Αν είχατε τη δυνατότητα να ξεπεράσετε τις επιστροφές της αγοράς σε παρατεταμένες χρονικές περιόδους, δεν θα το κάνατε; Η επίτευξη καλύτερων αποδόσεων στο χαρτοφυλάκιό σας μπορεί να είναι ευκολότερη από ό, τι νομίζετε. Δεν έχει καμία σχέση με την τύχη, την ικανότητα ή τη διορατικότητα της Wall Street. Αντ 'αυτού, έχει να κάνει με την κατασκευή χαρτοφυλακίου. Έτσι, βγάλτε τα βελάκια, αγνοήστε την εγωκεντρική κοκτέιλ και ξεχάστε τα γέλια σας. Η αλήθεια για τον καλύτερο έλεγχο των επενδυτικών σας αποτελεσμάτων βρίσκεται ακριβώς μπροστά.

Έρευνα, όχι διαίσθηση
Τα επιτυχημένα χαρτοφυλάκια βασίζονται στην έρευνα και τις εύλογες προσδοκίες, όχι στη διαίσθηση. Οι μη λογικοί επενδυτές επιχειρούν να μαντέψουν ποιος διευθυντής, χρηματιστηριακός κλάδος ή κλάδος περιουσιακών στοιχείων θα έχει τις καλύτερες επιδόσεις του αύριο. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο πολλοί έχουν αποτύχει με συνέπεια. Οι επιτυχημένοι, ορθολογικοί επενδυτές υπερέχουν λόγω μιας σαφούς μεθοδολογίας και, βεβαίως, της πειθαρχίας. Τι είδους επενδυτής είσαι; Τι είδους επενδυτής θέλετε να είστε;

Βλέπε: Στρατηγικές συλλογής αποθεμάτων

Κατανομή περιουσιακών στοιχείων
Η κατανομή ενεργητικού ασχολείται με τον τρόπο με τον οποίο οι επενδυτές χωρίζουν το χαρτοφυλάκιο μεταξύ τριών μεγάλων κατηγοριών ενεργητικού: μετρητά, ομόλογα και αποθέματα. Η απόφαση κατανομής περιουσιακών στοιχείων, γνωστή και ως επενδυτική πολιτική, είναι αναμφισβήτητα ο σημαντικότερος καθοριστικός παράγοντας της μακροπρόθεσμης απόδοσης ενός χαρτοφυλακίου. Μια μελέτη με βάση τους ορόσημους Brinson, Hood και Beebower, "Determinants of Performance Portfolio" (1986, 1991) υποστηρίζει ότι η επενδυτική πολιτική αντιπροσωπεύει το 94% της διακύμανσης των αποδόσεων σε ένα χαρτοφυλάκιο, αφήνοντας το χρονοδιάγραμμα αγοράς και την επιλογή μετοχών να αντιπροσωπεύουν μόλις το 6% . (Για περισσότερες πληροφορίες, δείτε Πέντε πράγματα που πρέπει να γνωρίζετε για την κατανομή περιουσιακών στοιχείων και 6 Στρατηγικές κατανομής περιουσιακών στοιχείων .

Η συντριπτική πλειονότητα των αποδεικτικών στοιχείων δείχνει ότι υπάρχει ελάχιστο πλεονέκτημα στην προσπάθεια είτε να χρονομετρηθούν οι αγορές είτε να επιλεγούν μεμονωμένες μετοχές. Οι προσπάθειες αυτές έχουν ως αποτέλεσμα επιπλέον κόστος, πρόσθετο κίνδυνο και χαμηλότερες αποδόσεις με την πάροδο του χρόνου.

Κίνδυνος και ανταμοιβή
Ο κίνδυνος και η ανταμοιβή σχετίζονται. Ο επενδυτής πρέπει να προκληθεί από μια πιθανή απόδοση επένδυσης προκειμένου να εγκαταλείψει μια εναλλακτική λύση χωρίς κίνδυνο, όπως ένα νομοσχέδιο του Δημοσίου. Το ίδιο ισχύει και για τις μετοχές μικρών εταιρειών. Δεν θα απαιτούσατε μεγαλύτερη πιθανή επιστροφή για να αγοράσετε μια νεοσύστατη, άγνωστη εταιρεία αντί της Microsoft; Είναι ένα μη-brainer. Υπάρχει περισσότερος κίνδυνος για τη συναλλαγή, οπότε θα πρέπει να ζητήσετε να πληρώσετε περισσότερα, σωστά;

