α:

Υπάρχει έντονη συζήτηση μεταξύ των μελετητών για το πότε άρχισε η παγκοσμιοποίηση. Η συζήτηση προέρχεται εν μέρει από την έλλειψη ακριβούς ορισμού της λέξης. Ορισμένοι ισχυρίζονται ότι η παγκοσμιοποίηση ως φαινόμενο ξεκίνησε με τις πρώτες μεταναστευτικές διαδρομές του ανθρώπου ή με τις εισβολές του Τζινγκις Χαν, ενώ άλλοι θεωρούν ότι είναι πιο σύγχρονο. Πολλοί βλέπουν την παγκοσμιοποίηση στην τρέχουσα μορφή της ως ένα σύγχρονο φαινόμενο, που αρχίζει όχι νωρίτερα από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Ο ίδιος ο όρος χρησιμοποιείται από τη δεκαετία του '80.

Η σύγχυση προέρχεται επίσης από τη χρήση της λέξης ως μια περιγραφή μιας πρακτικής και μιας πολιτικής ιδεολογίας - η τελευταία χρησιμοποιείται συχνά με μια κριτική έννοια. Η παγκοσμιοποίηση χρησιμοποιείται επίσης συχνά ως συνώνυμο της στερεοποίησης και της συνεχούς ερπυσμού της αμερικανικής κυριαρχίας σε ολόκληρο τον κόσμο.

Μια άποψη αναφέρει ότι η παγκοσμιοποίηση δεν μπορεί να επικαιροποιηθεί μετά τα τέλη της δεκαετίας του 1940, τη μεταπολεμική εποχή που οι Ηνωμένες Πολιτείες εδραιώθηκαν ως η πιο ισχυρή χώρα στον κόσμο. Αυτός ο ορισμός της παγκοσμιοποίησης υποστηρίζει ότι είναι σε μεγάλο βαθμό το έργο ισχυρών πολυεθνικών εταιρειών που έχουν δημιουργήσει ένα ευρύ φάσμα συνεπειών, τόσο θετικών όσο και αρνητικών, καθώς εξαπλώνονται σε όλο τον κόσμο. Η άνευ προηγουμένου ευκολία ταξιδίου σε όλο τον κόσμο και η ανάπτυξη σύγχρονων επικοινωνιών χρησιμοποιούνται για να υποστηρίξουν αυτήν την άποψη της παγκοσμιοποίησης.

Άλλοι υποστηρίζουν ότι τμήματα του κόσμου έχουν επηρεάσει πάντα άλλα μέρη και ότι η σημερινή κατάσταση είναι μια φυσική εξέλιξη από τα προηγούμενα στάδια. Ωστόσο, αυτή η ιδέα της παγκοσμιοποίησης δεν λαμβάνει υπόψη την άνευ προηγουμένου σύγχρονη παγκόσμια ολοκλήρωση των χρηματοπιστωτικών αγορών, η οποία κατέστη δυνατή μόνο με τη δημιουργία και ανάπτυξη τεχνολογιών ηλεκτρονικών επικοινωνιών του 20ου αιώνα.