α:

Το Διεθνές Εμπορικό Επιμελητήριο (ICC) θέσπισε 12 όρους το 1936, γνωστοί ως διεθνείς εμπορικοί όροι ή Incoterms. Κάθε ένα από αυτά αναφέρεται σε συμφωνίες που διέπουν τη συμπεριφορά των πωλητών και των αγοραστών στο διεθνές εμπόριο. Οι όροι περιγράφουν επίσης τις ευθύνες των αγοραστών στους πωλητές καθώς και στους πωλητές στους αγοραστές. Το κόστος μεταφοράς και ασφάλισης (CIF) είναι ένα από τα 12 Incoterms.

Δύο από τις πιο συχνά χρησιμοποιούμενες συμφωνίες Incoterms είναι (CIF) και Free On Board (FOB). Όταν χρησιμοποιείται η CIF, οι ευθύνες του πωλητή περιλαμβάνουν τη μεταφορά των εμπορευμάτων στον πλησιέστερο λιμένα, τη φόρτωσή τους σε ένα σκάφος και την πληρωμή για ασφάλιση και φορτίο. Τα εμπορεύματα θεωρούνται παραδοθέντα μόλις φθάσουν στον λιμένα προορισμού, όπου τότε αναλαμβάνουν την ευθύνη του αγοραστή.

Η CIF θεωρείται ακριβότερη επιλογή κατά την αγορά αγαθών. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι ο πωλητής χρησιμοποιεί έναν μεταφορέα της επιλογής του, ο οποίος μπορεί να χρεώσει περισσότερο τον αγοραστή για να αυξήσει το κέρδος από τη συναλλαγή. Η επικοινωνία μπορεί επίσης να είναι ένα ζήτημα επειδή ο αγοραστής βασίζεται αποκλειστικά σε άτομα που ενεργούν για λογαριασμό του πωλητή. Και ο αγοραστής ενδέχεται να χρειαστεί να πληρώσει επιπλέον τέλη στο λιμάνι, όπως τα τέλη σύνδεσης και τα τέλη εκτελωνισμού, προτού τα εμπορεύματα μπορέσουν να εκκαθαριστούν.

Η FOB είναι συχνά η προτιμώμενη μέθοδος αποστολής αγαθών. Τα προϊόντα θεωρούνται παραδομένα μόλις διασχίσουν τη σιδηροδρομική γραμμή του πλοίου. Ως εκ τούτου, ο αγοραστής μπορεί να διαπραγματευτεί μια φθηνότερη τιμή για το φορτίο και την ασφάλιση με έναν μεταφορέα της επιλογής του. Στην πραγματικότητα, ορισμένοι διεθνείς έμποροι επιδιώκουν να μεγιστοποιήσουν τα κέρδη τους αγοράζοντας FOB και πωλώντας CIF.