Είτε βγάζουμε λογαριασμούς χαρτιού είτε πετάμε μια πιστωτική κάρτα, οι περισσότερες συναλλαγές που ασχολούμαστε με το νόμισμα καθημερινής χρήσης. Πράγματι, τα χρήματα είναι η ψυχή της οικονομίας σε όλο τον κόσμο.

Για να κατανοήσουμε γιατί οι πολιτισμένες κοινωνίες έχουν χρησιμοποιήσει νόμισμα σε όλη την ιστορία, είναι χρήσιμο να το συγκρίνουμε με την εναλλακτική λύση. Φανταστείτε ότι κάνετε παπούτσια για να ζήσετε και πρέπει να αγοράσετε ψωμί για να ταΐσετε την οικογένειά σας. Πλησιάζετε στον φούρνο και προσφέρετε ένα ζευγάρι παπουτσιών για ένα συγκεκριμένο αριθμό φρανιών. Αλλά όπως αποδεικνύεται, δεν χρειάζεται παπούτσια αυτή τη στιγμή. Είσαι από τύχη αν δεν μπορείτε να βρείτε έναν άλλο αρτοποιό - κάποιον που τυχαίνει να είναι μικρός στα υποδήματα - κοντά.

Τα χρήματα ανακουφίζουν από αυτό το πρόβλημα. Παρέχει μια καθολική αποθήκη αξίας που μπορεί εύκολα να χρησιμοποιηθεί από άλλα μέλη της κοινωνίας. Ο ίδιος αρτοποιός μπορεί να χρειαστεί τραπέζι αντί για παπούτσια. Με την αποδοχή του νομίσματος, μπορεί να πουλήσει τα αγαθά του και να έχει έναν βολικό τρόπο να πληρώσει τον κατασκευαστή επίπλων.

Σε γενικές γραμμές, οι συναλλαγές μπορούν να συμβούν με πολύ ταχύτερο ρυθμό, επειδή οι πωλητές έχουν έναν ευκολότερο χρόνο να βρουν έναν αγοραστή με τον οποίο θέλουν να κάνουν επιχειρήσεις.

Υπάρχουν και άλλα σημαντικά οφέλη από τα χρήματα. Το σχετικά μικρό μέγεθος νομισμάτων και λογαριασμών δολαρίων τους καθιστά σχετικά απλή στη μεταφορά. Σκεφτείτε έναν καλλιεργητή καλαμποκιού που θα έπρεπε να φορτώσει ένα καλάθι γεμάτο φαγητό κάθε φορά που έπρεπε να αγοράσει κάτι.

Επιπλέον, τα κέρματα και το χαρτί έχουν το πλεονέκτημα ότι διαρκούν πολύ καιρό, κάτι που δεν μπορεί να λεχθεί για όλα τα εμπορεύματα. Ένας αγρότης που βασίζεται στο άμεσο εμπόριο, για παράδειγμα, μπορεί να έχει μόνο μερικές εβδομάδες πριν τα περιουσιακά του στοιχεία χαλάσουν. Με χρήματα, μπορεί να συσσωρεύσει και να αποθηκεύσει τον πλούτο της.

Διάφορες μορφές

Σήμερα είναι φυσικό να συσχετίζουμε το νόμισμα με νομίσματα ή χαρτονομίσματα. Ωστόσο, τα χρήματα έχουν πάρει διάφορες μορφές σε όλη την ιστορία. Σε πολλές πρώιμες κοινωνίες, ορισμένα αγαθά αποτέλεσαν μια τυπική μέθοδο πληρωμής. Γύρω στο 16 ^th αιώνα, για παράδειγμα, οι Αζτέκοι χρησιμοποίησαν συχνά κακάο αντί να εμπορεύονται αγαθά άμεσα.

Ωστόσο, τα εμπορεύματα έχουν σαφή μειονεκτήματα ως προς αυτό. Ανάλογα με το μέγεθός τους, είναι δύσκολο να μεταφερθούν από τόπο σε τόπο. Και σε πολλές περιπτώσεις, έχουν περιορισμένη διάρκεια ζωής.

Αυτοί είναι μερικοί από τους λόγους για τους οποίους το τεμαχισμένο νόμισμα ήταν μια σημαντική καινοτομία. Μέχρι το 2500 π.Χ., οι Αιγύπτιοι δημιούργησαν μεταλλικούς δακτυλίους που χρησιμοποιούσαν ως χρήμα και τα πραγματικά νομίσματα ήταν γύρω από τουλάχιστον 700 Β. Γ όταν χρησιμοποιήθηκαν από μια κοινωνία στη σύγχρονη Τουρκία. Τα χαρτονομίσματα δεν ήρθαν μέχρι τη Δυναστεία των Τανγκ στην Κίνα, η οποία διήρκεσε από τον Α. Δ. 618-907.