Η επένδυση στις αγορές μετοχών μπορεί να είναι μια επικίνδυνη πρόταση. Για δεκαετίες, οι επενδυτές ενδιαφέρονται μόνο για έναν παράγοντα, beta, στην επιλογή του χαρτοφυλακίου τους. Έτσι, η βήτα, η σχετική μεταβλητότητα ενός περιουσιακού στοιχείου (ή του χαρτοφυλακίου) στις κινήσεις της αγοράς πιστεύεται ότι εξηγεί το μεγαλύτερο μέρος της απόδοσης ενός χαρτοφυλακίου. Αυτό το μοντέλο ενός παράγοντα, γνωστό και ως πρότυπο τιμολόγησης περιουσιακών στοιχείων (CAPM), υποδηλώνει ότι υπάρχει γραμμική σχέση μεταξύ της αναμενόμενης απόδοσης ενός περιουσιακού στοιχείου και της αντίστοιχης βήτα του.Στην πραγματικότητα, ωστόσο, η beta δεν είναι ο μοναδικός προσδιοριστής των αποδόσεων του χαρτοφυλακίου. Έτσι, το CAPM επεκτάθηκε για να συμπεριλάβει άλλους δύο βασικούς παράγοντες κινδύνου που μαζί εξηγούν καλύτερα την απόδοση του χαρτοφυλακίου: κεφαλαιοποίηση της αγοράς και λογιστική αξία / αγοραία αξία. (999)> Μοντέλο τριών παραγόντων Μια πρωτοποριακή μελέτη από διάσημους ακαδημαϊκούς, Eugene Fama και Ken French, υποδηλώνει ότι τρεις παράγοντες κινδύνου : η αγορά (βήτα), το μέγεθος (κεφαλαιοποίηση αγοράς) και οι τιμές (βιβλίο / αξία αγοράς) εξηγούν το 96% της ιστορικής απόδοσης. Αυτό το μοντέλο προχωρά πέρα ​​από το CAPM για να συμπεριλάβει το γεγονός ότι δύο συγκεκριμένοι τύποι μετοχών ξεπερνούν τις αγορές σε τακτική βάση: αποθέματα αξίας (υψηλή αξία βιβλίων / αγορών) και μικρά ανώτατα όρια. Αν και δεν είναι ξεκάθαρο γιατί συμβαίνει αυτό, αυτό το μοτίβο εξακολουθεί να υφίσταται σε πολλαπλά χρονικά πλαίσια και σε κάθε παγκόσμια αγορά όπου μπορούμε να συγκεντρώσουμε δεδομένα. Παρακάτω παρατίθενται ιστορικά στοιχεία που δείχνουν ότι μεταξύ του 1960 και του 2004, τα αποθέματα μικρής αξίας (μικρού κεφαλαιοποίησης, υψηλού κόστους αγοράς / αγοράς) υπερέβησαν τόσο την αγορά (S & P 500) όσο και τα αποθέματα μεγάλης αξίας. Αυτό που σημαίνει αυτό είναι ότι ιστορικά, μικρής αξίας "συμβαίνει μόνο" για να αποδώσει υψηλότερες αποδόσεις και υψηλότερη μεταβλητότητα από ό, τι το χρηματιστήριο ως σύνολο. (Για να μάθετε περισσότερα, βλέπε Πώς υπολογίζεται η αξία του S & P 500;)

Το μοντέλο Fama-γαλλικών τριών συντελεστών επιτρέπει στους επενδυτές να υπολογίζουν τον τρόπο με τον οποίο τα χαρτοφυλάκια λαμβάνουν διαφορετικούς τύπους κινδύνου και να υπολογίζουν τις αναμενόμενες αποδόσεις τους. Η ακόλουθη έκθεση δείχνει πώς σχεδιάζονται τα χαρτοφυλάκια χρησιμοποιώντας τις εκθέσεις κινδύνου τους. Οι κάθετοι και οριζόντιοι άξονες αντιπροσωπεύουν τα ανοίγματα στην αξία και τα αποθέματα μικρού κεφαλαιοποίησης. Χαρτοφυλάκια που εκτίθενται σε κίνδυνο μεγέθους (αποθέματα μικρού καπακιού) απεικονίζονται κατά μήκος του κατακόρυφου (μεγέθους) άξονα. και εκείνων που αναλαμβάνουν κινδύνους για τις επιχειρήσεις που αντιμετωπίζουν δυσχέρειες (αποθέματα αξίας) σχεδιάζουν τον οριζόντιο άξονα (αξία). Δεδομένου ότι όλα τα χαρτοφυλάκια μετοχών αναλαμβάνουν κίνδυνο αγοράς (beta), δεν απαιτείται πρόσθετος άξονας. Ο κίνδυνος αγοράς εκπροσωπείται ακριβώς κάτω από τη διασταύρωση των αξόνων, και οτιδήποτε πάνω από τη γραμμή είναι η πλεονάζουσα απόδοση πάνω από την αγορά.
Πηγή: Σύμβουλοι Διαστατικών Ταμείων Οι Fama και οι Γάλλοι δεν είναι ιδιαίτερα συγκεκριμένοι για το λόγο για τον οποίο κινδυνεύουν τα βιβλία / η αξία της αγοράς, αν και αυτοί και άλλοι έχουν προτείνει κάποιους πιθανούς λόγους. Για παράδειγμα, οι υψηλές τιμές αγοράς / αγοράς θα μπορούσαν να σημαίνουν ότι το απόθεμα είναι απογοητευτικό, πωλώντας προσωρινά χαμηλά επειδή τα μελλοντικά κέρδη φαίνονται αμφίβολα, πράγμα που σημαίνει ότι τα αποθέματα αξίας είναι πιο επικίνδυνα από το μέσο όρο - ακριβώς το αντίθετο από αυτό που θα έλεγε ένας παραδοσιακός επιχειρηματικός αναλυτής. Ο επιχειρηματικός αναλυτής θα έλεγε ότι οι υψηλές τιμές αγοράς / αγοράς δείχνουν μια ευκαιρία αγοράς επειδή το απόθεμα φαίνεται φθηνό σε σχέση με την εγγενή του αξία. Ανεξάρτητα από τη συλλογιστική, υπάρχει ένα πράγμα που πρέπει να απομακρύνετε από το μοντέλο των τριών κινδύνων - το ιστορικό έχει δείξει ότι τα αποθέματα μικρής αξίας τείνουν να έχουν υψηλότερες αποδόσεις και μεγαλύτερη μεταβλητότητα από ό, τι το χρηματιστήριο ως σύνολο. Έτσι, με την προσεκτική διαχείριση του ποσού ορισμένων μετοχών μικρής αξίας στο χαρτοφυλάκιο σας, μπορείτε να επιτύχετε υψηλότερες αποδόσεις.(Για να μάθετε περισσότερα, δείτε

