Ο νέος καταπιστευματικός κανόνας του Τμήματος Εργασίας, ο οποίος κυκλοφόρησε στην τελική μορφή του στις 6 Απριλίου 2016, υπόσχεται να επιφέρει σημαντικές αλλαγές στη βιομηχανία σχεδιασμού συνταξιοδότησης. Θα χτυπήσει μεσίτες και σχεδιαστές που λαμβάνουν προμήθειες για τις υπηρεσίες τους ιδιαίτερα σκληρά, καθώς θα πρέπει να παρέχουν σημαντικές πρόσθετες γνωστοποιήσεις στους πελάτες τους που περιγράφουν το ποσό των χρημάτων που θα κάνουν σε κάθε συναλλαγή.

Οι εγγεγραμμένοι επενδυτικοί σύμβουλοι (RIAs) θα πρέπει να κάνουν κάποιες αλλαγές στον τρόπο λειτουργίας τους. Μία από τις βασικές διατάξεις αυτού του νομοσχεδίου απαιτεί από όλους τους μεσίτες, σχεδιαστές και συμβούλους που εργάζονται με προγράμματα συνταξιοδότησης να παρέχουν τις υπηρεσίες τους στους πελάτες με λογικό κόστος. Ωστόσο, το νομοσχέδιο δεν καθορίζει επακριβώς τον τρόπο με τον οποίο πρέπει να υπολογιστεί αυτό, το οποίο ουσιαστικά αφήνει πολλούς επαγγελματίες του κλάδου στο σκοτάδι για το πώς θα πληρούν αυτό το κριτήριο.

Διαβάστε περισσότερα για τον νέο κανόνα. ( Το πεδίο εφαρμογής του κανόνα

Ο νέος κανόνας αποσκοπεί στη μείωση του κόστους και των τελών που επιβαρύνουν τους καταναλωτές οι οποίοι διαθέτουν σχέδια συνταξιοδότησης και λογαριασμούς. Αυτό επιτυγχάνεται εν μέρει με την άνοδο του καθεστώτος όλων των επαγγελματιών του χρηματοπιστωτικού τομέα που εργάζονται με λογαριασμούς συνταξιοδότησης ή παρέχουν συμβουλές σχετικά με το καθεστώς του καταπιστευματοδόχου. Αυτή η κατάσταση θα απαιτήσει από τους επαγγελματίες αυτούς να θέσουν ανεπιφύλακτα τα καλύτερα συμφέροντα των πελατών τους μπροστά από τη δική τους.

Επιβάλλει επίσης στους επαγγελματίες να κρατούν το κόστος που πληρώνουν οι πελάτες τους σε λογικό επίπεδο. Φυσικά, τίθεται το ερώτημα σχετικά με το τι είναι "λογικό" κόστος. Η ιδέα αυτή αρχικά γράφτηκε στη γλώσσα της διάταξης ERISA όταν ξεκίνησε το 1974 και οι σύμβουλοι που εργάζονται με σχέδια συνταξιοδότησης και λειτουργούν ως καταπιστευματοδόχοι σύμφωνα με τον ορισμό της Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς, έπρεπε να εργαστούν σύμφωνα με αυτό το πρότυπο τις τελευταίες δεκαετίες.

Όμως, οι μεσίτες και όσοι εργάζονται επί προμήθειας ενδέχεται να εμπλακούν στον ορισμό αυτό τουλάχιστον αρχικά, καθώς η προτιμώμενη μέθοδος αποζημίωσής τους μπορεί να μην ανταποκρίνεται σε αυτόν τον ορισμό σε πολλές περιπτώσεις. Και η σκληρή αλήθεια του θέματος είναι ότι δεν υπάρχει τυπικός ορισμός εύλογου κόστους οπουδήποτε στη γλώσσα του νέου κανόνα.

Ο πρώην αναπληρωτής βοηθός γραμματέας του DoL Michael Davis επιβεβαιώνει αυτό το γεγονός. «Δεν υπάρχει κανένας σκληρός και γρήγορος κανόνας», είπε. "Αυτό που είναι λογικό για μια δέσμευση μπορεί να είναι εντελώς παράλογο για ένα άλλο. Το Τμήμα δεν προδιαγράφει τυπικά αριθμητικούς στόχους. "Ο Davis προσθέτει επίσης ότι το DoL σκόπιμα άφησε αυτό το στοιχείο του κανόνα κάπως αόριστο για να προστατευθεί από τους αντιπάλους που μπορεί να επιθυμούν να αμφισβητήσουν το κύρος αυτού του ορισμού στο δικαστήριο.(Για σχετική ανάγνωση, δείτε:

