"Αν είσαι τόσο έξυπνος, πώς να μην είσαι πλούσιος;" είναι μια ερώτηση που οι οικονομολόγοι φαίνεται να προσκαλούν. Εάν μπορούν να εξηγήσουν τις πολυπλοκότητες των οικονομιών και των παγκόσμιων αγορών, σίγουρα θα μπορούσαν να κάνουν δολοφονία στο χρηματιστήριο. Αυτό συχνά δεν συμβαίνει. Ένας μειονέκτημα των οικονομολόγων είναι ότι το επάγγελμά τους ασχολείται με θεωρητικές και όχι πρακτικές σπουδές. Συχνά ενθαρρύνονται να υπεραπλουστεύουν τις μεταβλητές για να λειτουργήσουν τα μοντέλα. Αυτό λειτουργεί για τον ακαδημαϊκό κόσμο, αλλά οι επενδυτές συχνά βρίσκουν ότι ο διάβολος βρίσκεται στις λεπτομέρειες.
Οι θεωρητικοί οικονομολόγοι του μοντέλου που παράγει ποικιλία έχουν κάνει μεγάλα χρηματικά ποσά να δουλεύουν ως quants, αλλά όταν η αγορά απομακρύνεται από το μοντέλο, όπως συνέβη με το LTCM, τα κέρδη μπορούν γρήγορα να εξαφανιστούν. Οι οικονομολόγοι σε αυτές τις θέσεις εργασίας συνήθως κάνουν τον πλούτο τους μέσω πληρωμής μισθών, όπως οι ακαδημαϊκοί ομολόγοι τους, αντί των αποθεμάτων.
Ένας επιλεγμένος αριθμός, εάν οι οικονομολόγοι έχουν κάνει τύχες ως επενδυτές καθαρού μετοχικού κεφαλαίου. Πολλοί οικονομολόγοι, ακόμα και ο Karl Marx, έχουν βάλει το καπέλο του κερδοσκοπικού αποθέματος. Οι δύο πλουσιότεροι οικονομολόγοι στην ιστορία, μέχρι στιγμής, ήταν επενδυτές. Ο John Maynard Keynes έκανε μια περιουσία στη δεκαετία του 1920, και έχασε την κατά τη συντριβή, μόνο για να χτίσει μια άλλη τύχη από την απομάκρυνση των αποθεμάτων μετά από αυτό. Πέθανε εκατομμυριούχος, όχι ως ο πλουσιότερος οικονομολόγος. (Διαβάστε περισσότερα για τον Keynes στο άρθρο μας, Giants of Finance: John Maynard Keynes .
Αυτή η τιμή ανήκει στον David Ricardo (1772-1823), βρετανός οικονομολόγος που ήταν επίσης έμπορος ομολόγων - δεν υπήρχαν άλλα αποθέματα εκτός από την εταιρεία της Ανατολικής Ινδίας κατά τη διάρκεια της ζωής του. Ο Ρικάρντο ήταν κύριος αρμπιτράζ και έκανε μια περιουσία που εκμεταλλεύτηκε τις διαφορές στην τιμολόγηση μεταξύ συγκρίσιμων κρατικών ομολόγων. Ο Κέινς, ο Ρικάρντο, ήταν επίσης πολύ αντίθετος. Αγοράζοντας βρετανικά ομόλογα πολέμου όταν πωλούσαν σε απότομη έκπτωση λόγω των νικητών του Ναπολέοντα, ο Ρικάρντο λέγεται ότι έκανε 1 εκατομμύριο λίρες όταν ο Ναπολέων νικήθηκε στο Βατερλώ. Έτσι, ενώ η πλειοψηφία των οικονομολόγων δεν είναι εξαιρετικά πλούσιοι παρά την εκπαίδευσή τους, ορισμένοι έχουν σίγουρα ανταποκριθεί στις υψηλές προσδοκίες.
Γιατί δεν συμφωνούν οι οικονομολόγοι;
Υπάρχουν πολλοί λόγοι για τους οποίους οι οικονομολόγοι μπορούν να λάβουν τα ίδια δεδομένα και να καταλήξουν σε τελείως διαφορετικά συμπεράσματα.
Γιατί οι υπερβολικά πλούσιοι δεν έχουν εμμονή με τις μάρκες πια
Αντίο, Bling; γεια σου, ήσυχο luxe. Οι καταναλωτικές συνήθειες των πλούσιων αλλάζουν και οι μάρκες πολυτελείας πρέπει να αλλάξουν μαζί τους.
Αν ένα από τα αποθέματά σας χωριστεί, δεν το κάνει μια καλύτερη επένδυση; Εάν ένα από τα αποθέματά σας χωρίζεται σε 2-1, τότε δεν θα έχετε δύο φορές περισσότερες μετοχές; Δεν θα ήταν τότε το μερίδιό σας στα κέρδη της εταιρείας να είναι διπλάσιο;
Δυστυχώς, όχι. Για να κατανοήσουμε γιατί συμβαίνει αυτό, ας αναθεωρήσουμε τη μηχανική του διαχωρισμού αποθέματος. Βασικά, οι εταιρείες επιλέγουν να χωρίσουν τις μετοχές τους έτσι ώστε να μειώσουν την τιμή διαπραγμάτευσης των μετοχών τους σε ένα εύρος που θεωρείται άνετο από τους περισσότερους επενδυτές. Η ανθρώπινη ψυχολογία είναι αυτό που είναι, οι περισσότεροι επενδυτές είναι πιο άνετοι να αγοράζουν, για παράδειγμα, 100 μετοχές των 10 δολαρίων έναντι 10 μετοχών των 100 μετοχών.