α:

Όταν εξετάζετε ένα εισαγωγικό εγχειρίδιο για τη μικροοικονομία, φαίνεται ότι οι οικονομολόγοι ζουν σε έναν κόσμο που μοιάζει σχεδόν με τον πραγματικό. Τα μοντέλα τους βασίζονται σε μια σειρά από υποθέσεις, μεταξύ των οποίων οι μεμονωμένοι παράγοντες έχουν τέλεια πληροφόρηση σχετικά με τις επιλογές τους ή ότι οι υποκειμενικές ανθρώπινες αξίες μπορούν να μετρηθούν ποσοτικά. Ορισμένα μοντέλα υποθέτουν ακόμη τον ανταγωνισμό, τα υποκατάστατα αγαθά και το μάρκετινγκ.

Οι οικονομολόγοι δημιουργούν αυτές τις περίπλοκες φαντασιώσεις για να εφαρμόσουν δοκιμαστικές θεωρίες σε μια αλλιώς εκπεμπόμενη κοινωνική επιστήμη. Χωρίς υποθέσεις, τα ποσοτικά οικονομικά μοντέλα δεν θα είναι σε θέση να παράγουν ουσιαστικά συμπεράσματα.

Στην επιστήμη του 1953 με τίτλο "Η Μεθοδολογία Θετικών Οικονομικών", ο Μίλτον Φρίντμαν εξήγησε γιατί οι οικονομολόγοι πρέπει να κάνουν υποθέσεις για να παρέχουν χρήσιμες προβλέψεις. Ο Φρίντμαν κατανόησε ότι τα οικονομικά δεν μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν την επιστημονική μέθοδο τόσο τακτοποιημένα όσο η χημεία ή η φυσική, αλλά εξακολουθούσε να θεωρεί την επιστημονική μέθοδο ως βάση. Ο Φρίντμαν δήλωσε ότι οι οικονομολόγοι θα πρέπει να βασίζονται σε "ανεξέλεγκτη εμπειρία και όχι σε ελεγχόμενο πείραμα". Προήγαγε μια μέθοδο λογικού θετικισμού, η οποία αποτελεί υποσύνολο επιστημολογίας.

Η επιστημονική μέθοδος απαιτεί μεμονωμένες μεταβλητές και δοκιμές για να αποδειχθεί η αιτιότητα. Οι οικονομολόγοι δεν μπορούν να απομονώσουν μεμονωμένες μεταβλητές στον πραγματικό κόσμο, γι 'αυτό αναλαμβάνουν τα περισσότερα από αυτά για να δημιουργήσουν ένα μοντέλο με κάποια σταθερότητα. Τα σφάλματα είναι βέβαιο ότι θα συμβούν, αλλά οι περισσότεροι οικονομολόγοι είναι εντάξει με αυτό όσο τα σφάλματα αυτά είναι αρκετά μικρά.

Όλοι οι οικονομολόγοι δεν είναι μεθοδολογικοί θετικοποιητές. Κάποιοι ισχυρίζονται ότι τα τυποποιημένα μοντέλα είναι υπερβολικά μη ρεαλιστικά και ότι η εφαρμογή του θετικισμού στις κοινωνικές επιστήμες συνεπάγεται ότι η ανθρώπινη επιλογή είναι μια ψευδαίσθηση.

Ο οικονομολόγος Robert Murphy του Ινστιτούτου Ενεργειακής Έρευνας υποστηρίζει ότι τα οικονομικά πρέπει να εστιάζονται στη λογική έκπτωση και όχι στη λογική θετικοποίηση. Η λογική έκπτωση είναι η επιστήμη που χρησιμοποιείται στη φιλοσοφία, τα μαθηματικά και την επιστήμη των υπολογιστών. Ο Μέρφι, μαζί με ορισμένους άλλους οικονομολόγους της αυστριακής σχολής, ισχυρίζονται ότι ορισμένες οικονομικές τάσεις και νόμοι είναι γνωστές μόνο μέσω της ανθρώπινης λογικής.