α:

Οι καταναλωτές συμμετέχουν, βοηθούν τον οδηγό και είναι τελικά μερικοί από τους ευεργέτες του αόρατου χεριού της αγοράς. Μέσω του ανταγωνισμού για τους σπάνιους πόρους, οι καταναλωτές ενημερώνουν έμμεσα τους παραγωγούς σχετικά με τα αγαθά και τις υπηρεσίες που πρέπει να παράσχουν και σε ποια ποσότητα θα πρέπει να παρασχεθούν. Ως αποτέλεσμα των συλλογικών αιτημάτων, προτιμήσεων και δαπανών, οι καταναλωτές τείνουν να λαμβάνουν φθηνότερα, καλύτερα και περισσότερα αγαθά και υπηρεσίες με την πάροδο του χρόνου, ενώ όλα τα υπόλοιπα είναι ίσα.

Ποιο είναι το αόρατο χέρι της αγοράς;

Στην οικονομία, ο όρος "αόρατο χέρι" χρησιμοποιείται για να περιγράψει τους μηχανισμούς που οδηγούν σε αυθόρμητα κοινωνικά οφέλη σε μια ελεύθερη οικονομία της αγοράς. Οι διαδικασίες αυτές είναι "αυθόρμητες" υπό την έννοια ότι λαμβάνουν χώρα χωρίς να υπαγορεύονται από μια κεντρική αρχή, όπως η κυβέρνηση. Ο όρος λήφθηκε από μια γραμμή στο διάσημο βιβλίο του Αδάμ Σμιθ, «Έρευνα για τη Φύση και τις Αιτίες του Πλούτου των Εθνών».

Ο Milton Friedman, Αμερικανός οικονομολόγος και καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Σικάγου κατά το δεύτερο μισό του 20ού αιώνα, παρείχε ίσως την πιο γνωστή περιγραφή του ρόλου του αόρατου χεριού. Ο Φρίντμαν σημείωσε ότι πρόκειται για «συνεργασία χωρίς εξαναγκασμό» και ότι οι μεμονωμένοι άνθρωποι, καθοδηγούμενοι από το δικό τους συμφέρον, κατευθύνονται να προωθήσουν τη γενική ευημερία της κοινωνίας γενικά, η οποία δεν ήταν μέρος της πρόθεσής τους.

Ο Καθηγητής Karen Vaughn του Πανεπιστημίου του Georgetown περιέγραψε τον αντίκτυπο του αόρατου χεριού με αυτόν τον τρόπο: «Το αόρατο χέρι ήταν η μεταφορά του Σμιθ για να περιγράψει την αμοιβαία επωφελή πτυχή του εμπορίου σε μια οικονομία ανταλλαγών που εμφανίστηκε ως απρογραμμάτιστες συνέπειες της δίωξης μεμονωμένων σχεδίων. "

Μεγάλο μέρος της αυθόρμητης τάξης και των ωφελειών της αγοράς προκύπτουν από διαφορετικούς παραγωγούς και καταναλωτές που επιθυμούν να συμμετάσχουν σε αμοιβαία επωφελή επαγγέλματα. Δεδομένου ότι όλες οι εθελοντικές οικονομικές ανταλλαγές απαιτούν από κάθε μέρος να πιστεύει ότι ωφελεί με κάποιο τρόπο, ακόμη και ψυχολογικά, και επειδή κάθε καταναλωτής και παραγωγός έχει ανταγωνιστές να αντιμετωπίσει, το γενικό βιοτικό επίπεδο αυξάνεται μέσω της επιδίωξης χωριστών συμφερόντων.

Καταναλωτές και το αόρατο χέρι

Υπάρχουν δύο κύριοι μηχανισμοί με τους οποίους οι καταναλωτές επηρεάζουν και επηρεάζονται από το αόρατο χέρι. Ο πρώτος μηχανισμός ξεκινάει μέσω ανταγωνιστικής προσφοράς για διάφορα αγαθά και υπηρεσίες. Μέσω των αποφάσεων σχετικά με το τι πρέπει να αγοράσει και τι να μην αγοράσει και σε ποιες τιμές είναι αποδεκτές αυτές οι ανταλλαγές, οι καταναλωτές εκφράζουν αξία στους παραγωγούς. Οι παραγωγοί ανταγωνίζονται τότε μεταξύ τους για να οργανώσουν πόρους και κεφάλαια κατά τρόπον ώστε να παρέχουν αυτά τα αγαθά και τις υπηρεσίες στους καταναλωτές με κέρδος. Οι περιορισμένοι πόροι στην οικονομία αναδιατάσσονται συνεχώς και ανακατανέμονται για να μεγιστοποιηθεί η αποτελεσματικότητα.

Η δεύτερη σημαντική επίδραση φτάνει στην ανάληψη κινδύνου, την ανακάλυψη και τις καινοτομίες που συμβαίνουν καθώς οι ανταγωνιστές αναζητούν σταθερά τρόπους μεγιστοποίησης του παραγωγικού κεφαλαίου τους. Η αύξηση της παραγωγικότητας είναι φυσικά αποπληθωριστική, που σημαίνει ότι οι καταναλωτές μπορούν να αγοράζουν σχετικά περισσότερα αγαθά για σχετικά λιγότερες νομισματικές μονάδες. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα την αύξηση του βιοτικού επιπέδου, παρέχοντας στους καταναλωτές μεγαλύτερο πλούτο ακόμα και όταν τα εισοδήματά τους παραμείνουν τα ίδια.