a:

Σε γενικές γραμμές, δύο διαφορετικές προσεγγίσεις ερμηνεύουν τις υποθέσεις του ceteris paribus στα οικονομικά. Το πρώτο από αυτά είναι γνωστό ως ουσιαστική απομόνωση, με το οποίο δεν λαμβάνονται υπόψη ορισμένοι πιθανοί αιτιώδεις και επεξηγηματικοί παράγοντες, επειδή θεωρείται ότι έχουν ασήμαντη συσχέτιση. οι μεταβλητές που απομακρύνονται από την ουσιαστική απομόνωση δεν είναι ούτε εξωγενείς ούτε ενδογενείς. Το δεύτερο είναι η υποθετική απομόνωση, όπου κάποιες συγκεκριμένες μεταβλητές μπορεί να θεωρηθούν σταθερές για λίγο για να περιορίσουν τον κατάλογο για θεωρητική απλότητα.

Αυτό θα μπορούσε αρχικά να φαίνεται συγκεχυμένο, αλλά αυτοί οι όροι πρέπει να καταστούν σαφείς με μερικά παραδείγματα. Η διάκριση μεταξύ ουσιαστικής και υποθετικής απομόνωσης είναι σπάνια οριστική. Δηλαδή, παρόλο που έχουν διαφορετικές λογικές ρίζες, αυτές οι δύο μέθοδοι συχνά αλληλοσυνδέονται με την ανάλυση του ceteris paribus.

Ουσιαστική απομόνωση

Συχνά θεωρείται ότι για τα μεταβλητά δεδομένα να είναι μια λογική επιλογή για ουσιαστική απομόνωση, πρέπει να είναι επαρκώς σταθερή ώστε οι κινήσεις στα άλλα δεδομένα να μην καταστρέφουν ή να την αντικαθιστούν. Οι οικονομολόγοι θα μπορούσαν να το αναφέρουν ως "αρχή απομόνωσης", η οποία είναι μια σημαντική ανακάλυψη στην ιστορία της οικονομικής σκέψης.

Δύο σημαντικές πτυχές της αρχής της απομόνωσης είναι ο χρόνος και η αιτιότητα. Η χρονική απομόνωση είναι απλή. ο χρόνος πρέπει να περάσει για κάθε αιτία να παράγει τα αποτελέσματά του. Σύμφωνα με τον βρετανό οικονομολόγο Alfred Marshall, η προσωρινή απομόνωση είναι μία από τις πιο δύσκολες πτυχές της οικονομίας γενικής ισορροπίας.

Ο Marshall σήμαινε ότι η τιμή ισορροπίας είναι δυναμική και συνεχώς μεταβαλλόμενη. Η τιμή ισορροπίας του ψωμιού στο Κολοράντο μπορεί να είναι $ 3 μία ημέρα, αλλά σε μια εβδομάδα, θα μπορούσε να είναι $ 4 ή $ 40 ανάλογα με οποιοδήποτε τεράστιο αριθμό μεταβλητών.

Ένα οικονομικό μοντέλο υποτίθεται ότι δείχνει μια «τάση προς ισορροπία». Ένα μοντέλο που έχει σχεδιαστεί για να τείνει προς την ισορροπία των $ 3 δεν μπορεί, αν οι παράγοντες αλλάξουν πολύ γρήγορα, στην πραγματικότητα τείνουν προς μια νέα ισορροπία των $ 40. Εν ολίγοις, η μεταβολή των δεδομένων ισορροπίας πρέπει να είναι αρκετά αργή ώστε οι αλλαγές στα μεταβλητά δεδομένα να έχουν νόημα.

Αιτιώδης απομόνωση σημαίνει ότι τα κατεψυγμένα τμήματα των δεδομένων δεν πρέπει να επηρεάζονται άμεσα από τα μη καταψυγμένα τμήματα. Στα στατιστικά στοιχεία, το πρόβλημα αυτό ονομάζεται συχνά ενδογενετικότητα. Σκεφτείτε μια αθλητική αναλογία: Joe Montana και Jerry Rice κέρδισε τρεις Super Bowls μαζί. Μήπως ο Jerry Rice προκάλεσε την επιτυχία του Joe Montana, ή ήταν το αντίστροφο; Η απάντηση είναι σαφώς ότι επηρέασαν ο ένας τον άλλο. ένας βρόχος αιτιότητας θα έκανε την απομόνωση είτε μεταβλητής άνευ αξίας.

Υποθετική απομόνωση

Η υποθετική απομόνωση είναι πολύ λιγότερο αυστηρή από την ουσιαστική απομόνωση.Με απλά λόγια, η υποθετική απομόνωση επιτρέπει σε κάθε μεταβλητή να φανταστεί ότι υπάρχει ή φαντάζεται μακριά. Για παράδειγμα, ένας οικονομολόγος μπορεί να φανταστεί μια οικονομία ανταλλαγής, όπου όλα τα χρήματα αφαιρούνται.

Επιφανειακά, φαίνεται ότι η υποθετική απομόνωση δεν έχει καμιά χρησιμότητα, διότι οτιδήποτε και όλα θα μπορούσαν να θεωρηθούν ή να θεωρηθούν άθικτα. Αυτή η αντίρρηση είναι στην πραγματικότητα παραπλανητική. Η υποθετική απομόνωση, όταν γίνεται σωστά, αποτελεί επέκταση των λογικών επιστημών. Η οικονομική σκέψη από τη φύση της είναι μια διαδικασία φαντασίας.

Αν μπορεί να αποδειχθεί ότι είναι εφικτές οι εκπτώσεις που είναι αναγκαστικά αληθινές, η υποθετική απομόνωση μπορεί να αποκαλύψει τη διορατικότητα με μεγαλύτερη βεβαιότητα από τον εμπειρισμό του ουσιαστικού απομόνωση.