α:

Ο ρυθμός βιώσιμης ανάπτυξης (SGR) μπορεί να αναφέρεται σε διαφορετικά πράγματα. Οι δύο πιο συνηθισμένες αναφορές είναι το Medicare SGR ή ένας υποθετικός ρυθμός ανάπτυξης των επιχειρήσεων που δεν περιλαμβάνει την υποβολή πρόσθετης μόχλευσης ή την άμβλυνση ζητημάτων μετοχικού κεφαλαίου. Για το Medicare, το SGR εισήχθη για πρώτη φορά μέσω του νόμου περί ισορροπίας του προϋπολογισμού του 1997. Η επιχειρηματική ιδέα του ρυθμού αειφόρου ανάπτυξης προέρχεται από τον Robert Higgins το 1977.

Το Συνέδριο ενέκρινε το μοντέλο του Medicare SGR σε μια προσπάθεια επιβράδυνσης του ρυθμού αύξησης του κόστους επιστροφής του Medicare. Το μέτρο αυτό τροποποίησε το άρθρο 1848 (στ) του νόμου περί κοινωνικής ασφάλισης και αντικατέστησε αποτελεσματικά το αναποτελεσματικό πρότυπο απόδοσης Medicare Volume.

Όπως και τα προηγούμενα μέτρα στον έλεγχο των δαπανών του Medicare, ο μηχανισμός SGR αποδείχθηκε αναποτελεσματικός. Αρχίζοντας το 2003, το Κογκρέσο μπλόκαρε σταθερά την ετήσια προσαρμογή του κόστους με εντολή των ομάδων συμφερόντων της υγειονομικής περίθαλψης και άλλων ομάδων συμφερόντων.

Στις 14 Απριλίου 2015, το Κογκρέσο πέρασε την κατάργηση του ποσοστού βιώσιμης ανάπτυξης με 92-8 ψήφους, προστατεύοντας τους γιατρούς από την προβλεπόμενη μείωση των ποσοστών αποζημίωσης κατά 21% για το 2015-2016.

Ποσοστό βιώσιμης ανάπτυξης για ιδιωτικές επιχειρήσεις

Το 1977, ο Robert C. Higgins έγραψε για την έννοια της αειφόρου ανάπτυξης σε ένα τμήμα του βιβλίου του "Financial Management 6". Το τμήμα είχε τίτλο "Πόσο μπορεί να προσφέρει μια επιχείρηση η ανάπτυξη;"

Η Higgins καθόρισε έναν ρυθμό βιώσιμης ανάπτυξης ως ποσοστό αύξησης σύμφωνα με τους δηλωμένους οικονομικούς στόχους της επιχείρησης (αν υποτεθεί ότι η εταιρεία χρησιμοποιεί μοντέλο διαχείρισης βάσει στόχων). Μόλις υπολογιστεί, αυτός ο ρυθμός ανάπτυξης θα μπορούσε να συγκριθεί με τον πραγματικό ρυθμό ανάπτυξης. Ο Higgins ισχυρίστηκε ότι όταν η πραγματική ανάπτυξη ήταν υψηλότερη από την αειφόρο ανάπτυξη, η εταιρεία ενδέχεται να αντιμετωπίσει δύσκολες συναλλαγές στο μέλλον.

Το SGR άρχισε να υποχωρεί από τους κύκλους εταιρικής διακυβέρνησης μετά την εισαγωγή του βέλτιστου ρυθμού ανάπτυξης από τους Martin Handschuh, Hannes Losch και Bjorn Heyden το 2009.