α:

Το βασικό επιτόκιο καθορίζεται από τις κυβερνήσεις και χρησιμοποιείται ως δείκτης για τα επιτόκια δανεισμού των καταναλωτών. Οι τράπεζες προσθέτουν ένα σημάδι στο βασικό επιτόκιο. Αυτό είναι το περιθώριο κέρδους που λαμβάνει η τράπεζα για το δάνειο. Ορισμένοι καταναλωτές, συνήθως εκείνοι που είναι πιο αξιόπιστοι, προσφέρονται στο βασικό επιτόκιο με ελάχιστο ή καθόλου περιθώριο κέρδους. Οι μεγάλες επιχειρήσεις και τα ιδρύματα λαμβάνουν συνήθως ή κοντά στο βασικό επιτόκιο των δανείων. Τα προϊόντα καταναλωτικών δανείων, όπως τα ενυπόθηκα δάνεια και οι πιστωτικές κάρτες, έχουν δείκτες με βάση το βασικό επιτόκιο. Αυτά τα ποσοστά είναι συνήθως πολύ μεγαλύτερα και διαφέρουν ανάλογα με την πιστοληπτική ικανότητα, το πιστωτικό ιστορικό, την εξασφάλιση ή την προκαταβολή και το είδος του δανείου.

Επειδή τα επιτόκια διαφέρουν, οι καταναλωτές θα πρέπει να γνωρίζουν τη δυνατότητα πληρωμής υψηλότερων επιτοκίων από εκείνα που διαφημίζονται από τις τράπεζες. Ορισμένοι τοποθετούν το βασικό επιτόκιο όταν το πραγματικό κόστος δανεισμού μπορεί να είναι σημαντικά υψηλότερο. Τυπικά προϊόντα φοιτητικών δανείων, για παράδειγμα, δεν προσφέρουν το βασικό επιτόκιο σε όλους τους δανειολήπτες. Οι υποθήκες, όπου οι προκαταβολές και οι εξασφαλίσεις μπορούν να μειώσουν τον κίνδυνο για την τράπεζα, είναι πιο πιθανό να δουν τα επιτόκια των στεγαστικών δανείων πιο κοντά στο βασικό επιτόκιο.

Τα υψηλά πιστωτικά αποτελέσματα και οι ισχυρές πιστωτικές ιστορίες βοηθούν τους δανειολήπτες να αποκτούν χαμηλότερα επιτόκια. Οι τράπεζες συνήθως χρησιμοποιούν υψηλότερο περιθώριο κέρδους για να αντισταθμίσουν ορισμένους από τους κινδύνους που ενέχει ο δανεισμός σε δανειολήπτες με κακή πίστωση ή περιορισμένη πιστωτική ιστορία. Διαφορετικές τράπεζες ανταγωνίζονται για δανειολήπτες με ισχυρή πιστωτική ιστορία και είναι πιθανό να προσφέρουν τις καλύτερες τιμές σε αυτούς τους καταναλωτές. Η σύγκριση των ποσοστών πολλαπλών τραπεζών μπορεί να είναι η καλύτερη στρατηγική για να αποκτήσετε ένα επιτόκιο κοντά ή κοντά στο βασικό επιτόκιο.