α:

Η κυκλική ανεργία γίνεται διαρθρωτική ανεργία όταν οι εργαζόμενοι παραμένουν άνεργοι αρκετά και χρειάζονται νέες δεξιότητες για να είναι ανταγωνιστικές όταν η οικονομία αρχίζει να αναπτύσσεται και οι επιχειρήσεις να αρχίζουν εκ νέου να προσλαμβάνουν. Η κυκλική ανεργία είναι αποτέλεσμα της ύφεσης του επιχειρηματικού κύκλου. Οι επιχειρήσεις απολύουν τους εργαζόμενους επειδή τα έσοδα μειώνονται και πρέπει να μειώσουν το κόστος τους. Με την πάροδο του χρόνου, οι δεξιότητες που απαιτούνται για την εκτέλεση ορισμένων καθηκόντων μπορούν να αλλάξουν και όταν υπάρχουν νέες θέσεις, οι εταιρείες ενδέχεται να μην θεωρούν υποψήφιοι χωρίς αυτές τις νέες δεξιότητες.

Για παράδειγμα, μεταξύ του 2009 και του 2011, κατά τη διάρκεια της ύφεσης που ακολούθησε την οικονομική κρίση, οι εργαζόμενοι ηλικίας 55-64 ετών ήταν άνεργοι σχεδόν διπλάσιοι από αυτούς που ήταν ηλικίας 20-24 ετών. Οι μετακινούμενοι εργαζόμενοι μεγαλύτερης ηλικίας αντιμετώπισαν πολύ μεγαλύτερες δυσκολίες στην εξεύρεση νέων θέσεων εργασίας, παρά το γεγονός ότι το ποσοστό ανεργίας για την ηλικιακή τους ομάδα ήταν σχεδόν το ένα τρίτο των αντίστοιχων νεαρών ομολόγων τους. Πολλοί παράγοντες συνέβαλαν σε αυτό, αλλά δύο από τους βασικούς λόγους είναι ότι οι ηλικιωμένοι εργαζόμενοι είναι λιγότερο πιθανό να αποκτήσουν δεξιότητες που θα τους κρατήσουν ανταγωνιστικές ή θα μετεγκατασταθούν για μια νέα θέση εργασίας. Ως αποτέλεσμα, παραμένουν άνεργοι εξαιτίας μιας αναντιστοιχίας μεταξύ της εμπειρογνωμοσύνης που διαθέτουν και των δεξιοτήτων που είναι στη ζήτηση, γεγονός που οδηγεί σε διαρθρωτική ανεργία.

Η διαρθρωτική ανεργία μπορεί να προκαλέσει σημαντικά οικονομικά και κοινωνικά ζητήματα. Ως συνέπεια της χρηματοπιστωτικής κρίσης του 2008 και της επακόλουθης ύφεσης, πολλοί εργαζόμενοι αντιμετώπισαν μια αναντιστοιχία μεταξύ των ικανοτήτων τους και των απαιτήσεων της αγοράς εργασίας. Αυτό βοήθησε στην αύξηση της εισοδηματικής ανισότητας. Δεδομένου ότι πολλά από αυτά τα άτομα είναι μεγαλύτερα, αυτό μπορεί να καταλήξει να δημιουργεί μια σοβαρή πίεση για την κοινωνική ασφάλιση και Medicare, η οποία με τη σειρά της θα ασκήσει περαιτέρω πίεση στον ομοσπονδιακό προϋπολογισμό.