α:

Οι επενδυτές χρησιμοποιούν οικονομικές καταστάσεις για να αποκτήσουν πολύτιμες πληροφορίες που χρησιμοποιούνται στην αποτίμηση και στην ανάλυση πιστώσεων των εταιρειών. Ως εκ τούτου, είναι σημαντικό να επενδύσουμε για να κατανοήσουμε πώς γίνεται η λογιστική των επιχειρήσεων και ποιες αρχές καθοδηγούν την προετοιμασία των οικονομικών καταστάσεων. Η γνώση της λογιστικής βοηθά τους επενδυτές να καθορίσουν την αξία των περιουσιακών στοιχείων, να κατανοήσουν τις πηγές χρηματοδότησης μιας επιχείρησης, να υπολογίσουν την αποδοτικότητα και να εκτιμήσουν τους κινδύνους που ενσωματώνονται στα περιουσιακά στοιχεία μιας εταιρείας.

Η κατανόηση της ταξινόμησης των περιουσιακών στοιχείων, των υποχρεώσεων και των μεθόδων αποτίμησης της εταιρείας στη χρηματοοικονομική λογιστική είναι πρωταρχική στην ανάλυση των επενδύσεων και των πιστώσεων. Για παράδειγμα, σύμφωνα με τις γενικά αποδεκτές λογιστικές αρχές των ΗΠΑ (GAAP), η αξία του ενεργητικού βασίζεται, ως επί το πλείστον, στο ιστορικό κόστος και δεν αντικατοπτρίζει την αγοραία αξία του. Ως εκ τούτου, ο παρωχημένος εξοπλισμός με θετική λογιστική αξία μπορεί να είναι άχρηστος εάν η εταιρεία προσπαθήσει να το πουλήσει. Επίσης, η αξία μιας συγκεκριμένης κατηγορίας περιουσιακών στοιχείων βασίζεται στην κρίση της διοίκησης και μπορεί να μην αντικατοπτρίζει την πραγματική οικονομική της αξία.

Για παράδειγμα, εάν η αξία της υπεραξίας της εταιρείας βασίζεται σε μη ρεαλιστικές υποθέσεις, η διοίκηση ενδέχεται να χρειαστεί να λάβει μεγάλη χρέωση εισοδήματος στο μέλλον. Οι επενδυτές που έχουν ισχυρή γνώση της λογιστικής των επιχειρήσεων μπορεί να είναι μπροστά από την καμπύλη, εντοπίζοντας τέτοια προβλήματα νωρίς.

Μια άλλη ερώτηση που βοηθάει στην επιχειρησιακή λογιστική είναι ο συνδυασμός του χρέους και του μετοχικού κεφαλαίου που χρησιμοποιούνται για τη χρηματοδότηση των δραστηριοτήτων μιας επιχείρησης. Η ικανότητα προσδιορισμού του χρέους και της καθαρής θέσης είναι καθοριστική για τον προσδιορισμό της αξίας της επιχείρησης, δεδομένου ότι ο δείκτης χρέους προς ίδια κεφάλαια χρησιμοποιείται συνήθως για τη μέτρηση του ιδιοσυγκρασιακού κινδύνου μιας εταιρείας. Παρόλο που οι περισσότερες πληροφορίες σχετικά με το χρέος και το μετοχικό κεφάλαιο προέρχονται από τον ισολογισμό, ορισμένα στοιχεία του χρέους απαιτούν περαιτέρω εκσκαφή και βαθιά γνώση της λογιστικής των επιχειρήσεων.

Για παράδειγμα, οι εταιρείες συχνά επιλέγουν να μισθώσουν ακίνητα αντί να το αγοράσουν. Σύμφωνα με τα ΓΑΠ των ΗΠΑ, οι λειτουργικές μισθώσεις δεν απαιτείται να συμπεριληφθούν ως υποχρέωση. Ωστόσο, οι πληρωμές λειτουργικών μισθώσεων είναι παρόμοιες με τις πληρωμές χρεών και οι επενδυτές ενδέχεται να επιθυμούν να αντιμετωπίσουν την παρούσα αξία των λειτουργικών μισθώσεων ως χρέη.

Η κερδοφορία είναι ο ακρογωνιαίος λίθος της ανάλυσης της αναλογίας και της αποτίμησης των επενδύσεων. Η χρηματοοικονομική ανάλυση βασίζεται στα μελλοντικά κέρδη της εταιρείας και οι περισσότερες προβλέψεις κερδών χρησιμοποιούν τα τρέχοντα κέρδη ως βάση. Οι επενδυτές με ισχυρή αντίληψη της οικονομικής λογιστικής μπορούν γρήγορα να αποκρυπτογραφήσουν εάν ορισμένα στοιχεία γραμμής στην κατάσταση λογαριασμού αποτελεσμάτων είναι μη επαναλαμβανόμενα και δεν αναμένεται να συμβούν στο μέλλον.

Η εκτίμηση της αβεβαιότητας ή του κινδύνου των περιουσιακών στοιχείων είναι ένα από τα πιο σημαντικά βήματα στην αποτίμηση των επενδύσεων. Αν και οι οικονομικές καταστάσεις δεν εκτιμούν άμεσα τον κίνδυνο, παρέχουν πολλές χρήσιμες γνωστοποιήσεις στις σημειώσεις, οι οποίες συμβάλλουν στον εντοπισμό του κινδύνου.Οι επενδυτές με ισχυρό λογιστικό υπόβαθρο χρησιμοποιούν τις οικονομικές εκθέσεις μιας εταιρείας για τον εντοπισμό βασικών τομέων κινδύνου που μπορούν να επισημάνουν πιθανές απώλειες στις αξίες των περιουσιακών στοιχείων. Επίσης, οι επενδυτές χρησιμοποιούν οικονομικές καταστάσεις για τον υπολογισμό των χρηματοοικονομικών δεικτών που βοηθούν στην εκτίμηση της ρευστότητας και των κινδύνων αθέτησης της εταιρείας.

Τέλος, οι επενδυτές ίσως χρειαστεί να διαθέτουν εκτενή γνώση διαφορετικών λογιστικών προτύπων για να συγκρίνουν εταιρείες από διαφορετικές χώρες. Παρόλο που οι λογιστικές αρχές σταδιακά συγκλίνουν σε όλο τον κόσμο, οι διαφορές εξακολουθούν να υφίστανται και εμποδίζουν τη συγκρισιμότητα των οικονομικών αρχείων.