Έχοντας ένα ισχυρό νόμισμα μπορεί να αποδειχθεί δύσκολο για τα έθνη και τους υπεύθυνους χάραξης πολιτικής. Ενώ ένα ισχυρό νόμισμα έχει τα οφέλη του, κάνει τα αγαθά και τις υπηρεσίες μιας χώρας ακριβότερα σε σχέση με αυτά που εκφράζονται σε λιγότερο δαπανηρά νομίσματα. Επειδή μια τέτοια κατάσταση δημιουργεί νικητές και ηττημένους, η ύπαρξη ενός ισχυρού νομίσματος μπορεί εύκολα να προκαλέσει μια αμφιλεγόμενη κατάσταση, η οποία είναι δύσκολη για τους υπευθύνους χάραξης πολιτικής.

Εξαγωγές και ισχυρό νόμισμα

Εάν ένα έθνος διαθέτει ισχυρό νόμισμα, οι καταναλωτές του μπορούν να αγοράσουν αγαθά και υπηρεσίες εκφρασμένα σε ξένα νομίσματα λιγότερο δαπανηρά. Ωστόσο, καθώς το νόμισμα μιας χώρας εκτιμάται σε σχέση με τους άλλους, οι εξαγωγές του μπορούν να υποφέρουν, καθώς καθίστανται ακριβότερες για τους ξένους αγοραστές. Οι εξαγωγές αντιπροσωπεύουν τη ροή των ξένων χρημάτων σε μια χώρα, οπότε η μείωση τους θα μπορούσε να δημιουργήσει σημαντικές οικονομικές προκλήσεις.

Η βασική μεταβλητή που μπορεί να επηρεάσει τις νομισματικές αξίες είναι η πολιτική των κεντρικών τραπεζών και όταν αυτά τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα επιλέγουν να εφαρμόζουν τις διαφορετικές πολιτικές συνταγές, μπορεί να προκαλέσει αξιόλογες διακυμάνσεις στις συναλλαγματικές ισοτιμίες .

Στα χρόνια που ακολούθησαν την οικονομική κρίση του 2007-2009, ένα ευρύ φάσμα κεντρικών τραπεζών αξιοποίησε την επιθετική νομισματική πολιτική σε μια προσπάθεια να προωθήσει μια πιο ισχυρή επέκταση. Αυτά τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα μείωσαν τα επιτόκια αναφοράς για να καταγράψουν χαμηλά και αγόρασαν περιουσιακά στοιχεία αξίας τρισεκατομμυρίων δολαρίων.

Το Federal Reserve μείωσε τα επιτόκια κοντά σε χαμηλά επίπεδα όλων των εποχών και αξιοποίησε τρία ξεχωριστά προγράμματα αγοράς ομολόγων, με την τελευταία να ολοκληρώνει τον Οκτώβριο του 2014. Η Fed απάλειψε την ποσοτική χαλάρωση (QE) πριν από την κεντρικές τράπεζες άλλων χωρών, καθώς η αμερικανική οικονομία αναπτύχθηκε ταχύτερα από εκείνη άλλων ανεπτυγμένων εθνών.

Ένα χρηματοπιστωτικό ίδρυμα που συνέχισε τις αγορές ομολόγων μετά την παύση των συναλλαγών από την Fed ήταν η Τράπεζα της Ιαπωνίας (BOJ). Τον Ιούλιο του 2016, η BOJ ανακοίνωσε ότι δεν θα συνεχίσει μόνο να αγοράζει τίτλους σταθερής απόδοσης αλλά και να αυξήσει τις αγορές μετοχών που διαπραγματεύονται σε μετοχές από 3,3 τρισεκατομμύρια γενικά σε 6 τρισεκατομμύρια γεν. Οι συμμετέχοντες στην αγορά απάντησαν πιέζοντας το γιεν υψηλότερα σε σχέση με άλλα βασικά νομίσματα, μια εξέλιξη που ενόχλησε τους Ιάπωνες υπεύθυνους για τη χάραξη πολιτικής και δυνητικά υπονόμευσε την έκκληση των εξαγωγών του έθνους.

