Η λανθασμένη πλάνη κόστους είναι η θεωρία ότι η συνέχιση της χρηματοδότησης ενός έργου ή άλλης επένδυσης που αποτυγχάνεται αξίζει εξαιτίας των δαπανών που έχουν ήδη δαπανηθεί για την επένδυση. Αυτό είναι ένα πρόβλημα επειδή κάθε εισφορά κεφαλαίου ή χρήματος επένδυσης θα πρέπει να κρίνεται ως προς τις πιθανές αποδόσεις των χρημάτων αυτών και όχι για τις δαπάνες που έχουν ήδη συγκεντρωθεί και οι οποίες ενδέχεται να χαθούν ήδη.

Πολλές εταιρείες, συμπεριλαμβανομένων ορισμένων που θα πρέπει να γνωρίζουν καλύτερα, κάνουν βυθισμένες, να χρεώνουν κακές αποφάσεις, αλλά μερικά λάθη επαναλαμβάνονται ξανά και ξανά. Ένα σημαντικό παράδειγμα είναι όταν εταιρείες που έχουν επενδύσει σε μακροπρόθεσμη έρευνα ή ανάπτυξη συνεχίζουν να εισάγουν προϊόντα στην αγορά παρά το γεγονός ότι έχουν ξεπερασθεί. Αυτό συμβαίνει συχνά στη βιομηχανία λογισμικού, ιδίως μεταξύ των εταιρειών παιχνιδιών, και συχνά έχει ως αποτέλεσμα τα φτωχά και ξεπερασμένα προϊόντα να έρχονται γρήγορα στην αγορά και να βλάπτουν τη φήμη των εταιρειών μεταξύ των καταναλωτών.

Ομοίως, πολλές εταιρείες δίνουν μεγάλη έμφαση σε οποιαδήποτε πρόσληψη κοστίζουν όταν αποφασίζουν αν θα διατηρήσουν προσωπικό. Το προσωπικό που δεν επιτελεί επαρκώς θα πρέπει να απομακρυνθεί εάν δεν μπορεί να αναβαθμιστεί ή να ενθαρρυνθεί με άλλο τρόπο να εκτελέσει, ανεξάρτητα από το κόστος που συνεπάγεται η αρχική πρόσληψη ή κατάρτιση.

Οποιαδήποτε απόφαση που επηρεάζεται αδικαιολόγητα από τη σκέψη του χρήματος που έχει ήδη δαπανηθεί ή είναι άλλως ανεπανόρθωτη είναι πιθανόν να είναι λανθασμένη. Το μόνο ερώτημα θα πρέπει να είναι αυτό που επιστρέφει τα μελλοντικά χρήματα που χύνεται σε αυτή την απόφαση είναι πιθανό να αποκτήσει. Αυτό συχνά οδηγεί σε πιο λογικές αποφάσεις, όπως η επικέντρωση σε νεότερα προϊόντα ή η πρόσληψη και κατάρτιση πιο αποτελεσματικού προσωπικού. Μπορεί επίσης να οδηγήσει σε καλύτερες επενδυτικές αποφάσεις, επιτρέποντας στους επενδυτές να παραμείνουν συναισθηματικά αποσπασμένοι από την απόδοση των μετοχών.