Πολλοί μεσίτες και χρηματοοικονομικοί σχεδιαστές ξεκινούν την επιχείρησή τους μέσω ενός από τα μεγαλύτερα σύμβολα όπως η Morgan Stanley ή η Bank of America / Merrill Lynch. Και παρόλο που οι επιχειρήσεις αυτές παρέχουν μεγάλη υποστήριξη και κατάρτιση στους αντιπροσώπους τους, θέτουν επίσης μεγαλύτερους περιορισμούς σε ό, τι επιτρέπεται να κάνουν οι αντιπρόσωποι και έχουν περισσότερη δύναμη για να επηρεάσουν την αποζημίωση των αντιπροσώπων.

Για τους λόγους αυτούς, πολλοί επιτυχημένοι μεσίτες εγκαταλείπουν συστοιχίες για να εργάζονται σε ανεξάρτητους ή περιφερειακούς διαμεσολαβητές. Αυτές οι επιχειρήσεις μπορούν συχνά να υποσχεθούν μεγαλύτερη αυτονομία, υψηλότερες πληρωμές και μια ανώτερη επιλογή προϊόντων για τους πελάτες τους.

Πρόκειται για μια ματιά για το λόγο που εγκαταλείπουν και τι σημαίνει να εργάζεστε πιο ανεξάρτητα ως οικονομικός σύμβουλος. (Για σχετική ανάγνωση, βλέπε: Εργασία για έναν Broker-Dealer εναντίον μιας Μεγάλης Τράπεζας. )

Οι Σύμβουλοι Διακοπή μακριά

Τουλάχιστον 189 σύμβουλοι έχουν αλλάξει τις επιχειρήσεις το 2016, ελαφρά από την ίδια περίοδο του προηγούμενου έτους. Τα περιουσιακά στοιχεία υπό διαχείριση που έχουν αλλάξει τα χέρια τους με αυτές τις κινήσεις ανέρχονται σε περίπου 31 δισεκατομμύρια δολάρια. Όλο και περισσότερο, ανεξάρτητες και περιφερειακές επιχειρήσεις γίνονται η πρώτη επιλογή για τα κορυφαία ταλέντα στον κλάδο. Τα δύο τρίτα των μεγαλύτερων κινήσεων φέτος αφορούσαν τη μετάβαση σε έναν από αυτούς τους δύο τύπους επιχειρήσεων, σύμφωνα με στοιχεία από την On Wall Street.

Ο John Pierce, επικεφαλής της πρόσληψης σε περιφερειακό broker-dealer Stifel, δήλωσε ότι "οι πιο παραγωγικοί σύμβουλοι είναι επιχειρηματίες που χρειάζονται υποστήριξη, όχι εταιρικά υπαγορεύουν τα ιδιόκτητα προϊόντα, τα τραπεζικά προϊόντα ή το μείγμα προϊόντων. "Αυτό είναι που οι ανεξάρτητες και περιφερειακές επιχειρήσεις είναι σε θέση να παρέχουν, μαζί με μια πιο ποικιλόμορφη σειρά προϊόντων και υπηρεσιών που μπορούν να ικανοποιήσουν πιο συγκεκριμένες ανάγκες των πελατών. και ανεξάρτητες επιχειρήσεις αναγνωρίζουν ότι οι ελίτ παραγωγών έχουν εξειδικευμένες ανάγκες και απαιτούν εξειδικευμένη θεραπεία σε πολλές περιπτώσεις.