Τάσεις πολιτικής

Πολλές κεντρικές τράπεζες ακολούθησαν τη διαδικασία μετά την ανακοίνωση της BOJ, λαμβάνοντας μέτρα για τη δημιουργία πιο επιθετικής νομισματικής πολιτικής. Για παράδειγμα, η Κεντρική Τράπεζα της Αυστραλίας (RBA) μείωσε το επιτόκιο αναφοράς σε ιστορικό χαμηλό 1,5% τον Αύγουστο του 2016. Στα πρακτικά της συνεδρίασης πολιτικής όπου αποφασίστηκε η κίνηση αυτή αναφέρθηκε ότι «υπήρχε εύλογη πιθανότητα περαιτέρω τόνωση από πολλές μεγάλες κεντρικές τράπεζες »και πρότεινε στο RBA να κινηθεί αυτή η πολιτική κυρίως με την πρόθεση να ληφθούν μέτρα για την αποφυγή μιας αναρριχητικής αξίας για το δολάριο της Αυστραλίας.

Η Τράπεζα της Αγγλίας (BOE) ανακοίνωσε επίσης αλλαγές στη νομισματική πολιτική τον Αύγουστο, δηλώνοντας ότι ήθελε να βοηθήσει στην άμβλυνση τυχόν ανοιγμάτων που θα αντιμετώπιζε η οικονομία του έθνους μετά από το Brexit. Ως αποτέλεσμα, η BOE αύξησε το QE, μείωσε τα επιτόκια και δέσμευσε 100 δισ. Λίρες σε μια προσπάθεια να συμβάλει στη βελτίωση του δανεισμού.

Το πλήθος των κεντρικών τραπεζών που καταβάλλουν γρήγορα προσπάθειες για την εντατικοποίηση των νομισματικών κινήτρων μετά την ανακοίνωση του BOJ έχει καταστήσει την πολιτική των κεντρικών τραπεζών αλληλένδετη. Επιπλέον, ο Mario Draghi, πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ) δήλωσε κατά τη διάρκεια του φόρουμ της ΕΚΤ τον Ιούνιο του 2016 ότι τα εν λόγω χρηματοπιστωτικά ιδρύματα πρέπει να ευθυγραμμίσουν τις νομισματικές τους πολιτικές. Τόνισε ότι οι αποκλίνουσες νομισματικές πολιτικές δεν θα μπορούσαν μόνο να προκαλέσουν μεταβλητότητα στις αγορές συναλλάγματος αλλά και να επηρεάσουν τις ροές κεφαλαίων, ιδιαίτερα εκείνες που εισέρχονται στις αναδυόμενες αγορές. Ως αποτέλεσμα, πρότεινε στις κεντρικές τράπεζες να συνεργαστούν για την επίτευξη ευθυγράμμισης, δηλαδή "μια κοινή διάγνωση των βασικών αιτιών των προκλήσεων που μας επηρεάζουν όλους" και μια κοινή δέσμευση να βρεθούν οι εσωτερικές μας πολιτικές σχετικά με τη διάγνωση αυτή. "

Βασικά Takeaways

Η ύπαρξη ενός ισχυρού νομίσματος μπορεί να δημιουργήσει μια δύσκολη κατάσταση και για τα δύο έθνη και για τους υπεύθυνους χάραξης πολιτικής. των εξαγωγών μιας χώρας.Αυτές οι προκλήσεις μπορούν να αποδειχθούν ακόμη πιο επιβλαβείς σε περιόδους οικονομικής αδυναμίας.Σε αυτές τις περιπτώσεις, πολλά έθνη είναι απεχθάνονται να έχουν ένα ισχυρό νόμισμα