a:

Σύμφωνα με τη μικροοικονομία γενικής ισορροπίας, ένας μονοπωλιακός πάροχος είναι σε θέση να προσδιορίσει μια εξαιρετικά ανελαστική καμπύλη ζήτησης. μπορεί να παράγει με χαμηλότερο οριακό κόστος από ό, τι όλες οι εταιρείες ανταγωνιστών, εξαιρώντας τους από την αγορά. και στη συνέχεια να περιορίσει την προσφορά για να χρεώσει υψηλότερη τιμή στους καταναλωτές. Σε ένα τέτοιο σενάριο, η αγορά λέγεται ότι είναι ανεπαρκής αφού η καμπύλη προσφοράς μετατοπίζεται προς τα αριστερά, με αποτέλεσμα λιγότερα από τα αγαθά ή υπηρεσίες να παράγονται από το κανονικό επίπεδο εκκαθάρισης της αγοράς.

Τόσο ιστορικά όσο και στη σύγχρονη εποχή, οι οικονομολόγοι έχουν σχετικά διαιρεθεί στη θεωρία του μονοπωλιακού ανταγωνισμού. Ενώ όλοι οι οικονομολόγοι που συμφωνούν ότι η μεγαλύτερη μονοπωλιακή δραστηριότητα προέρχεται από ειδικά κυβερνητικά προνόμια σε ορισμένες επιχειρήσεις, πολλοί πιστεύουν ότι η συγκέντρωση της φυσικής βιομηχανίας ή το μονοπώλιο ή το ολιγοπώλιο δεν οδηγεί σε αναποτελεσματικότητα της αγοράς.

Τέλεια Μοντέλα Ανταγωνισμού και Μονοπωλιακές Επιχειρήσεις

Οι αναποτελεσματικότητες της μονοπωλιακής αγοράς δεν προκύπτουν απλώς και μόνο επειδή υπάρχουν μεγάλες επιχειρήσεις. Στην πραγματικότητα, ο ανταγωνισμός θα μπορούσε ενδεχομένως να είναι πιο διαδεδομένος μεταξύ ενός μικρού αριθμού ισχυρών παραγωγών. Ανεπάρκειες προκύπτουν μόνο όταν παρέχεται λιγότερο αγαθό ή υπηρεσία και υψηλότερα οικονομικά κέρδη από το επίπεδο εκκαθάρισης της αγοράς.

Σύμφωνα με τα τέλεια μοντέλα ανταγωνισμού και τα οικονομικά της γενικής ισορροπίας, ένα μονοπώλιο αρχίζει να εξελίσσεται όταν επιτυγχάνει οικονομίες κλίμακας έτσι ώστε το οριακό κόστος παραγωγής του να είναι σημαντικά χαμηλότερο από ό, τι οι ανταγωνιστές του μπορούν να επιτύχουν.

Με μικρότερο οριακό κόστος παραγωγής, μια επιχείρηση μπορεί να τιμωρήσει τους ανταγωνιστές της από την αγορά. Μόλις η αγορά απολυθεί από ανταγωνιστές και υποκατάστατα και οι καταναλωτές επιδεικνύουν μια πολύ ανελαστική ζήτηση για το αγαθό ή την υπηρεσία, η μονοπωλιακή επιχείρηση μπορεί στη συνέχεια να αυξήσει τις τιμές και να περιορίσει την προσφορά. Αυτό μπορεί να μειώσει το βιοτικό επίπεδο.

Προκλήσεις για τη Θεωρία του Φυσικού Μονοπώλου

Υπάρχουν δύο μορφές προκλήσεων στη θεωρία των φυσικών μονοπωλιακών αναποτελεσματικών: θεωρητική και εμπειρική. Οι περισσότερες από τις θεωρητικές προκλήσεις δείχνουν μεθοδολογικά προβλήματα στη γενική μικροοικονομία ισορροπίας και ελλείψεις σε τέλεια μοντέλα ανταγωνισμού. Άλλοι οικονομολόγοι υποστηρίζουν ότι το ιστορικό της ιστορίας δεν υποστηρίζει τη θεωρία του φυσικού μονοπωλίου. οι μη ελεγχόμενες βιομηχανίες που κυριαρχούνται από μεγάλες επιχειρήσεις δείχνουν αύξηση της παραγωγικότητας, μείωση των πραγματικών δαπανών και έλλειψη δημιουργίας νέων εταιρειών.