Πρόσφατα, η τεχνολογία επέτρεψε μια εντελώς διαφορετική μορφή πληρωμής: το ηλεκτρονικό νόμισμα.Χρησιμοποιώντας ένα τηλεγραφικό δίκτυο, το Western Union (NYSE: WU WUThe Company Western Union 19, 43-0,36% δημιουργήθηκε με το Highstock 4. 2. 6 μεταφορά χρημάτων το 1871. Με την έλευση των mainframe υπολογιστών, κατέστη δυνατό για τις τράπεζες να χρεώνουν ή να πιστώνουν τους λογαριασμούς των άλλων χωρίς να έχουν την ταλαιπωρία της κίνησης μεγάλων ποσών μετρητών. Τύποι νομισμάτων

Έτσι, τι ακριβώς δίνει τις σύγχρονες μορφές νομισμάτων μας - είτε πρόκειται για αμερικανικό δολάριο είτε για ιαπωνικό γιεν - αξία; Σε αντίθεση με τα πρώτα νομίσματα από πολύτιμα μέταλλα, τα περισσότερα από αυτά που έχουν σπαρθεί σήμερα δεν έχουν πολύ εσωτερική αξία. Ωστόσο, διατηρεί την αξία της για έναν από τους δύο λόγους.

Στην περίπτωση του "αντιπροσωπευτικού χρήματος", κάθε νόμισμα ή χαρτονόμισμα μπορεί να ανταλλαγεί για ένα σταθερό ποσό ενός εμπορεύματος. Το δολάριο έπεσε σε αυτή την κατηγορία τα επόμενα χρόνια μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν οι κεντρικές τράπεζες σε όλο τον κόσμο μπορούσαν να πληρώσουν στην κυβέρνηση του Ηνωμένου Βασιλείου 35 δολάρια για μια ουγκιά χρυσού.

Ωστόσο, οι ανησυχίες για πιθανή πορεία της χρυσής προσφοράς της Αμερικής οδήγησαν τον Πρόεδρο Nixon να ακυρώσει αυτή τη συμφωνία με χώρες σε όλο τον κόσμο. Αφήνοντας το χρυσό πρότυπο, το δολάριο έγινε αυτό που αναφέρεται ως "fiat money". "Με άλλα λόγια, έχει αξία μόνο και μόνο επειδή οι άνθρωποι έχουν πίστη ότι άλλα κόμματα θα το δεχτούν.

Σήμερα, τα περισσότερα από τα κυριότερα νομίσματα σε όλο τον κόσμο - συμπεριλαμβανομένου του ευρώ, της βρετανικής λίρας και του γιεν - εμπίπτουν στην κατηγορία αυτή.

Πολιτικές συναλλαγματικών ισοτιμιών

Λόγω της παγκόσμιας φύσης του εμπορίου, τα μέρη πρέπει συχνά να αποκτούν και ξένα νομίσματα. Οι κυβερνήσεις έχουν δύο βασικές επιλογές πολιτικής όσον αφορά τη διαχείριση αυτής της διαδικασίας. Το πρώτο είναι να προσφέρει μια σταθερή συναλλαγματική ισοτιμία.

Εδώ, η κυβέρνηση τοποθετεί το δικό της νόμισμα σε ένα από τα σημαντικότερα παγκόσμια νομίσματα, όπως το αμερικανικό δολάριο ή το ευρώ, και ορίζει μια σταθερή συναλλαγματική ισοτιμία μεταξύ των δύο ονομαστικών αξιών. Για να διατηρήσει την τοπική συναλλαγματική ισοτιμία, η κεντρική τράπεζα του έθνους είτε αγοράζει είτε πωλεί το νόμισμα στο οποίο είναι συνδεδεμένο.

Ο κύριος στόχος μιας σταθερής συναλλαγματικής ισοτιμίας είναι να δημιουργήσει μια αίσθηση σταθερότητας, ειδικά όταν οι χρηματοπιστωτικές αγορές μιας χώρας είναι λιγότερο εξελιγμένες από αυτές σε άλλα μέρη του κόσμου. Οι επενδυτές κερδίζουν την εμπιστοσύνη γνωρίζοντας το ακριβές ποσό του συνδεδεμένου νομίσματος που μπορούν να αποκτήσουν, αν το επιθυμούν.

