a:

Ένας σταθμισμένος δείκτης χρησιμοποιεί την τιμή ανά μετοχή για κάθε μετοχή που περιλαμβάνεται και διαιρεί το άθροισμα με έναν κοινό διαιρέτη, συνήθως τον συνολικό αριθμό των μετοχών του δείκτη. Ο Dow Jones Industrial Average (DJIA) είναι ένα παράδειγμα αυτού του τύπου δείκτη. Όταν δημιουργήθηκε το 1896 από τον Charles Dow, έπρεπε να αντικατοπτρίζει τη μέση τιμή των μετοχών στην αγορά.

Ο Charles Dow πιθανώς επέλεξε να δημιουργήσει ένα δείκτη σταθμισμένο ως προς την τιμή λόγω της απλότητας του. Τότε, οι επενδυτές ήταν νέοι στην ιδέα των μετοχών. Προηγουμένως, οι ομολογίες ήταν η τυπική επένδυση και η σταθερότητα των τιμών και οι πληρωμές τόκων ήταν εύκολο για τους επενδυτές να κατανοήσουν. Ο δείκτης Dow Jones Industrial Average έδωσε στους επενδυτές έναν απλό τρόπο παρακολούθησης της απόδοσης της χρηματιστηριακής αγοράς. Έτσι, ο δείκτης που περιείχε αρχικά 12 εταιρείες υπολογίστηκε προσθέτοντας όλες τις τιμές των μετοχών και στη συνέχεια διαιρώντας αυτόν τον αριθμό με 12. Στην τρέχουσα αγορά, μερικοί άνθρωποι θεωρούν ότι αυτό είναι ένας απαρχαιωμένος και άσχετος υπολογισμός. Ωστόσο, ο Dow Jones παρακολουθεί ιστορικά τις ίδιες τάσεις με εκείνους της ευρύτερης αγοράς και συχνά προβλέπει τις επικείμενες τάσεις.

Υπάρχει κάποια εμπλοκή που επηρεάζει επίσης τον τρόπο με τον οποίο οι επενδυτές αντιλαμβάνονται την αξία πίσω από το στατιστικό Dow Jones. Κάθε μία από τις 30 εταιρείες που περιλαμβάνονται στον δείκτη επιλέγονται από την Wall Street Journal. Αυτό, σε συνδυασμό με τον φαινομενικά αυθαίρετο υπολογισμό, στερείται αξιοπιστίας στο μυαλό ορισμένων επενδυτών. Με την πάροδο του χρόνου, ο διαιρέτης προσαρμόστηκε απλώς από τον αριθμό των εταιρειών του δείκτη σε έναν αριθμό που βοηθά να λογοδοτούν για διαφορές μετοχών και αντίστροφες διαφορές που επηρεάζουν την τιμή ανά μετοχή. Από τον Αύγουστο του 2014, ο διαιρέτης είναι περίπου το 1557. Ο σημερινός διαιρέτης δημοσιεύεται από το The Wall Street Journal.