναφέρουν οι ιστορικοί η Μεγάλη ύφεση του 2008, η οποία έχασε εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους από την εργασία τους και σκούπισε τρισεκατομμύρια δολάρια από τις διεθνείς χρηματιστηριακές αγορές, υπάρχουν μόνο υπερβολικές τιμές των περιουσιακών στοιχείων και η απληστία των επενδυτών που διαδραμάτισαν ρόλο στη διάλυση της παγκόσμιας οικονομίας το 2008. (Δείτε επίσης: Οικονομικές κατακρημνίσεις: Αφήστε τους να τους καίει ή να τους σφραγίζουν; )

AD:

Συνήθης παράγοντες

Εκτός από τα συναισθήματα της απληστίας και του φόβου, μια ανασκόπηση του ιστορικού ρεκόρ δείχνει ότι πολλοί παράγοντες οδήγησαν στην οικονομική ύφεση.

1. αναντιστοιχία στοιχείων ενεργητικού / παθητικού
2. υπερβολική μόχλευση
3. υπερβολικός κίνδυνος
4. αποτίμηση

1. Αναντιστοιχία στοιχείων ενεργητικού / παθητικού

Η αναντιστοιχία στη σύνθεση των ισολογισμών τόσο της Bear Stearns όσο και της Lehman Brothers διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στη διάλυση των δύο αμερικανικών επενδυτικών τραπεζών. Καθώς οι πιστώσεις έγιναν αυστηρότερες, μια αναντιστοιχία διάρκειας όπου οι τράπεζες βασίζονταν σε μεγάλο βαθμό στη βραχυπρόθεσμη χρηματοδότηση και κατείχαν μακροπρόθεσμα περιουσιακά στοιχεία έναντι των απαιτήσεων χρηματοδότησης. Καθώς άρχισε να εκτυλίσσεται η τραπεζική κρίση, αυτά τα μακροπρόθεσμα περιουσιακά στοιχεία κατέστησαν λιγότερο ρευστά, ώστε όταν δεν μπορούσαν πλέον να χρησιμοποιηθούν ως χρηματοδότηση, οι δύο τράπεζες κατέστησαν αφερέγγυες. (Περαιτέρω ανάγνωση: Μελέτη περίπτωσης: Η κατάρρευση της Lehman Brothers και Η απόσπαση του κτιρίου Hearge Fund Bear Stearns .)

AD:

2. Υπερβολική μόχλευση

Καθώς η Μεγάλη Ύφεση άρχισε να ξετυλίγεται, ήταν προφανές ότι οι επενδυτές είχαν μεγάλη μόχλευση. είχαν δανειστεί μεγάλα χρηματικά ποσά για να επενδύσουν σε περιουσιακά στοιχεία, αυξάνοντας ουσιαστικά τα στοιχήματά τους. Ενώ επικράτησε σε χρηματοοικονομικά περιουσιακά στοιχεία, η κατάρρευση της αγοράς κατοικίας ήταν άμεση συνέπεια της μόχλευσης. Οι ιδιοκτήτες σπιτιού δανείζαν μεγάλα χρηματικά ποσά για να επενδύσουν στην έντονη αγορά στέγης, αλλά όταν έπεσε η κρίση και οι τιμές των κατοικιών μειώθηκαν, αυτοί που είχαν μόχλευση αντισταθμίστηκαν αρνητικά και το περιουσιακό στοιχείο δεν μπορούσε πλέον να χρηματοδοτήσει το χρέος. Αυτό κλιμακώθηκε στον αποκλεισμό εκατομμυρίων κατοικιών και η κρίση στη στέγαση ήταν σε εξέλιξη.

AD:

3. Υπερβολικός κίνδυνος

Ένα άλλο στοιχείο της κρίσης του 2008 ήταν τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα να αναλαμβάνουν υπερβολικό κίνδυνο. Καθώς ξεσπούσε η κρίση των ενυπόθηκων δανείων, ήταν φανερό ότι οι τράπεζες που αγόραζαν χρεόγραφα που είχαν εξασφαλιστεί με υποθήκες το είχαν κάνει με την παραδοχή ότι ήταν ασφαλείς, με ελάχιστο κίνδυνο.Ωστόσο, καθώς τα περιθώρια κέρδους ξεπέρασαν και τα υποκείμενα περιουσιακά στοιχεία ανατιμήθηκαν, ήταν προφανές ότι δεν ήταν παρά ο κίνδυνος.

