α:

Τα βασικά έξοδα ορίζονται ως τα άμεσα έξοδα που σχετίζονται με την παραγωγή ενός προϊόντος ή μιας υπηρεσίας και τα οποία συνήθως αναφέρονται στη βιομηχανία εστιατορίων. Μια επιχείρηση πρέπει να κατανοεί σαφώς τα βασικά της κόστη για την τιμολόγηση προϊόντων ή υπηρεσιών σε επίπεδο που τελικά δημιουργεί κέρδος για την εταιρεία. Ο υπολογισμός των άμεσων δαπανών που σχετίζονται με την παραγωγή ενός προϊόντος ή μιας υπηρεσίας επιτρέπει στους ιδιοκτήτες επιχειρήσεων να καθορίζουν το συνολικό περιθώριο κέρδους.

Όταν τα αρχικά κόστη είναι χαμηλά, οι εταιρείες έχουν μεγαλύτερες δυνατότητες να παράγουν σταθερά κέρδη σε σύγκριση με ανταγωνιστικές επιχειρήσεις με παρόμοια ή υψηλότερη τιμολόγηση. Ωστόσο, το υψηλό αρχικό κόστος μπορεί να υπονομεύσει τη μακροπρόθεσμη κερδοφορία μιας επιχείρησης και μπορεί να οδηγήσει σε αύξηση των τιμών που θα μπορούσε να αποξενώσει τους άλλους πιστούς πελάτες. Είναι απαραίτητο για τις επιχειρήσεις να κατανοήσουν τον τρόπο υπολογισμού του αρχικού κόστους και των διαθέσιμων μεθόδων για τον έλεγχο τους.

Υπολογισμός βασικών δαπανών

Ο υπολογισμός του βασικού κόστους είναι απλώς το κόστος των πωληθέντων αγαθών μαζί με τα έξοδα μισθοδοσίας. Ωστόσο, κάθε δραστηριότητα ποικίλλει ανάλογα με τα στοιχεία που συνιστούν το κόστος των πωληθέντων αγαθών και τα έξοδα που συνδέονται με την καταβολή των εργαζομένων για τη δημιουργία αυτών των αγαθών. Για παράδειγμα, μια επιχείρηση που δραστηριοποιείται στον κλάδο των τροφίμων και ποτών, όπως ένα μπαρ ή ένα εστιατόριο, προσθέτει το συνολικό κόστος των τροφίμων, του κρασιού, του οινοπνευματωδών, της μπίρας και άλλων ποτών στις δαπάνες που σχετίζονται με τις παροχές και μισθούς των εργαζομένων για τον υπολογισμό των βασικών δαπανών. Για μια επιχείρηση που παράγει έπιπλα, το βασικό κόστος περιλαμβάνει την αγορά ξυλείας ή άλλων πρώτων υλών, το γυαλί που αγοράζεται για τις τραπεζομάντιλες, τη μεταφορά υλικών παραγωγής και των μισθών που καταβάλλονται για εργασία.

Κάθε βιομηχανία που χρησιμοποιεί το βασικό κόστος ως μέτρο για τον προσδιορισμό του περιθωρίου κέρδους και της τιμολόγησης ενός συγκεκριμένου προϊόντος ή υπηρεσίας ποικίλλει σε αυτό που θεωρείται αποδεκτό αποτέλεσμα. Για παράδειγμα, τα εστιατόρια και τα μπαρ έχουν μεγαλύτερες πιθανότητες να δημιουργήσουν κέρδη όταν το συνολικό αρχικό κόστος είναι τουλάχιστον 60%. Ωστόσο, το συνολικό βασικό κόστος ως ποσοστό των πωλήσεων διαφέρει σημαντικά μεταξύ των πολυτελών εστιατορίων ή των σαλόνια και των εστιατορίων γρήγορου φαγητού ή casual dining. Επειδή οι εγκαταστάσεις υψηλής τεχνολογίας μπορούν να χρεώνουν περισσότερο για την εμπειρία που παρέχεται στους πελάτες, το γεγονός ότι το συνολικό αρχικό κόστος είναι υψηλότερο από τα εστιατόρια χαμηλότερης κατηγορίας δεν είναι απαραιτήτως αρνητικό. Σε άλλες βιομηχανίες, το αποδεκτό βασικό κόστος κυμαίνεται από 45-50%. Για τις περισσότερες επιχειρήσεις, η αξιολόγηση βασικού κόστους είναι ευεργετική όταν ολοκληρώνεται εβδομαδιαία ή μηνιαία.

Μείωση των βασικών δαπανών

Εάν μια επιχείρηση καθορίσει ότι το αρχικό της κόστος είναι υπερβολικά υψηλό για να διατηρήσει ένα αποδεκτό περιθώριο κέρδους, ορισμένες στρατηγικές μπορούν να μειώσουν το άμεσο κόστος που απαιτείται για την παραγωγή. Για παράδειγμα, ένα εστιατόριο μπορεί να ελέγξει τα μεγέθη των μερίδων για να μειώσει το συνολικό κόστος των τροφίμων ή να χρησιμοποιήσει τακτική για την ελαχιστοποίηση των απορριμμάτων τροφίμων στην κουζίνα.Οι τιμές με πωλητές μπορούν να διαπραγματευτούν και οι ημερήσιες ή εβδομαδιαίες αγορές μπορούν να βασίζονται σε αυστηρό, προγραμματισμένο προϋπολογισμό. Σε άλλες βιομηχανίες, τα οφέλη των εργαζομένων μπορούν να μειωθούν ή να συνδεθούν με συγκεκριμένους στόχους παραγωγής για τη μείωση του κόστους παραγωγής. Όταν τα αρχικά κόστη δεν μπορούν να ελαχιστοποιηθούν εύκολα, μια επιχείρηση πρέπει να καταφύγει σε αύξηση των τιμών για να διατηρήσει την κερδοφορία.