Εκτός από το να φανεί όμορφο και ενεργώντας ως πρώην νόμισμα, ο χρυσός είναι φαινομενικά αδιάφορος, χωρίς άλλη εγγενή αξία από την αξία που ο άνθρωπος το έχει προσδώσει. Επομένως, αν δεν υπάρχει ανάγκη, γιατί ο χρυσός είχε πάντα αξία; Ο λόγος έγκειται στην ψυχολογία μας καθώς και στις μάλλον βαρετές ιδιότητες του χρυσού.

Γιατί ο χρυσός είχε πάντα αξία

Οι πρόγονοί μας αντιμετώπιζαν να έρχονται με ένα νόμισμα, ή μεσαίο, που ήταν πιο εύκολο να υλοποιηθεί από ένα σύστημα ανταλλαγής. Ένα νόμισμα είναι ένα τέτοιο μέσο ανταλλαγής. Από όλα τα μέταλλα στον περιοδικό πίνακα στοιχείων, ο χρυσός είναι η λογική επιλογή. Στοιχεία άλλα από μέταλλα μπορούν να αποκλειστούν, δεδομένου ότι ένα αέριο ή υγρό νόμισμα δεν είναι πολύ πρακτικό - η προσωπική φορητότητα είναι ένα σημαντικό εμπόδιο.

Αυτό αφήνει μέταλλα όπως σίδηρο, χαλκό, μόλυβδο, ασήμι, χρυσό, παλλάδιο, πλατίνα και αλουμίνιο.

Το σίδερο, ο μόλυβδος και ο χαλκός είναι επιρρεπείς στη διάβρωση με την πάροδο του χρόνου, επομένως δεν θα είναι ένα καλό κατάστημα αξίας, το οποίο απαιτείται από το νόμισμα. Η διατήρηση των μετάλλων ώστε να αποφευχθεί η διάβρωση τους είναι έντονη. Το αλουμίνιο είναι πολύ ελαφρύ και ασήμαντο, δεν είναι ιδανικό για τους προγόνους μας που αναζητούν ένα νομισματικό νόμισμα που επικαλείται συναισθήματα ασφάλειας και αξίας.

Τα μέταλλα όπως η πλατίνα ή το παλλάδιο, τα "ευγενή μέταλλα", είναι λογικές επιλογές επειδή είναι ως επί το πλείστον μη αντιδρώντα σε άλλα στοιχεία (μικρή διάβρωση), αλλά είναι πολύ σπάνια για να δημιουργήσουν αρκετά κέρματα για κυκλοφορία. Ένα μέταλλο πρέπει να είναι κάπως σπάνιο, έτσι ώστε να μην παράγουν όλοι νομίσματα, αλλά αρκετά διαθέσιμα ώστε να μπορεί να δημιουργηθεί ένας λογικός αριθμός νομισμάτων για να επιτραπεί το εμπόριο.

Αυτό αφήνει χρυσό και ασήμι. Ο χρυσός δεν διαβρώνεται και μπορεί να λειώσει πάνω από μια φλόγα, καθιστώντας εύκολη την εργασία με και σφραγίδα ως νόμισμα. Τέλος, ο χρυσός έχει ένα μοναδικό και όμορφο χρώμα, σε αντίθεση με άλλα στοιχεία. Τα άτομα σε χρυσό είναι βαρύτερα και τα ηλεκτρόνια κινούνται ταχύτερα, δημιουργώντας απορρόφηση κάποιου φωτός. μια διαδικασία που έβγαλε τη θεωρία της σχετικότητας του Αϊνστάιν να το καταλάβει.

Εάν η σύγχρονη οικονομία χαρτιού-χρήματος καταρρεύσει, ο χρυσός μπορεί να μην έχει άμεση χρήση καθώς ο πανικός μπαίνει και οι άνθρωποι αγωνίζονται για τις ανάγκες τους.

Ωστόσο, οι άνθρωποι είναι ομαδικά όντα και προτιμούν την εταιρεία (σε διαφορετικά επίπεδα) πέρα ​​από την πλήρη ανεξαρτησία. Είναι ευκολότερο να δουλεύεις σε ομάδες παρά να προσπαθείς να ζήσεις από μόνη της τη γη. Αυτά τα ανθρώπινα χαρακτηριστικά μας αναγκάζουν να επιστρέψουμε σε ένα σύστημα ανταλλαγής και να βρούμε τρόπους συνεργασίας, γεγονός που οδηγεί πίσω στην εξεύρεση ενός τρόπου ανταλλαγής αγαθών και υπηρεσιών εύκολα και αποτελεσματικά. Ο χρυσός είναι η λογική επιλογή. Εάν η καταστροφή πλήξει, ο χρυσός είναι το μέταλλο στο οποίο θα επιστρέψουμε, εάν τα χάρτινα χρήματα, και το σύστημα που το υποστηρίζει, δεν υπάρχουν πλέον. Είναι μια από τις μοναδικές ουσίες στη γη με τις ιδιότητες για τη δουλειά.

Ακόμη και αν ο χρυσός δεν έχει εγγενή αξία στο άτομο που το κατέχει (δεν μπορεί να το φάει ή να το πίνει), αν γίνει μια συμφωνία που μετατρέπει το μέταλλο σε κέρματα που μπορούν να χρησιμοποιηθούν για εύκολη ανταλλαγή αγαθών, αυτό το κέρμα παίρνει μια αξία.Επειδή άλλοι πιστεύουν ότι έχει αξία, το κάνετε, και επειδή νομίζουν ότι το εκτιμάτε, το αξίζουν επίσης.

Η κατώτατη γραμμή

Από στοιχειώδη άποψη, ο χρυσός είναι η πιο λογική επιλογή για μέσο ανταλλαγής αγαθών και υπηρεσιών. Είναι αρκετά άφθονο για να δημιουργήσει νομίσματα, αλλά αρκετά σπάνια ώστε να μην μπορούν όλοι να τα κάνουν. Δεν διαβρώνει, παρέχει μια βιώσιμη αποθήκη αξίας, και οι άνθρωποι είναι φυσικά προσέλκυσε το χρώμα και την αίσθηση.

Οι κοινωνίες, και τώρα οι οικονομίες, έχουν δώσει αξία στον χρυσό, διαιωνίζοντας έτσι την αξία του. Είναι το μέταλλο που υποχωρούμε όταν άλλες μορφές νομίσματος δεν λειτουργούν, πράγμα που σημαίνει ότι έχει πάντα κάποια αξία ως ασφάλιση κατά δύσκολους καιρούς.