α:

Ο λόγος οξύτητας-δοκιμής και η τρέχουσα αναλογία είναι δύο μέθοδοι που χρησιμοποιούνται συνήθως για τη μέτρηση της ρευστότητας και της φερεγγυότητας μιας εταιρείας. Καθένα μπορεί να υπολογιστεί χρησιμοποιώντας τα λογιστικά στοιχεία από τον ισολογισμό της εταιρείας και το καθένα παρέχει στους επενδυτές βασικές πληροφορίες σχετικά με τη βραχυπρόθεσμη οικονομική υγεία της εταιρείας. Ο λόγος ρεύματος είναι ο συνηθέστερος από τους δύο, αλλά ο λόγος οξύ-τεστ θεωρείται πιο σοβαρός και συντηρητικός αριθμός.

Η τρέχουσα αναλογία χρησιμοποιεί το σύνολο των κυκλοφορούντων περιουσιακών στοιχείων από τον ισολογισμό και τις διαιρεί με όλες τις τρέχουσες υποχρεώσεις. Η τρέχουσα αναλογία θέτει το ακόλουθο ερώτημα: Θα μπορούσε η επιχείρηση να επιστρέψει όλες τις τρέχουσες βραχυπρόθεσμες υποχρεώσεις της, αν είναι απαραίτητο; Οι εταιρείες που δανείζονται πάρα πολλά χρήματα ή αγωνίζονται να εισπράξουν τις απαιτήσεις τους τείνουν να έχουν χαμηλές τρέχουσες αναλογίες. Ο τρέχων δείκτης είναι μια άλλη έκφραση του κεφαλαίου κίνησης, που είναι η διαφορά μεταξύ κυκλοφορούντος ενεργητικού και βραχυπρόθεσμων υποχρεώσεων.

Η σχέση οξύτητας-δοκιμής, επίσης γνωστή ως η γρήγορη αναλογία, είναι παρόμοια με την τρέχουσα αναλογία, εκτός από την περίπτωση που χρησιμοποιεί μόνο τα ακόλουθα περιουσιακά στοιχεία: ταμειακά διαθέσιμα και ισοδύναμα μετρητών. βραχυπρόθεσμους εμπορικούς τίτλους · και εισπρακτέους λογαριασμούς. Αν υπάρχει αποζημίωση για μη εισπρακτέους λογαριασμούς, να τους αφαιρέσετε από εισπρακτέους λογαριασμούς. Αυτό αποκλείει ορισμένα κυκλοφορούντα περιουσιακά στοιχεία, όπως απογραφή και προπληρωμένα έξοδα.

Για τις εταιρείες που δεν μπορούν γρήγορα να ρευστοποιήσουν τα αποθέματά τους, ο λόγος όξινης δοκιμής προσφέρει ασφαλέστερη μέθοδο αξιολόγησης της φερεγγυότητας. Η εποχικότητα επηρεάζει την τρέχουσα αναλογία περισσότερο από τη γρήγορη αναλογία για επιχειρήσεις που καταρτίζουν αποθέματα κατά τη διάρκεια της εκτός εποχής. Σε ορισμένες περιπτώσεις, είναι χρήσιμο να υπολογίσουμε και τα δύο, αλλά η αναλογία οξέος-δοκιμής παρέχει τη μεγαλύτερη αίσθηση χρηματοοικονομικής σταθερότητας.