4. Αποτίμηση

Καθώς συνεχίστηκε η αισιοδοξία των φούσκων μετά τη συντριπτική πτώση, οι τιμές των μετοχών έγιναν ολοένα και πιο απογοητευτικές με την εκτίμησή τους. Ο δείκτης τιμών προς κέρδη του S & P 500 αυξήθηκε πάνω από τη φούσκα dotcom σε υψηλά επίπεδα, έπειτα μπαλώνοντας πάνω από 100, πάνω από 7 φορές τον ιστορικό μέσο όρο. Τόσο γρήγορα όσο αυξήθηκε, η ανάκαμψη ήταν εξίσου δυσάρεστη. Το δεύτερο εξάμηνο του 2009, ο λόγος P / E μειώθηκε από 120 σε 13.

Οικονομικές επιπτώσεις της φούσκας του 2008

Η πτώση της φούσκας του 2008 δεν μοιάζει με άλλη. Ενώ η ανεργία αυξήθηκε και η χρηματιστηριακή αγορά κατέρρευσε, η κρίση θα θυμηθεί για πάντα τη μη συμβατική πολιτική των κεντρικών τραπεζών.

Για να αποτραπεί η πλήρης κατάρρευση του τραπεζικού τομέα, η Federal Reserve και άλλες παγκόσμιες κεντρικές τράπεζες άρχισαν να αγοράζουν κρατικά ομόλογα και τίτλους που υποστηρίζονται από υποθήκες για να βοηθήσουν στη χρηματοδότηση των προβληματικών τραπεζών. Με τη σειρά του κατασχέθηκαν τα επιτόκια και ενθάρρυναν το δανεισμό. Ωστόσο, αυτή η πολιτική είχε απρόβλεπτες συνέπειες. Πρώτον, οι τιμές των περιουσιακών στοιχείων αυξήθηκαν. η χρηματιστηριακή αγορά του Ηνωμένου Βασιλείου εισήλθε σε μια τακτική δεκαετίας ταύρου, καθώς οι επενδυτές συρρέουν σε μετοχές, καθώς οι ομολογίες προσφέρουν ελάχιστη απόδοση. Καθώς η ατομική ιδιοκτησία στις μετοχές έπεσε, η ανισότητα αυξήθηκε καθώς οι τιμές των μετοχών ρεκόρ επωφελήθηκαν όλο και λιγότεροι.

Επιπλέον, η πλημμύρα των χρημάτων στο παγκόσμιο οικονομικό σύστημα ώθησε τον παγκόσμιο πληθωρισμό κάτω από τους στόχους των κεντρικών τραπεζών και για σχεδόν μια δεκαετία ο κόσμος αντιμετώπισε τον αποπληθωρισμό.

Πρόληψη και μετριασμός των χρηματοπιστωτικών κρίσεων

Η φούσκα του 2008 δεν ήταν η πρώτη και σίγουρα δεν θα είναι η τελευταία. Οι κρίσεις δεν μπορούν να προληφθούν ούτε να προβλεφθούν. Ωστόσο, όπως εξηγείται στο βιβλίο "Lombard Street" (2005) του Walter Bagehot, υπάρχουν εργαλεία για την άμβλυνση κάποιου από τον πόνο:

• Παροχή επαρκούς ρευστότητας στο χρηματοπιστωτικό σύστημα: και άλλες παγκόσμιες κεντρικές τράπεζες μείωσαν επανειλημμένα τα επιτόκια και παρείχαν έκτακτα επίπεδα ρευστότητας στο χρηματοπιστωτικό σύστημα.
• Αυτό εμποδίζει τους καταναλωτές να σπεύσουν στην τράπεζα για να αποσύρουν τις καταθέσεις τους . Η εμπιστοσύνη μπορεί να εξασφαλιστεί με την παροχή κρατικών εγγυήσεων για τις τραπεζικές καταθέσεις. στο Ηνωμένο Βασίλειο η εγγύηση αυτή έχει τη μορφή του ασφαλιστικού προγράμματος FDIC. Η κατώτατη γραμμή

Καθώς η παγκόσμια οικονομία ανέκαμψε από τη μεγάλη ύφεση, ήταν σαφές ότι τα στοιχεία της κρίσης ήταν κάτι περισσότερο από μια κάμψη της οικονομικής δραστηριότητας και της αισιοδοξίας. Η έλλειψη εποπτείας από τις ρυθμιστικές αρχές θεώρησε ότι οι ισολογισμοί των τραπεζών έπεσαν δομικά εκτός λειτουργίας, και καθώς αυξήθηκε ο μοχλός, συνέτρεχαν οι κίνδυνοι που συνδέονταν με οποιαδήποτε διόρθωση. Και όταν ήρθε αυτή η διόρθωση, αυτοί οι κίνδυνοι έγιναν πραγματικότητα.