Στις Ηνωμένες Πολιτείες, περισσότερα από 43 εκατομμύρια άνθρωποι, που αντιπροσωπεύουν το 14,5% του πληθυσμού, ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας. Οι ενιαίοι Αμερικανοί κάτω από το όριο της φτώχειας κερδίζουν λιγότερα από 12.000 δολάρια ετησίως και η μέση οικογένεια των τριών κερδίζει λιγότερα από $ 19, 600 .

Ο μέσος μισθός ενός εργαζόμενου γρήγορου φαγητού είναι περίπου 16, 224 δολάρια ετησίως, υποθέτοντας μια εβδομάδα εργασίας 40 ωρών, αλλά πολλοί υπάλληλοι δεν είναι σε θέση να πάρουν ώρες πλήρους απασχόλησης ή τα οφέλη που τους συνοδεύουν. Αυτό σημαίνει ότι δεν υπάρχουν ημέρες ασθενείας, ασφάλιση υγείας ή συνταξιοδότηση. Σημαίνει επίσης ότι οι φτωχοί δεν μπορούν να υπολογίζουν στην ίδια συνέπεια των εισοδημάτων που απολαμβάνουν οι μισθωτοί εργαζόμενοι, καθιστώντας πολύ δύσκολο να παραμείνουν μπροστά στους λογαριασμούς.

Αυτό μπορεί να αναγκάσει τα άτομα να στραφούν σε βραχυπρόθεσμα δάνεια υψηλού επιτοκίου - ή να πληρώσουν αργά τους λογαριασμούς τους, προκαλώντας καθυστερημένα τέλη και χρεώσεις ποινής. Τα συμβόλαια ενοικίασης συχνά χρεώνουν τέλη καθυστερημένης πληρωμής για κάθε ημέρα. Ακόμη και οι οικογένειες που καταφέρνουν να την κρατήσουν μαζί διαπιστώνουν ότι οι φτωχές γειτονιές είναι χαμηλές σε σούπερ μάρκετ, σε τακτικές τράπεζες και σε άλλες υπηρεσίες μεσαίας τάξης που χρεώνουν λογικές τιμές - και σε υψηλά επιτόκια, επιταγές δανείου και ενοικίασης σε δικά τους καταστήματα και υπερτιμημένα, τα καταστήματα παντοπωλείων. Ορισμένοι ειδικοί αναφέρονται σε αυτόν τον δύσκολο κύκλο ως παγίδα φτώχειας.

Εδώ είναι μια πιο προσεκτική ματιά για το γιατί είναι πιο ακριβό να είναι κακή.

Μεταφορές

Στη Νότια Φλόριντα

, ένα μηνιαίο πέρασμα Miami-Dade Transit κοστίζει $ 112. 50 ή $ 2. 25 ημερησίως. Υποθέτοντας μια διαδρομή 20 μιλίων, η οδήγηση ενός προσωπικού οχήματος θα κοστίσει περίπου 12 δολάρια την ημέρα ή 240 δολάρια το μήνα εάν οδηγείται πέντε ημέρες την εβδομάδα. Αυτό φαίνεται να δείχνει ότι τα μέσα μαζικής μεταφοράς είναι ένα πλεονέκτημα, αλλά αυτό δεν είναι απαραίτητα αλήθεια.

Η δημόσια συγκοινωνία καθιστά τη μετακίνηση μεγαλύτερη. Εξετάστε τα άτομα που εργάζονται σε μεγάλη απόσταση από το σπίτι τους - και σχετικά λίγες θέσεις εργασίας τείνουν να βρίσκονται σε φτωχές γειτονιές. Ίσως χρειαστεί να πάρουν πολλαπλά λεωφορεία προς και από την εργασία. Αυτές οι πολλαπλές στάσεις θα μπορούσαν να συνεπάγονται δαπάνες πάνω από δύο ώρες την ημέρα σε ένα λεωφορείο. Προσθέστε σε αυτό την αναξιοπιστία των λεωφορείων και το ζήτημα γίνεται σαφές.

