α:

Το εμπορικό ισοζύγιο δεν επηρεάζει αναγκαστικά το υπόλοιπο του λογαριασμού κεφαλαίου, αλλά οι δύο είναι πολύ σχετικές. Ο τρεχούμενος λογαριασμός ενός έθνους, ο οποίος καταγράφει το εμπορικό ισοζύγιο, πρέπει να ισούται με το άθροισμα του λογαριασμού του κεφαλαίου και του χρηματοοικονομικού του λογαριασμού.

Ο λογαριασμός τρεχουσών συναλλαγών, ο λογαριασμός κεφαλαίου και ο χρηματοοικονομικός λογαριασμός αποτελούν από κοινού το συνολικό ισοζύγιο πληρωμών, το οποίο αντιπροσωπεύει όλες τις διεθνείς εισροές και εκροές για ένα δεδομένο έθνος. Ο τρεχούμενος λογαριασμός, όπως αναφέρθηκε, καταγράφει το εμπορικό ισοζύγιο, δηλαδή την αγορά και πώληση αγαθών και υπηρεσιών. Για παράδειγμα, η πώληση γραφικών στοιχείων μιας εταιρείας σε έναν διεθνή πελάτη εμπίπτει στον τρέχοντα λογαριασμό ενός έθνους. Ο χρηματοοικονομικός λογαριασμός συλλαμβάνει νομισματικές επενδύσεις, όπως η επένδυση της επιχείρησης widget σε ξένη θυγατρική. Ο λογαριασμός κεφαλαίου αφορά όλες τις μη χρηματοοικονομικές και τις μη παραχθέντες ροές, όπως οι πωλήσεις γης, φυσικών πόρων ή διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας. Εάν η εταιρεία widget πωλεί ένα εργοστάσιο σε ξένο αγοραστή, καταγράφεται στον λογαριασμό κεφαλαίου.

Η λογιστική για τους λογαριασμούς αυτούς είναι αρκετά απλή: οι εισροές είναι θετικές, ενώ οι εκροές είναι αρνητικές. Στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών, η σχέση αυτή συνοψίζεται ως η αξία των εξαγωγών μείον τις εισαγωγές - αν οι εισαγωγές υπερτερούν των εξαγωγών, οι συνολικές εκροές χρημάτων υπερβαίνουν τις συνολικές εισροές επειδή μια χώρα δαπανά περισσότερα από όσα κερδίζει από το εμπόριο.

Ομοίως, στον χρηματοπιστωτικό λογαριασμό, ο δανεισμός χρημάτων αντιπροσωπεύει εισροή και επομένως θετικό, ενώ τα χρήματα δανεισμού αντιπροσωπεύουν εκροή ή αρνητική. Εάν μια χώρα επενδύει περισσότερο από ό, τι δανείζεται, ο χρηματοοικονομικός της λογαριασμός είναι αρνητικός και εάν δανείζεται περισσότερο από ό, τι επενδύει, ο χρηματοοικονομικός λογαριασμός είναι θετικός. Τέλος, η πώληση ενός περιουσιακού στοιχείου στο λογαριασμό κεφαλαίου είναι εισροή (θετική), ενώ η αγορά ενός περιουσιακού στοιχείου είναι μια εκροή (αρνητική).

Για να κατανοήσουμε τον τρόπο με τον οποίο οι λογαριασμοί επηρεάζουν ο ένας τον άλλο, είναι πιο εύκολο να σκεφτούμε πόσο διαφορετικές δραστηριότητες χρηματοδοτούνται. Μια χώρα μπορεί να χρηματοδοτήσει τις υπερβολικές εισαγωγές με την πώληση κεφαλαίων ή με δανεισμό. Από την άλλη πλευρά, μια χώρα με υπερβολικές εξαγωγές μπορεί να χρησιμοποιήσει τα επιπλέον χρήματα από αυτές τις πωλήσεις για να αγοράσει ή να επενδύσει σε ξένα οικονομικά ή άλλα περιουσιακά στοιχεία.

Αυτές οι διαφορετικές δραστηριότητες μπορούν να δώσουν ενδιαφέρουσες πληροφορίες για τους κινδύνους που αντιμετωπίζει ένα συγκεκριμένο έθνος. Για παράδειγμα, λένε ότι δύο χώρες έχουν αρνητικό ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών ή εμπορικό έλλειμμα, που σημαίνει ότι εισάγουν περισσότερα αγαθά από διεθνείς πηγές από ό, τι εξάγουν. Κάθε χώρα χρηματοδοτεί αυτές τις επιπλέον αγορές με διαφορετικό τρόπο: μπορεί να έχει πετρέλαιο και να πωλεί δικαιώματα γης, ενώ ο άλλος δανείζεται χρήματα.

Η χώρα πώλησης περιουσιακών στοιχείων μπορεί να αντιμετωπίσει κινδύνους που σχετίζονται με τη διακυβέρνηση και την ανάπτυξη των φυσικών πόρων, ενώ ο δανεισμός ενός ατόμου αντιμετωπίζει τον κίνδυνο να αναλάβει υπερβολικό χρέος.Είτε έτσι είτε αλλιώς, και οι δύο χώρες είναι σε θέση να πληρώσουν για περισσότερα εισαγόμενα αγαθά πέρα ​​από αυτό που εξάγουν, αν και αυτές οι έξτρα αγορές έρχονται σε τιμή.