α:

Μια υποθήκη υποθήκη είναι είδος δανείου που χορηγείται σε άτομα με χαμηλή πιστωτική ιστορία (συχνά κάτω από 600), τα οποία, ως αποτέλεσμα των ανεπαρκών αξιολογήσεων πιστοληπτικής ικανότητας, δεν θα μπορούν να τύχουν συμβατικές υποθήκες. Επειδή οι δανειολήπτες χαμηλού κινδύνου παρουσιάζουν μεγαλύτερο κίνδυνο για τους δανειστές, τα ενυπόθηκα δάνεια χαμηλού κινδύνου χρεώνουν επιτόκια πάνω από το βασικό επιτόκιο δανεισμού.

Υπάρχουν πολλά διαφορετικά είδη στεγαστικών δανείων τύπου subprime. Το πιο συνηθισμένο είναι η υποθήκη ρυθμιζόμενου επιτοκίου (ARM), η οποία αρχικά χρεώνει ένα σταθερό επιτόκιο και στη συνέχεια μετατρέπεται σε κυμαινόμενο επιτόκιο με βάση δείκτη όπως το LIBOR, συν ένα περιθώριο. Οι πιο γνωστοί τύποι ARM περιλαμβάνουν 3/27 και 2/28 ARMs.

Οι ARM είναι κάπως παραπλανητικοί για τους δανειολήπτες με χαμηλό επιτόκιο, καθώς οι δανειολήπτες πληρώνουν αρχικά ένα χαμηλότερο επιτόκιο. Όταν τα στεγαστικά δάνεια επανέρχονται στο υψηλότερο, μεταβλητό επιτόκιο, οι πληρωμές υποθηκών αυξάνονται σημαντικά. Αυτός είναι ένας από τους παράγοντες που οδήγησαν στην απότομη αύξηση του αριθμού των κατασχέσεων ενυπόθηκων στεγαστικών δανείων στον τομέα των υποτομέων, τον Αύγουστο του 2006, καθώς και στην κατάρρευση των ενυπόθηκων στεγαστικών δανείων που προέκυψαν. (Για να μάθετε περισσότερα, διαβάστε το Το καύσιμο που τροφοδοτήθηκε με την υποβάθμιση της υποκρυπής .)

Πολλοί δανειστές ήταν πιο φιλελεύθεροι κατά τη χορήγηση αυτών των δανείων από το 2004 έως το 2006 ως αποτέλεσμα των χαμηλότερων επιτοκίων και της υψηλής ρευστότητας κεφαλαίου. Οι δανειστές ζήτησαν πρόσθετα κέρδη μέσω αυτών των δανείων υψηλότερου κινδύνου και χρέωσαν επιτόκια υψηλότερα από τα βασικά, προκειμένου να αντισταθμίσουν τον πρόσθετο κίνδυνο που ανέλαβαν. Κατά συνέπεια, μόλις ο ρυθμός των κατασχέσεων των ενυπόθηκων στεγαστικών δανείων υπερεκτιμήθηκε, πολλοί δανειστές αντιμετώπισαν ακραίες οικονομικές δυσκολίες, ακόμη και πτώχευση.

Για περισσότερες πληροφορίες, διαβάστε το άρθρο Δάνεια υψηλού κινδύνου: Υποβοηθούμενη από το χέρι ή χωρίς χρέη;