Το σταθμισμένο μέσο κόστος κεφαλαίου (WACC) είναι το μέσο κόστος μετά από φόρους των διαφόρων κεφαλαιουχικών πηγών μιας εταιρείας, συμπεριλαμβανομένων των κοινών μετοχών, των προνομιούχων μετοχών, των ομολόγων και κάθε άλλου μακροπρόθεσμου χρέους. Λαμβάνοντας τον σταθμισμένο μέσο όρο, το WACC δείχνει πόσο ενδιαφέρον καταβάλλει η εταιρεία για κάθε δολάριο που χρηματοδοτεί.
Από την άλλη πλευρά, ο εσωτερικός συντελεστής απόδοσης (IRR) είναι το προεξοφλητικό επιτόκιο που χρησιμοποιείται για τον προϋπολογισμό κεφαλαίου που καθιστά την καθαρή παρούσα αξία (NPV) όλων των ταμειακών ροών (εισροή και εκροή) από ένα συγκεκριμένο έργο ίσο με μηδέν. Χρησιμοποιείται από εταιρείες για να συγκρίνει και να αποφασίσει μεταξύ κεφαλαιακών έργων. Για παράδειγμα, μια εταιρεία μπορεί να αξιολογήσει μια επένδυση σε μια νέα μονάδα έναντι της επέκτασης ενός υπάρχοντος εργοστασίου με βάση το IRR κάθε έργου.Η κύρια διαφορά μεταξύ του WACC και του IRR είναι ότι όταν το WACC είναι το αναμενόμενο μέσο κόστος μελλοντικών δαπανών (τόσο από χρεωστικές όσο και από μετοχικές πηγές), η IRR είναι μια τεχνική ανάλυσης επένδυσης που χρησιμοποιούν οι εταιρείες για να αποφασίσουν εάν έργου. Υπάρχει στενή σχέση μεταξύ του WACC και του IRR, διότι μαζί αυτές οι έννοιες αποτελούν την απόφαση για τους υπολογισμούς IRR. Γενικά, η μέθοδος IRR υποδηλώνει ότι ένα σχέδιο του οποίου το IRR είναι μεγαλύτερο ή ίσο με το κόστος κεφαλαίου της επιχείρησης θα πρέπει να γίνει δεκτό και ένα σχέδιο του οποίου το IRR είναι μικρότερο από το κόστος κεφαλαίου της επιχείρησης πρέπει να απορριφθεί.