Πώς να αποφύγετε τις επιλογές κλεισίματος κάτω από την εγγενή τιμή

.)

Κύκλοι αγοράς Οι κλάσεις περιουσιακών στοιχείων έχουν μοναδικούς κύκλους. Όταν η ανάπτυξη συμβαίνει καλά, η αξία μπορεί να μην κάνει τόσο καλά και αντίστροφα. Σε μερικά χρόνια, τα αποθέματα μικρής αξίας και αξίας ενδέχεται να ξεπεράσουν την αγορά. σε άλλες μπορεί να υποφέρουν ικανοποιητικά. Χρειάζεται ανθεκτικότητα και ψυχολογική ετοιμότητα για να υπομείνει ο χρόνος που υποφέρει. Να θυμάστε ότι η επένδυση σε μετοχές μικρής αξίας και αξίας θα πρέπει να αυξήσει την κατώτατη γραμμή μακροπρόθεσμα, αλλά οι επενδυτές πρέπει να κατανοήσουν ότι το χαρτοφυλάκιό τους δεν θα παρακολουθεί ταυτόχρονα την αγορά κάθε χρόνο (και αυτό είναι εντάξει). Η απόφαση για το βαθμό στον οποίο το χαρτοφυλάκιό σας πρέπει να βασίζεται στους τρεις παράγοντες κινδύνου είναι η πρόκληση για τον επενδυτή. Η κλίση προς τα αποθέματα μικρής αξίας και αξίας θα σας βοηθήσει να φτάσετε σε υψηλότερες αποδόσεις της παγκόσμιας αγοράς, αλλά ο κίνδυνος του χαρτοφυλακίου πρέπει να μετριάζεται προσθέτοντας άλλα περιουσιακά στοιχεία με χαμηλές συσχετίσεις (π.χ. ομολογίες, διεθνή αποθέματα, διεθνή μικρά αποθέματα και διεθνή αποθέματα μικρής αξίας).
Η κατώτατη γραμμή
Λοιπόν, τι μάθατε; Οι επενδυτές μπορούν να διαρθρώσουν χαρτοφυλάκια που προσφέρουν υψηλότερες αποδόσεις του δείκτη παγκόσμιας αγοράς σχεδιάζοντας μια στρατηγική κλίση χαρτοφυλακίου. Θεμελιώδεις θεωρίες όπως η κατανομή του ενεργητικού και το μοντέλο τριών παραγόντων μπορούν να έχουν δραματική επίδραση στον τρόπο με τον οποίο επενδύετε.

Να θυμάστε ότι ο σχεδιασμός ενός χαρτοφυλακίου που ευνοεί τις μικρές και αξιόλογες εταιρείες έναντι του καθαρού κινδύνου αγοράς θα πρέπει να αποφέρει υψηλότερες αναμενόμενες αποδόσεις σε παρατεταμένες χρονικές περιόδους. Αυτά τα οφέλη μπορούν να ληφθούν αξιόπιστα από παθητικές στρατηγικές (όπως τα κεφάλαια δεικτών) που δεν βασίζονται ούτε στην επιλογή μεμονωμένων μετοχών ούτε στο χρονοδιάγραμμα αγοράς. Όπως συμβαίνει με πολλά πράγματα στη ζωή, ένας μικρός στρατηγικός σχεδιασμός προχωρεί πολύ.