α:

Οι δραστηριότητες καθημερινής διαβίωσης ή η κλίμακα ιεραρχίας ADL μετρά το βαθμό στον οποίο ένα άτομο χρειάζεται βοήθεια για την εκτέλεση των έξι δραστηριοτήτων της καθημερινής ζωής: φαγητό, μπάνιο, ντύσιμο, . Η κλίμακα ιεραρχίας ADL διαιρεί τις έξι δραστηριότητες σε τρεις ομάδες: ADL πρώιμης απώλειας, ADL μεσαίας απώλειας και ADL αργής απώλειας. Οι δραστηριότητες πρώιμης απώλειας, που συνήθως ορίζονται ως ντύσιμο και κολύμβηση, είναι οι πρώτοι που ο ασθενής με άνοια έχει δυσκολία στην εκτέλεση. Ακολουθούν οι μεσαίες απώλειες του περπατήματος και του τουαλέτας και τέλος οι καθυστερημένες απώλειες του φαγητού και της αντοχής.

Οι δραστηριότητες της κλίμακας ιεραρχίας καθημερινής διαβίωσης αποδίδουν στον ασθενή ένα σκορ μεταξύ μηδέν και έξι για κάθε δραστηριότητα. Μία βαθμολογία μηδέν υποδηλώνει ότι ο ασθενής είναι εντελώς ανεξάρτητος, χωρίς να χρειάζεται βοήθεια στην άσκηση αυτής της δραστηριότητας. Από την άλλη άκρη του φάσματος, μια βαθμολογία έξι σημαίνει ότι ο ασθενής είναι εντελώς εξαρτώμενος και δεν μπορεί με κανέναν τρόπο να εκτελέσει αυτή τη δραστηριότητα από μόνος του.

Μια άλλη συνάρτηση της κλίμακας ιεραρχίας ADL είναι ότι κατά τον υπολογισμό της συνολικής βαθμολογίας ενός ασθενούς, ζυγίζει τα βαρύτερα ADLs αργής απώλειας, ακολουθούμενα από ADL μεσαίας απώλειας και τέλος ADLs πρώιμης απώλειας. Αυτό είναι σημαντικό επειδή η σύνθετη βαθμολογία του ασθενούς χρησιμοποιείται από τους παρόχους υγειονομικής περίθαλψης και τις ασφαλιστικές εταιρείες μακροχρόνιας περίθαλψης για να μετρήσει το επίπεδο φροντίδας που χρειάζεται ο ασθενής. Αυτοί οι πάροχοι κατανοούν την αδυναμία του ασθενούς να εκτελέσει ένα καθήκον όπως η κατανάλωση είναι πολύ περισσότερο αίτιο για συναγερμό από ό, τι ο ίδιος ασθενής που δεν μπορεί να ντυθεί μόνος του.

Το ακριβές μαθηματικό που χρησιμοποιείται από την κλίμακα ιεραρχίας ADL ποικίλλει ελαφρώς από τον πάροχο στον προμηθευτή. Ενώ κάθε πάροχος χρησιμοποιεί το βασικό πλαίσιο που περιγράφηκε παραπάνω, υπάρχει διακύμανση μεταξύ παρόχων βάσει της μοναδικής γνώμης κάθε εταιρείας σχετικά με το πώς η απώλεια της ανεξαρτησίας με κάθε ADL υποδηλώνει την ανάγκη ενός ασθενούς για μακροχρόνια περίθαλψη.

Για παράδειγμα, μία εταιρεία μπορεί να χρησιμοποιήσει την τυπική τμηματοποίηση κατηγορίας 3 που περιγράφεται στην πρώτη παράγραφο και στη συνέχεια να εφαρμόσει συντελεστή 2 για ADL μεσαίας απώλειας και έναν συντελεστή τριών για ADL με καθυστερημένες απώλειες. Ως εκ τούτου, ένα 3 σε μια πρώιμη απώλεια ADL μετράει ακριβώς αυτό, ένα 3, προς το σύνθετο σκορ του ασθενούς. Το 3 για μια μεσαία απώλεια ADL, ωστόσο, μετράει ως 6, ενώ ένα 3 σε ένα ADL αργής απώλειας μετρά ως 9.

Άλλες εταιρείες ενδέχεται να χρησιμοποιούν έναν πιο εξελιγμένο αλγόριθμο στον οποίο τα ADLs κατατάσσονται περαιτέρω σε κάθε κατηγορία. Για την κατανόηση της κλίμακας ιεραρχίας ADL, η γνώση του ακριβούς μαθηματικού που χρησιμοποιείται από οποιαδήποτε εταιρεία δεν έχει σημασία για την ευρύτερη έννοια, δηλαδή ότι αυτή η κλίμακα βοηθά τους ασφαλιστές και τους φορείς παροχής υγειονομικής περίθαλψης να εκχωρήσουν μια τυποποιημένη βαθμολογία σε έναν ασθενή που αντιπροσωπεύει το γενικό επίπεδο εξάρτησης.Η βαθμολογία βασίζεται στο βαθμό βοήθειας που χρειάζεται για να εκτελέσει καθεμία από τις έξι ADL.