α:

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η σύνθεση του ισοζυγίου πληρωμών μιας χώρας είναι πιο σημαντική από το εμπορικό της ισοζύγιο. Αυτό δεν καθιστά το εμπορικό ισοζύγιο αμελητέο. Εξάλλου, αποτελεί ένα μεγάλο μέρος του ισοζυγίου πληρωμών. Αλλά η ισορροπία του εμπορίου είναι μόνο μία πλευρά του ημερολογίου, και αγνοεί μεγάλο μέρος αυτού που πραγματικά συμβαίνει σε μια οικονομία. Σκεφτείτε το όπως τη λογιστική. η εξέταση του καθαρού εμπορικού ισοζυγίου είναι σαν να εξετάζουμε τις χρεώσεις αλλά αγνοούμε τις πιστώσεις.

Κατανόηση της διαφοράς μεταξύ ισοζυγίου πληρωμών και εμπορικού ισοζυγίου

Είναι λυπηρό το γεγονός ότι το εμπορικό ισοζύγιο, το οποίο είναι κοινώς γνωστό ως εμπορικό έλλειμμα ή εμπορικό πλεόνασμα, λαμβάνει πολύ μεγαλύτερη προσοχή από τα οικονομικά μέσα και τον τύπο παρά το ισοζύγιο πληρωμών.

Το ισοζύγιο πληρωμών διαιρείται σε τρία μέρη: τον τρεχούμενο λογαριασμό, τον λογαριασμό κεφαλαίου και τον χρηματοπιστωτικό λογαριασμό. Ο τρεχούμενος λογαριασμός περιλαμβάνει εμπορεύματα και υπηρεσίες μεταξύ εγχώριων και ξένων παραγωγών και καταναλωτών, έσοδα εισοδήματος και μονομερείς μεταβιβάσεις. Ο τρεχούμενος λογαριασμός είναι περίπου ίσος με το εμπορικό ισοζύγιο.

Τα εμπορικά ελλείμματα και τα εμπορικά πλεονάσματα αγνοούν τους λογαριασμούς κεφαλαίου και τους χρηματοοικονομικούς λογαριασμούς. Οι λογαριασμοί αυτοί περιλαμβάνουν ξένη ιδιοκτησία εγχώριων περιουσιακών στοιχείων, εγχώρια ιδιοκτησία ξένων περιουσιακών στοιχείων, μεταβιβάσεις κεφαλαίου και πωλήσεις και αγορές άυλων περιουσιακών στοιχείων.

Προβλήματα με την ισορροπία του εμπορίου

Ας υποθέσουμε ότι το Ηνωμένο Βασίλειο διατηρεί το ισοζύγιο εμπορικού ελλείμματος με την Ιαπωνία. Αυτό σημαίνει ότι, για οποιαδήποτε χρονική περίοδο, οι καταναλωτές στο Ηνωμένο Βασίλειο αγοράζουν περισσότερα ιαπωνικά αγαθά και υπηρεσίες από ό, τι οι Ιάπωνες αγοράζουν από Αμερικανούς. Αυτό ακούγεται σαν η Ιαπωνία "κερδίζει" στο διεθνές εμπόριο, αλλά αυτή είναι μια ανόητη ιδέα. το διεθνές εμπόριο ωφελεί πάντα τα δύο μέρη.

Οι Ιάπωνες λαμβάνουν ένα πλεόνασμα δολαρίων ΗΠΑ από Αμερικανούς καταναλωτές και πρέπει να κάνουν κάτι με αυτά τα δολάρια. Εάν δεν αγοράζουν αμερικανικά προϊόντα, αυτά τα δολάρια πρέπει να επιστρέψουν στην πατρίδα τους με τη μορφή επενδύσεων και περιουσιακών στοιχείων ή αλλιώς να παραμείνουν με ιαπωνικούς λογαριασμούς και να αυξήσουν έμμεσα την αξία του αμερικανικού νομίσματος. Αυτή είναι η άλλη πλευρά του ισοζυγίου πληρωμών.