Εντούτοις, οι σταθερές συναλλαγματικές ισοτιμίες συνέβαλαν επίσης σε πολυάριθμες νομισματικές κρίσεις στην πρόσφατη ιστορία. Αυτό μπορεί να συμβεί, για παράδειγμα, όταν η αγορά τοπικού νομίσματος από την κεντρική τράπεζα οδηγεί σε υπερεκτίμηση της.

Η εναλλακτική λύση σε αυτό το σύστημα αφήνει το νόμισμα να επιπλέει. Αντί της προκαθορισμού της τιμής ενός ξένου νομίσματος, η αγορά υπαγορεύει το κόστος. Οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι μόνο μία από τις μεγαλύτερες οικονομίες που χρησιμοποιεί μια κυμαινόμενη συναλλαγματική ισοτιμία.

Σε ένα πλωτό σύστημα, οι κανόνες προσφοράς και ζήτησης διέπουν την τιμή ενός ξένου νομίσματος. Ως εκ τούτου, η αύξηση του ποσού των χρημάτων θα καταστήσει την ονομασία φθηνότερη για τους ξένους επενδυτές. Και η αύξηση της ζήτησης θα ενισχύσει το νόμισμα - δηλαδή, θα το κάνει ακριβότερο.

Ενώ ένα "ισχυρό" νόμισμα έχει θετικές συνειρμούς, υπάρχουν μειονεκτήματα. Υποθέστε ότι το δολάριο κέρδισε αξία έναντι του γιεν. Ξαφνικά, οι ιαπωνικές επιχειρήσεις θα πρέπει να πληρώσουν περισσότερα για να αγοράσουν αμερικανικά προϊόντα, πιθανόν να μεταφέρουν το κόστος τους στους καταναλωτές. Αυτό καθιστά τα προϊόντα της Σ. S. λιγότερο ανταγωνιστικά στις υπερπόντιες αγορές.

Ο αντίκτυπος του πληθωρισμού

Οι περισσότερες από τις μεγαλύτερες οικονομίες σε όλο τον κόσμο χρησιμοποιούν τώρα τα νομίσματα fiat. Δεδομένου ότι δεν συνδέονται με ένα φυσικό περιουσιακό στοιχείο, οι κυβερνήσεις έχουν την ελευθερία να εκτυπώνουν πρόσθετα χρήματα σε περιόδους οικονομικού προβλήματος. Αν και αυτό προσφέρει μεγαλύτερη ευελιξία για την αντιμετώπιση των προκλήσεων, δημιουργεί επίσης την ευκαιρία να υπερβεί.

Ο μεγαλύτερος κίνδυνος εκτύπωσης πάρα πολλών χρημάτων είναι ο υπερπληθωρισμός. Με περισσότερο από το νόμισμα σε κυκλοφορία, κάθε μονάδα αξίζει λιγότερο. Ενώ τα μέτρια επίπεδα πληθωρισμού είναι σχετικά αβλαβή, η ανεξέλεγκτη υποτίμηση μπορεί να διαβρώσει δραματικά την αγοραστική δύναμη των καταναλωτών.

Εάν ο πληθωρισμός φτάσει το 5% ετησίως, η εξοικονόμηση κάθε ατόμου - αν υποτεθεί ότι δεν συγκεντρώνει ουσιαστικό ενδιαφέρον - έχει αξία 5% μικρότερη από ό, τι το προηγούμενο έτος. Φυσικά, γίνεται πιο δύσκολο να διατηρηθεί το ίδιο βιοτικό επίπεδο.

Για το λόγο αυτό, οι κεντρικές τράπεζες στις ανεπτυγμένες χώρες συνήθως προσπαθούν να διατηρήσουν τον πληθωρισμό υπό έλεγχο, εισάγοντας έμμεσα χρήματα εκτός κυκλοφορίας όταν το νόμισμα χάσει πάρα πολύτιμη αξία.

Η κατώτατη γραμμή

Ανεξάρτητα από τη μορφή που χρειάζεται, όλα τα χρήματα έχουν τους ίδιους βασικούς στόχους. Βοηθά στην ενθάρρυνση της οικονομικής δραστηριότητας με την αύξηση της αγοράς για διάφορα αγαθά. Επιτρέπει στους καταναλωτές να αποθηκεύουν πλούτο και κατά συνέπεια να αντιμετωπίζουν μακροπρόθεσμες ανάγκες.