α:

Το 2011, ένα άρθρο δημοσιεύθηκε στο New York Daily News με τίτλο "Η εμπορία εμπιστευτικών πληροφοριών δεν είναι πάντα υψηλού προφίλ ή εκ προθέσεως, είναι σημαντικό να γνωρίζουν οι εργαζόμενοι". Είχε συντάξει ο Peter Siris, διαχειριστής επενδύσεων στο Μανχάταν. Το μήνυμά του ήταν σαφές: η εμπορία εμπιστευτικών πληροφοριών μπορεί να συμβεί κατά λάθος επειδή οι νόμοι περί εμπιστευτικών πληροφοριών είναι ασαφείς.

Η Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς (SEC) διερευνά τους ισχυρισμούς περί εμπιστευτικών συναλλαγών στις αγορές κινητών αξιών. Κατά την εκδίκαση, η SEC βασίζεται σε έννοιες όπως τα αθέμιτα πλεονεκτήματα και οι μη δημόσιες πληροφορίες.

AD:

Η διαπραγμάτευση εμπιστευτικών πληροφοριών είναι πολύ διαφορετική από την απάτη, η οποία συνεπάγεται τη σκόπιμη αποκάλυψη σημαντικών πληροφοριών ή την εκ προθέσεως παρουσίαση ψευδών πληροφοριών.

Ο καθορισμός των συναλλαγών με εμπιστευτικές πληροφορίες

Οι νόμοι για την εμπορία εμπιστευτικών πληροφοριών μπορούν να θεωρηθούν ως μια περίεργη εφαρμογή της αποτελεσματικής υπόθεσης αγοράς. Σύμφωνα με αυτή την υπόθεση, οι αγορές δημιουργούν τις σωστές τιμές ασφαλείας όταν οι πληροφορίες είναι κοινές. Συνεπώς, η κυβέρνηση θα πρέπει να εμποδίσει την μη επηρεασμό αποτελεσματικών αποτελεσμάτων από μη δημόσιες πληροφορίες.

AD:

Η Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς δεν είναι πάντα συνεπής στις αποφάσεις της και στους ορισμούς της εμπορίας εμπιστευτικών πληροφοριών. Η παράνομη δραστηριότητα μπορεί να περιλαμβάνει ανατροπή ή απόρριψη σημαντικών μη δημόσιων πληροφοριών πριν από την εκτέλεση σχετικού εμπορίου.

Η Λογική των Νόμων περί Εμπιστευτικών Εμπορικών Συναλλαγών

Η διαπραγμάτευση εμπιστευτικών πληροφοριών συνεπάγεται την κατάχρηση της ασυμμετρίας των πληροφοριών μεταξύ αγοραστή και πωλητή. Εάν μόνο ο πωλητής μιας μετοχής γνωρίζει ότι η υποκείμενη εταιρεία είναι έτοιμη να καταχωρήσει τα κακά κέρδη, ο αγοραστής μπορεί να μην εντοπιστεί και να κάνει μια αγορά που ενδεχομένως να μην είχε κάνει αλλιώς.

AD:

Το πρόβλημα με αυτό το είδος λογικής είναι αυτό που είναι γνωστό ως πρόβλημα συνεχούς λειτουργίας. Δεδομένου ότι κανένας δυο οικονομικοί παράγοντες δεν έχουν ίσες πληροφορίες, είναι αδύνατο να προσδιοριστεί πότε οι ασύμμετρες πληροφορίες είναι τυχαίες. Έτσι, οι κυβερνητικοί εισαγγελείς πρέπει να ορίσουν υποκειμενικά τόσο «σκόπιμους» όσο και «άδικους».

Δεν είναι ούτε δυνατό ούτε οικονομικά επιθυμητό να υπάρξουν ισότιμοι όροι ανταγωνισμού σε μια αγορά κινητών αξιών. Για παράδειγμα, οι εξουσιοδοτημένοι οικονομικοί σύμβουλοι πληρώνονται για να ανακαλύψουν και να προβλέψουν τις κινήσεις των τιμών ασφαλείας. η διαπραγμάτευση σε αυτή τη βάση αναγκάζει τις τιμές να προσαρμοστούν, κατανέμοντας αποτελεσματικά το κεφάλαιο.

Λογικά, δεν υπάρχει τίποτα διακριτό ανάμεσα σε έναν οικονομικό σύμβουλο που κάνει σωστή κρίση και κερδίζει από έναν υπάλληλο έναντι ενός υπαλλήλου της υποκείμενης εταιρείας που κάνει το ίδιο.