Οι άνθρωποι με χαμηλό εισόδημα που κατέχουν ένα αυτοκίνητο συχνά επιβαρύνονται με παλαιότερα μοντέλα με χαμηλότερες χιλιόμετρα αερίου που είναι επιρρεπείς σε βλάβες και δαπανηρές επισκευές.

Τροφίμων

Η διασημότητα Gwyneth Paltrow έκανε πρωτοσέλιδα όταν προσπάθησε να φάει στα $ 29 για επτά ημέρες (τον εβδομαδιαίο προϋπολογισμό σφραγίδας τροφίμων) στο πλαίσιο της #FoodBankNYCChallenge. Η δαπάνη $ 29 ανά εβδομάδα λειτουργεί σε $ 1. 38 ανά γεύμα - αρκετά δύσκολο για ένα φυσιολογικό άτομο. Στην πραγματικότητα, σύμφωνα με το USDA, το μέσο εβδομαδιαίο κόστος γεύματος για το χαμηλότερο προϋπολογισμό του "οικονομικό σχέδιο" για ένα άνδρας ηλικίας 19 έως 50 ετών είναι 43 δολάρια. 10. Δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι μόνο το 22% περίπου των δικαιούχων βασίζονται αποκλειστικά σε σφραγίδες τροφίμων για να τρώνε τους εαυτούς τους.

Οι προκλήσεις συνεχίζονται. Σε ορισμένες περιοχές με φτωχές περιοχές του Ντέιτον, στο Οχάιο, για παράδειγμα, περισσότερο από το ένα τρίτο των κατοίκων απέχουν περισσότερο από ένα μίλι από ένα σούπερ μάρκετ και δεν έχουν πρόσβαση σε όχημα.Αυτό αναγκάζει τους κατοίκους να χρησιμοποιούν ανεπαρκώς αποθηκευμένα καταστήματα γειτονιάς, όπου οι επιλογές είναι συχνά ανθυγιεινές, καθώς και ακριβότερες. Τα μικρά τοπικά καταστήματα στερούνται την αγοραστική δύναμη μεγάλων επιχειρήσεων όπως η Wal-Mart ή η Safeway. Οι φτωχοί θα μπορούσαν να εξοικονομήσουν χρήματα για φαγητό πηγαίνοντας σε σούπερ μάρκετ, αλλά πολλοί δεν μπορούν να φτάσουν εκεί όπου τα καταστήματα είναι και πίσω με τα είδη παντοπωλείου τους.

Υγειονομική περίθαλψη

Οι μελέτες δείχνουν ότι οι οικογένειες χαμηλού εισοδήματος δαπανούν μεγαλύτερο ποσοστό του εισοδήματός τους για την υγειονομική περίθαλψη. Η έλλειψη ασφαλιστικής ασφάλισης που χρηματοδοτείται από εργοδότες, καθώς και το ιατρικό χρέος που μπορεί να προέρχεται από την παροχή υπηρεσιών υγείας χωρίς ασφάλιση, μπορεί να μολύνει τα οικογενειακά οικονομικά για δεκαετίες.

Προγράμματα όπως το Medicaid και το CHIP παρέχουν υγειονομική περίθαλψη σε οικογένειες με χαμηλό εισόδημα, αλλά η συμμόρφωση με αυτές μπορεί να αποδειχθεί δύσκολη, ειδικά για τις οικογένειες που δυσκολεύονται να κατανοήσουν τους κανόνες. Επιπλέον, τα άτομα ενδέχεται να χρειαστεί να ταξιδεύουν προσωπικά στα γραφεία προγραμμάτων για να ζητήσουν και να ανανεώσουν τις υπηρεσίες, δεδομένου ότι πολλοί δεν έχουν πρόσβαση στο διαδίκτυο στο σπίτι.

