α:

Η ουσιώδης διαφορά μεταξύ ενός δανείου προσφυγής και ενός μη δανεισμού έχει να κάνει με τα περιουσιακά στοιχεία που ο δανειστής μπορεί να προχωρήσει εάν ένας δανειολήπτης αποτύχει να αποπληρώσει ένα δάνειο. Κατ 'αρχήν, οι δανειολήπτες σχεδόν πάντοτε προτιμούν τα δάνεια χωρίς δικαίωμα προσφυγής, ενώ οι δανειστές σχεδόν πάντοτε προτιμούν τα δάνεια προσφυγής.

Και στους δύο τύπους δανείων, ο δανειστής έχει τη δυνατότητα να εκμεταλλεύεται τα περιουσιακά στοιχεία που χρησιμοποιήθηκαν ως εξασφάλιση για την εξασφάλιση του δανείου. Στις περισσότερες περιπτώσεις, η εξασφάλιση είναι το περιουσιακό στοιχείο που αγοράστηκε από το δάνειο. Για παράδειγμα, τόσο στις υποθήκες προσφυγής όσο και στις υποθήκες που δεν χρησιμοποιούνται, ο δανειστής θα είναι σε θέση να κατασχέσει και να πουλήσει το σπίτι για να εξοφλήσει το δάνειο αν ο δανειολήπτης αθετήσει.

Η διαφορά και στους δύο τύπους δανειακών όρων εμφανίζεται αν τα χρήματα εξακολουθούν να οφείλονται μετά την κατάσχεση και την πώληση της ασφάλειας. Σε μια υποθήκη προσφυγής, ο δανειστής μπορεί να πάει μετά από τα άλλα περιουσιακά στοιχεία του δανειολήπτη ή να μηνύσει να εξοφλήσει τους μισθούς του / της. Σε μια ενυπόθηκα δάνεια, όμως, ο δανειστής δεν έχει τύχη. Εάν το περιουσιακό στοιχείο δεν πωλεί τουλάχιστον για το τι οφείλει ο οφειλέτης, ο δανειστής πρέπει να απορροφήσει τη διαφορά και να φύγει.

Αν και οι πιθανοί δανειολήπτες μπορεί να θεωρήσουν ελκυστικό να κρατήσουν τα δάνεια που δεν χρησιμοποιούνται, είναι σημαντικό να θυμόμαστε ότι προσφέρονται με υψηλότερα επιτόκια και προορίζονται για ιδιώτες και επιχειρήσεις με την καλύτερη πίστωση. Επιπλέον, η αποπληρωμή ενός χρέους μη προσφυγής μπορεί να αφήσει άλλα περιουσιακά στοιχεία χωρίς ζημιά, αλλά το πιστωτικό αποτέλεσμα του δανειολήπτη θα επηρεαστεί με τον ίδιο τρόπο όπως η μη αποπληρωμή του χρέους προσφυγής.

Για τις πληροφορίες σας, διαβάστε τη διαφορά μεταξύ προεπιλογής και παρατυπιών.