a:

Αν και υπάρχουν εγγενή προβλήματα με τους επενδυτές που βασίζονται είτε στις pro forma οικονομικές καταστάσεις που εκδίδονται από εταιρείες είτε στις γενικά αποδεκτές καταστάσεις λογιστικών αρχών, οι pro forma δηλώσεις μπορούν συχνά να είναι πιο άμεσα χρήσιμες για τους επενδυτές στην αξιολόγηση μετοχών και ανάλυση.

U. Οι εταιρείες S. υποχρεούνται από το νόμο να εκδίδουν οικονομικές καταστάσεις σύμφωνα με τα Γενικά Πρότυπα Χρηματοοικονομικής Πληροφόρησης (GAAP), αλλά οι περισσότερες εταιρείες εκδίδουν επίσης pro forma δηλώσεις που παρουσιάζουν μια εναλλακτική παρουσίαση της οικονομικής εικόνας μιας εταιρείας, δίνοντας έμφαση σε αυτό που η διοίκηση της εταιρείας πιστεύει ότι είναι τα σημαντικότερα στοιχεία. Οι πιο συνήθεις εκθέσεις pro forma είναι οι δηλώσεις κερδών που αποκλείουν τις χρεώσεις μιας χρήσης ή τις μη επαναλαμβανόμενες, όταν η διοίκηση της εταιρείας πιστεύει ότι αυτές οι δαπάνες παρέχουν μια παραμορφωμένη εικόνα του πραγματικού επιπέδου κερδοφορίας της εταιρείας και των μελλοντικών προοπτικών εσόδων και ανάπτυξης. Τα στοιχεία που συνήθως αποκλείονται από τις προφορικές δηλώσεις περιλαμβάνουν τις δαπάνες αναδιάρθρωσης και την απόσβεση άυλων στοιχείων, όπως η υπεραξία.

Το Συμβούλιο Χρηματοοικονομικών Λογιστικών Προτύπων καθιέρωσε τις αρχές χρηματοοικονομικής αναφοράς GAAP για να παρέχει στους επενδυτές αξιόπιστες πληροφορίες βάσει των οποίων θα βασίζονται στις επενδυτικές αποφάσεις. Ωστόσο, υπάρχει σημαντική δυσαρέσκεια με ορισμένα στοιχεία των προτύπων GAAP και πολλοί αναλυτές και επενδυτές βασίζονται περισσότερο σε δηλώσεις pro forma. Ορισμένα από τα πιο συχνά επικριμένα στοιχεία των απαιτήσεων χρηματοοικονομικής πληροφόρησης της GAAP σχετίζονται με τον τρόπο χειρισμού των αποσβέσεων των άυλων περιουσιακών στοιχείων και της λογιστικής των δικαιωμάτων προαίρεσης επί μετοχών.

Για παράδειγμα, σε μια τριμηνιαία έκθεση κερδών για το 2012 για το Facebook, η διαφορά μεταξύ των αποτελεσμάτων GAAP που αναφέρθηκαν στα κέρδη και της πρότυπης κατάστασης κερδών της εταιρείας ήταν μεγαλύτερη από 1 δισεκατομμύριο δολάρια, ενώ η GAAP παρουσίασε απώλεια αξίας 743 εκατομμυρίων δολαρίων έναντι pro forma δηλώσεις που δείχνουν κέρδη 500 εκατομμυρίων δολαρίων. Αυτή η τεράστια διαφορά οφειλόταν σε μεγάλο βαθμό στη λογιστική GAAP, η οποία χρησιμοποίησε τη μέθοδο αποτίμησης μοντέλων Black Scholes για τον προσδιορισμό του κόστους των μετοχών και των δικαιωμάτων προαίρεσης που κατείχαν οι εργαζόμενοι. Η εταιρεία και πολλοί αναλυτές της αγοράς επέκριναν την αποτίμηση, υποστηρίζοντας ότι ήταν ένα ακατάλληλο μέτρο για τέτοιες μετοχές και δικαιώματα προαίρεσης που διατηρούνται γενικά για πολύ μεγάλες χρονικές περιόδους.

Προφανώς, τέτοιες μεγάλες διαφορές είναι πολύ σημαντικές όσον αφορά τον τρόπο με τον οποίο οι επενδυτές που διαβάζουν μία ή την άλλη έκθεση είναι πιθανό να αντιδράσουν. Η χρήση λειτουργικών κερδών που δηλώνεται από pro forma αντί για το καθαρό εισόδημα που αναφέρεται στο GAAP έχει ως αποτέλεσμα εξαιρετικά διαφορετικές αξίες για μία από τις ευρύτερα χρησιμοποιούμενες μετρήσεις αποτίμησης μετοχών, την αναλογία τιμών κέρδους (P / E). Τα κέρδη που αναφέρθηκαν βάσει GAAP συχνά οδηγούν σε αναλογία P / E σχεδόν διπλάσια από την αναλογία P / E που υπολογίζεται με τη χρήση προφορικών καταστάσεων κερδών.

Η γενική συναίνεση μεταξύ των αναλυτών της αγοράς είναι ότι οι προφορικές δηλώσεις κερδών παρέχουν μια καλύτερη εικόνα από τις δηλώσεις GAAP για μελλοντικές προοπτικές ανάπτυξης και προοπτικών μιας εταιρείας, κυρίως λόγω της pro forma πρακτικής αποκλεισμού των εφάπαξ χρεώσεων. Οι περισσότεροι αναλυτές της Wall Street προβλέπουν εκτιμήσεις κερδών βάσει προφορικών δηλώσεων, παρά το γεγονός ότι οι καταστάσεις GAAP είναι οι επίσημες οικονομικές καταστάσεις.

Η κύρια αντίρρηση στις δηλώσεις pro forma των εταιρειών είναι ότι μια εταιρεία μπορεί εύκολα να χειριστεί τα στοιχεία για να παρουσιάσει μια πιο θετική εικόνα της οικονομικής της υγείας και απόδοσης. Παρά το γεγονός αυτό, οι προφορικές δηλώσεις θεωρούνται γενικά ότι παρουσιάζουν ακριβέστερα μεγέθη για τους επενδυτές που χρησιμοποιούν για τον υπολογισμό των διαφόρων μετρήσεων αποτίμησης μετοχών.