Χρηματοπιστωτικές υπηρεσίες

Μερικά από τα μεγαλύτερα άτομα που αντιμετωπίζουν χαμηλά εισοδήματα προέρχονται από το άμεσο κόστος του χρήματος. Τα δάνεια Payday, παρά την κυβερνητική δράση, εξακολουθούν να έχουν υψηλά επιτόκια. Στο Οχάιο, οι νομοθέτες ψήφισαν νόμο που κάλυπτε το επιτόκιο στο 28%, αλλά οι δανειστές πληρωμών δανείων περιπλέκονται στο νόμο, καθιστώντας τους ενυπόθηκους δανειστές. Για περισσότερες πληροφορίες, βλ.

Προσοχή στα δάνεια Payday και LendUp: Μια υπεύθυνη εναλλακτική λύση στα δάνεια Payday; Τα δάνεια αυτοκινήτου έρχονται με επιτόκια έως 300%. (Για περισσότερες πληροφορίες, διαβάστε το

Να πάρει ένα δάνειο τίτλου αυτοκινήτου και τα κράτη που επιτρέπουν τα δάνεια αυτοκινήτου τίτλου .) Οι φτωχοί μπορεί να πληρώσουν για να μετρηθούν οι αποδοχές τους, επειδή δεν πληρούν τις προϋποθέσεις για μια τράπεζα λογαριασμού και μπορεί να χρειαστεί να πληρώσει για τις μεμονωμένες εντολές πληρωμής για την πληρωμή λογαριασμών. Αν μπορούν να τύχουν στεγαστικού δανείου, τα επιτόκια είναι πολύ υψηλότερα. Οι φτωχοί μπορούν επίσης να πληρώσουν υψηλότερα τέλη ATM. Στην Καλιφόρνια, μια μελέτη διαπίστωσε ότι τα τέλη ATM αποτελούν μεγαλύτερο πρόβλημα για οικογένειες χαμηλού εισοδήματος από άλλες. Πολλοί από τους δημόσιους υπαλλήλους πληρώνουν αμοιβές ATM μόνο για να έχουν πρόσβαση στα κεφάλαιά τους.

Εκπαίδευση για μια καλύτερη δουλειά

Για τους ενήλικες που επιθυμούν να επιστρέψουν στο σχολείο, οι πραγματικότητες εργασίας μερικές φορές πολλαπλές θέσεις εργασίας, η φροντίδα μιας οικογένειας και ο χρόνος που αφιερώνεται στα μέσα μαζικής μεταφοράς καθιστούν πιο δύσκολη την εύρεση ώρες για να αποκτήσουν πτυχίο. Οι φτωχοί πληρώνουν το κόστος ευκαιρίας για να μην έχουν το χρόνο και την ευελιξία να μάθουν δεξιότητες που θα μπορούσαν να τους απομακρύνουν από τη φτώχεια.

Η κατώτατη γραμμή

Ζητήματα όπως αυτό είναι πολύ πολιτικοποιημένα. Αλλά αυτό που είναι σημαντικό να συνειδητοποιήσουμε είναι ότι όσοι ζουν σε συνθήκες φτώχειας μπορεί να αντιμετωπίσουν πρόσθετες προκλήσεις που δεν αντιμετωπίζει η μεσαία τάξη. Κάποιοι θα κάνουν αποφάσεις για τη ζωή που θα προκαλέσουν πρόσθετες προκλήσεις, αλλά η συμβατική σοφία ότι οι άνθρωποι που βρίσκονται σε συνθήκες φτώχειας είναι τεμπέληδες είναι πολύ γενικευμένη. Με πολλούς, πολλούς τρόπους, χρειάζεται περισσότερη δουλειά για να είναι κακή.

Όταν οι χρηματοοικονομικές παγίδες που περιμένουν ξεσπούν, είναι ακόμα δυσκολότερο για τους ανθρώπους με λίγους οικονομικούς πόρους να ανέβουν και να ζήσουν χωρίς χρέη στο εισόδημά τους.Για περισσότερες πληροφορίες, διαβάστε το

Το πραγματικό κόστος της φτώχειας και Εκπαιδεύοντας για τη φτώχεια μέσω της ομαλής διαβίωσης .