Ένα παράδειγμα που τονίστηκε στο άρθρο

On Wall Street ήταν ο Robert Voorhees , ενός 58χρονου χρηματοοικονομικού σχεδιαστή που μετακόμισε από το RBC στο Stifel γιατί αισθάνθηκε ότι η προηγούμενη του επιχείρηση επικεντρώθηκε κυρίως στην πώληση προϊόντων αντί να δίνει προσοχή σε αυτό που οι πελάτες του χρειάζονταν πραγματικά.Ο Voorhees είπε ότι υπάρχουν πολλοί άλλοι σαν αυτόν επιχείρηση που θέλει να επικεντρωθεί περισσότερο στην ολιστική και περιεκτική διαχείριση του πλούτου παρά στην πώληση τραπεζικών προϊόντων. Είπε, "Υπάρχει μια σαφής τάση όπου τα συρματόσχοινα χάνουν συμβούλους. "Οι Voorhees εργάστηκαν για την Wells Fargo & Co. μετά την απόκτηση του A. G. Edwards, όπου λέει ότι χρησιμοποίησαν ένα μοντέλο ενός μεγέθους που ταιριάζει με τον κατώτερο κοινό παρονομαστή. "Είπε ότι αυτή η προσέγγιση δεν λειτουργεί καλά για τους ελίτ μεσίτες που κάνουν μεγάλη παραγωγή.( ) Μια άλλη ομάδα συμβούλων που αναφέρθηκε στο άρθρο διαχειρίστηκε περίπου 600 εκατομμύρια δολάρια για την Morgan Stanley και επίσης έσπασε για να συνεργαστεί με τρεις άλλους εταίρους. Δημιούργησαν We Are One Seven, μια εταιρεία RIA που εδρεύει στο Κλίβελαντ. Αυτή η ομάδα ήθελε τη νέα τεχνολογία και μια ευρύτερη επιλογή επενδυτικών επιλογών και θέλησαν επίσης να επικεντρωθούν περισσότερο από την οικονομική υγεία. Ήθελε να φέρει τις εμπειρίες της ζωής τόσο στους πελάτες όσο και στους συμβούλους της που ξεπερνούν τα χρήματα. Αυτός ο τύπος προσέγγισης των επιχειρήσεων δεν είναι απλά εφικτός σε μια συστοιχία, είπαν. Τα σπίτια ανταποκρίνονται

Σε κάθε δικαιοσύνη, τα συρματόσχοινα αμφισβήτησαν τον ισχυρισμό ότι όλοι οι ελίτ παραγωγοί ξεκινούν ανεξάρτητα. Τον Οκτώβριο, ο Wells Fargo απέκτησε άλλους 110 ελίτ παραγωγούς σε συμφωνία με τον όμιλο Credit Suisse και ένας εκπρόσωπος της Morgan Stanley δήλωσε ότι το επίπεδο τριβής του στο κορυφαίο πεμπτημόριό του παρέμεινε πολύ χαμηλό. Η Bank of America / Merrill Lynch υποστήριξε επίσης ότι το επίπεδο κύκλου εργασιών της είναι ιστορικά χαμηλό.

Μερικοί κορυφαίοι παραγωγοί είναι επιφυλακτικοί ότι θα πάνε ανεξάρτητες επειδή φοβούνται ότι μια ανεξάρτητη ή περιφερειακή επιχείρηση δεν θα μπορέσει να τις εξυπηρετήσει επαρκώς και τους αρέσει και η αναγνώριση επωνυμίας που έρχεται με την τρέχουσα θέση τους.

Η κατώτατη γραμμή

Ενώ πολλοί κορυφαίοι παραγωγοί είναι στην ευχάριστη θέση να παραμείνουν σε εμπορικά καταστήματα, ένα μεγάλο ποσοστό αυτών αφήνει αυτές τις επιχειρήσεις σε αναζήτηση μεγαλύτερης ελευθερίας, υψηλότερων προμηθειών και πιο εξελιγμένων προϊόντων και υπηρεσιών. Όσοι είναι σε θέση να κάνουν τη μετάβαση με επιτυχία συχνά βρίσκουν μεγαλύτερη ικανοποίηση στις πρακτικές τους και έχουν πιο ευτυχισμένους πελάτες. Οι σύμβουλοι που καταλήγουν σε περιφερειακές ή ανεξάρτητες επιχειρήσεις είναι επίσης σε θέση να αποκομίσουν κέρδος από τις επιχειρήσεις τους και να τις πουλήσουν σε πολύ υψηλότερη τιμή από ό, τι θα έλαβαν εάν παρέμειναν σε ένα συρματόπλεγμα. (Για σχετική ανάγνωση, δείτε:

RIAs και Ανεξάρτητοι Broker-Dealers: A Comparison.

)