α:

Στις Ηνωμένες Πολιτείες, οι νόμοι επιτρέπουν στις εταιρείες να διατηρούν δύο χωριστά σύνολα βιβλίων για οικονομικούς και φορολογικούς σκοπούς. Επειδή οι κανόνες που διέπουν την οικονομική και φορολογική λογιστική διαφέρουν, προκύπτουν προσωρινές διαφορές μεταξύ των δύο σειρών βιβλίων. Αυτό μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα την αναβαλλόμενη φορολογική υποχρέωση, όταν η πραγματική φορολογική πληρωμή σύμφωνα με τη φορολογική λογιστική είναι χαμηλότερη από εκείνη σύμφωνα με την οικονομική λογιστική. Η αναβαλλόμενη φορολογική υποχρέωση υπάρχει συνήθως όταν υπάρχουν διαφορές μεταξύ φορολογικής και χρηματοοικονομικής λογιστικής στην απόσβεση των παγίων περιουσιακών στοιχείων, την αναγνώριση εσόδων και την αποτίμηση των αποθεμάτων.

Οι προσωρινές διαφορές μεταξύ φορολογικής λογιστικής και οικονομικής λογιστικής εμφανίζονται όταν υπάρχουν διαφορές μεταξύ του φορολογητέου εισοδήματος και του προκαταβολικού χρηματοοικονομικού εισοδήματος ή όταν οι βάσεις των στοιχείων ενεργητικού ή παθητικού διαφέρουν για οικονομικούς και φορολογικούς σκοπούς. Επειδή αυτές οι διαφορές είναι προσωρινές και μια εταιρεία αναμένει να εξοφλήσει τη φορολογική της υποχρέωση στο μέλλον, καταγράφει μια αναβαλλόμενη φορολογική υποχρέωση, η οποία είναι η αύξηση των φόρων που θα πληρωθούν στο μέλλον.

Μια συνηθισμένη κατάσταση που δημιουργεί αναβαλλόμενη φορολογική υποχρέωση είναι η απόσβεση παγίων περιουσιακών στοιχείων. Οι φορολογικοί νόμοι επιτρέπουν τη μέθοδο απόσβεσης του τροποποιημένου συστήματος επιταχυνόμενης ανάκτησης κόστους (MACRS), ενώ οι περισσότερες εταιρείες χρησιμοποιούν τη μέθοδο γραμμικής απόσβεσης για τη χρηματοοικονομική πληροφόρηση.

Εξετάστε μια εταιρεία με φορολογικό συντελεστή 30% που αποσβένει ένα στοιχείο ενεργητικού αξίας 10.000 δολαρίων που τέθηκε σε λειτουργία το 2015 για 10 χρόνια. Κατά το δεύτερο έτος της υπηρεσίας του περιουσιακού στοιχείου, η εταιρεία καταγράφει $ 1, 000 από την απλή απόσβεση των οικονομικών της βιβλίων και $ 1, 800 απόσβεση MACRS στα βιβλία της. Η διαφορά των 800 δολαρίων αντιπροσωπεύει μια προσωρινή διαφορά, την οποία η εταιρεία αναμένει να εξαλείψει το έτος 10 και να πληρώσει υψηλότερους φόρους στο μέλλον. Η εταιρεία καταγράφει $ 240 ($ 800 × 30%) ως αναβαλλόμενη φορολογική υποχρέωση στις οικονομικές της καταστάσεις.

Οι διαφορές στην αναγνώριση εσόδων δημιουργούν αναβαλλόμενη φορολογική υποχρέωση. Εξετάστε μια εταιρεία με φορολογικό συντελεστή 30% που πωλεί ένα προϊόν αξίας $ 10, 000, αλλά λαμβάνει πληρωμές από τον πελάτη του σε δόση κατά τα επόμενα πέντε χρόνια με ετήσιες πληρωμές ύψους $ 2,000. Για λόγους οικονομικής λογιστικής, η εταιρεία αναγνωρίζει το σύνολο των εσόδων ύψους $ 10 000 κατά τη στιγμή της πώλησης, ενώ καταγράφει μόνο $ 2, 000 με βάση τη μέθοδο δόσεων για φορολογικούς σκοπούς. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα μια προσωρινή διαφορά ύψους $ 8,000 που η εταιρεία αναμένει να ρευστοποιηθεί μέσα στα επόμενα πέντε χρόνια. Η εταιρεία καταγράφει αναβαλλόμενη φορολογική υποχρέωση στις οικονομικές της καταστάσεις ύψους $ 2, 400 ($ 8, 000 × 30%).

Ο φορολογικός κώδικας των ΗΠΑ επιτρέπει στις εταιρείες να εκτιμούν τα αποθέματά τους με βάση τη μέθοδο LIFO (last in-out-out), ενώ ορισμένες εταιρείες επιλέγουν τη μέθοδο FIFO για πρώτη φορά.Κατά τις περιόδους αύξησης του κόστους και όταν η απογραφή της επιχείρησης διαρκεί πολύ χρόνο για πώληση, προκύπτουν οι προσωρινές διαφορές μεταξύ φορολογικών και οικονομικών βιβλίων, με αποτέλεσμα την αναβαλλόμενη φορολογική υποχρέωση.

Εξετάστε μια εταιρεία πετρελαίου με συντελεστή φορολογίας 30% που παρήγαγε 1, 000 βαρέλια πετρελαίου με κόστος $ 10 ανά βαρέλι το έτος 1. Το έτος 2, λόγω της αύξησης του κόστους εργασίας, η εταιρεία παρήγαγε 1, 000 βαρέλια πετρέλαιο με κόστος $ 15 ανά βαρέλι. Εάν η πετρελαϊκή εταιρεία πουλάει 1, 000 βαρέλια πετρελαίου το έτος 2, καταγράφει κόστος $ 10, 000 υπό FIFO για οικονομικούς σκοπούς και $ 15, 000 στο LIFO για φορολογικούς σκοπούς. Τα $ 5, 000 είναι μια προσωρινή διαφορά που δημιουργεί αναβαλλόμενη φορολογική υποχρέωση $ 1, 500 ($ 5, 000 × 30%).