Πώς οι Σύμβουλοι μπορούν να Σχεδιάσουν για Αλλαγές Κληροδοτημένων Κανόνων και Πώς οι Σύμβουλοι πρέπει να Αναβαθμίσουν Τεχνικά για Κανόνες Fiduciary ) Ο νέος κανόνας της DoL φέρνει αυτό το θέμα στο προσκήνιο για πολλούς μεσίτες και σχεδιαστές, η έννοια της υπερφόρτισης των πελατών για τις παρεχόμενες υπηρεσίες δεν είναι καθόλου νέα στη χρηματοπιστωτική βιομηχανία. Μια σειρά αγωγών που απευθύνονται σε παροχείς σχεδίων 401 (k) βρίσκονται σε εξέλιξη και οι πάροχοι σχεδίου χρεώνονται με την αποτυχία να διατηρήσουν τις εμπιστευτικές ευθύνες τους χρεώνοντας πάρα πολύ για τις υπηρεσίες τους ή παρέχοντας φτωχές επενδυτικές επιλογές με υψηλά τέλη και τέλη πωλήσεων.

Τα τέλη που χρεώνουν πολλά συμβόλαια πρόσοδος μαζί με τις υψηλές προμήθειες που εισπράττουν οι μεσίτες από την πώληση τους είναι πρόσθετοι λόγοι για τους οποίους εισήχθη το νομοσχέδιο για το DoL, παρόλο που η χρήση αυτών των μέσων ήταν κατάλληλη σε πολλές περιπτώσεις. (999)

Ποιοι είναι οι σχεδιαστές που μπορούν να κάνουν

Οι υπεύθυνοι σχεδιασμού που θέλουν να εξασφαλίσουν ότι η αποζημίωσή τους πληροί το εύλογο επίπεδο που έχει τεθεί από το DoL κανόνας μπορεί να ξεκινήσει με τη δημιουργία ενός συγκεκριμένου, βήμα προς βήμα σχέδιο που χρησιμοποιούν για να καθορίσουν τι χρεώνουν πελάτες και πώς. Μια σύντομη ανάλυση της διάρθρωσης των τελών τους μπορεί να δείξει στις ρυθμιστικές αρχές ότι οι σύμβουλοι παρέχουν συγκεκριμένες υπηρεσίες για συγκεκριμένες αμοιβές που χρεώνουν. Οι υπεύθυνοι σχεδιασμού θα πρέπει επίσης να τεκμηριώσουν προσεκτικά τη διαδικασία σχεδιασμού που χρησιμοποίησαν για να καθορίσουν το χρονοδιάγραμμά τους, ώστε να μπορούν να το δείξουν τόσο στους πελάτες όσο και στους ρυθμιστές, οι οποίοι μπορεί να αναρωτιούνται γιατί χρεώνουν τι κάνουν. Η κατώτατη γραμμή είναι ότι οι υπεύθυνοι σχεδιασμού πρέπει πάντα να είναι σε θέση να εκφράζουν στους πελάτες γιατί οι αμοιβές τους είναι εύλογες και γιατί είναι προς το συμφέρον του πελάτη να τους πληρώσουν αντί να αφήσουν τα χρήματά τους στο σχέδιο τους 401 (k) ή αλλού. Παράγοντες όπως η ποιότητα και η ποσότητα των συμβουλών που παρέχονται μπορούν να χρησιμοποιηθούν για τον προσδιορισμό των τελών, καθώς και για τη φύση και το επίπεδο εξυπηρέτησης που λαμβάνει ο πελάτης. Άλλα θέματα περιλαμβάνουν το επίπεδο εμπειρογνωμοσύνης του συμβούλου και πόσο συχνά συναντά τον πελάτη.

Η κατώτατη γραμμή

Θα πάρει πολύ λίγο χρόνο για τους μεσίτες και τους σχεδιαστές να ανακαλύψουν ακριβώς τι θεωρεί το DoL ως ​​λογικό κόστος για τους πελάτες. Το ζήτημα αυτό μπορεί τελικά να αποφασιστεί στο δικαστήριο σε διάφορες περιπτώσεις και οι σύμβουλοι πρέπει να είναι έτοιμοι να προσαρμόσουν ανάλογα τα επιχειρηματικά τους μοντέλα. (Για περαιτέρω ανάγνωση, δείτε:

DoL Fiduciary Rule: RIAs See Negative Impact

)