α:

Ο καταπιστευματικός φόρος είναι μία από τις σημαντικότερες επαγγελματικές υποχρεώσεις. Παρέχει βασικά μια πολύ αναγκαία προστασία για άτομα ή επιχειρήσεις που συνάπτουν διάφορα είδη νομικών και χρηματοοικονομικών συμβάσεων με άλλες οντότητες. Χωρίς αυτό, τίποτα δεν εμποδίζει ένα μέρος να επωφεληθεί αθέμιτα από μια επιχειρηματική σχέση εις βάρος του άλλου μέρους.

Τι είναι το καθήκον καταπιστευματοδόχου;

Το καθήκον εμπιστευτικότητας αναφέρεται στη νομική υποχρέωση ενός μέρους να ενεργεί αποκλειστικά προς το συμφέρον άλλου μέρους. Σε γενικές γραμμές, το καταπιστευματικό καθήκον ισχύει για τους επαγγελματίες που διαχειρίζονται χρήματα ή περιουσιακά στοιχεία για τρίτους ή τους συμβουλεύει σε νομικά ή οικονομικά θέματα. Ένα κοινό παράδειγμα καταπιστευτικής υποχρέωσης είναι η υποχρέωση του δικηγόρου στους πελάτες του.

Το κόμμα που οφείλει το καθήκον είναι ο καταπιστευματοδόχος, ενώ το κόμμα στο οποίο οφείλεται η υποχρέωση ονομάζεται κύριος. Σε γενικές γραμμές, ο καταπιστευματοδόχος αποκλείεται να επωφεληθεί από τη σχέση του με τον κύριο υπόχρεο, εκτός εάν ο κύριος υπόχρεος δώσει ειδική άδεια γι 'αυτόν. Επιπλέον, ο καταπιστευματοδόχος πρέπει να αποφεύγει κάθε σύγκρουση συμφερόντων που μπορεί να εμποδίσει την ικανότητά του να εκπληρώσει την υποχρέωσή του έναντι του εντολέα. Για παράδειγμα, ένας δικηγόρος δεν μπορεί να εκπροσωπεί και τους δύο συζύγους σε μια υπόθεση διαζυγίου επειδή είναι μια πολύ σαφής σύγκρουση συμφερόντων και τον εμποδίζει να αντιπροσωπεύει σωστά οποιοδήποτε από τα συμβαλλόμενα μέρη.

Οι οικονομικοί σύμβουλοι που είναι εγγεγραμμένοι στην Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς (SEC) ή οι κρατικοί ρυθμιστικοί φορείς αξιογράφων έχουν επίσης εμπιστευτικό καθήκον στους πελάτες τους. Ωστόσο, σε αντίθεση με τους δικηγόρους, οι οικονομικοί σύμβουλοι δεν υποχρεούνται να είναι εγγεγραμμένοι, τόσο πολλοί δεν δεσμεύονται από εμπιστευτικές υποχρεώσεις. Αντίθετα, υποχρεούνται μόνο να προτείνουν χρηματοοικονομικά προϊόντα που είναι "κατάλληλα" για τους πελάτες τους, αλλά όχι απαραίτητα προς το καλύτερο συμφέρον τους. Επειδή πρόκειται για μια νομικά δεσμευτική υποχρέωση, η επιλογή μεταξύ της χρήσης ενός συμβούλου που διέπεται από καταπιστευματικό καθήκον σε σχέση με κάποιον που δεν είναι, μπορεί να είναι υψίστης σημασίας.

Υποθέστε ότι έχετε $ 10, 000 για να επενδύσετε σε ένα αμοιβαίο κεφάλαιο και θέλετε να επωφεληθείτε από τη βοήθεια ενός οικονομικού συμβούλου για να σας βοηθήσει να επιλέξετε το αμοιβαίο κεφάλαιο που ταιριάζει καλύτερα επενδυτικούς στόχους. Ο σύμβουλος Α και ο σύμβουλος Β εργάζονται για συγκρίσιμες επιχειρήσεις που προσφέρουν αντίστοιχα κεφάλαια. Η μόνη διαφορά είναι ο Σύμβουλος Α είναι ένας καταπιστευματοδόχος ενώ ο Σύμβουλος Β δεν είναι.

Υποθέστε επιπλέον ότι υπάρχουν τρία αμοιβαία κεφάλαια που πληρούν τους συγκεκριμένους οικονομικούς στόχους σας και έχουν τα ίδια ποσοστά επιστροφής: το ένα που προσφέρεται από την εταιρία του Advisor A, η οποία προσφέρεται από την εταιρία Advisor B και την άλλη από τρίτη εταιρεία. Τα τρία αυτά ταμεία έχουν προβλέψει δείκτες δαπανών ύψους 2%, 3% και 1,5% αντίστοιχα. Και οι δύο σύμβουλοι λαμβάνουν προμήθειες από κάθε επένδυση που κάνετε στα προϊόντα που προσφέρουν οι επιχειρήσεις τους.

Αν επιλέξετε να προσλάβετε τον Σύμβουλο Α, δεσμεύεται από το καθήκον του να συστήσει το ταμείο με τη χαμηλότερη αναλογία εξόδων, παρά το γεγονός ότι δεν λαμβάνει καμία προμήθεια για την επένδυσή σας, επειδή είναι προς το συμφέρον σας. Εάν αντίθετα απασχολείται ο Σύμβουλος Β, δεν έχει καμία τέτοια υποχρέωση να φροντίζει τα συμφέροντά σας. Χωρίς καθήκοντα εμπιστευτικότητας, είναι καλά μέσα στα δικαιώματά του να σας κατευθύνει προς το χρηματικό κεφάλαιο που προσφέρει η επιχείρησή του για να λάβει την προμήθεια, ανεξάρτητα από το γεγονός ότι έχει τον υψηλότερο λόγο δαπανών.