α:

Η αποδοχή ενός τραπεζίτη είναι ένα μέσο χρηματαγοράς και, όπως και οι περισσότερες αγορές χρήματος, είναι σχετικά ασφαλές και υγρό. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι η πιστωτική ποιότητα των ιδρυμάτων που τείνουν να εκδίδουν αποδοχές του τραπεζίτη είναι σχεδόν πάντα εξαιρετική. Η ρευστότητα γενικά δεν αποτελεί ζήτημα, διότι οι ληξιπρόθεσμες αποδοχές των τραπεζιτών είναι μεταξύ ενός και έξι μηνών.

Οι αποδοχές του Banker

Κατά κανόνα, οι μεγάλες επιχειρήσεις ή οι τράπεζες εκδίδουν τις αποδοχές του τραπεζίτη ως μορφή εγγύησης κατά τις διεθνείς συναλλαγές. Ας υποθέσουμε ότι ένας έμπορος ήθελε να αγοράσει ένα μεγάλο αριθμό προϊόντων από έναν ξένο έμπορο. Εάν ο έμπορος πλησιάσει μια τράπεζα για πίστωση, η τράπεζα μπορεί να είναι σκεπτικιστική σχετικά με τη βιωσιμότητα μιας συναλλαγής με μια άγνωστη οντότητα που βρίσκεται χιλιάδες μίλια μακριά.

Ένας τρόπος για να επιλυθεί αυτός ο προφανής κίνδυνος είναι να παραγγείλετε ένα χρονοδιάγραμμα από την τράπεζα. Σε αυτό το σενάριο, η τράπεζα υπόσχεται να καταβάλει στην εταιρεία εξαγωγής ένα συγκεκριμένο ποσό σε μια ορισμένη μελλοντική ημερομηνία. Μόλις το σχέδιο λήξει, ο λογαριασμός του εισαγωγέα χρεώνεται και η τράπεζα γίνεται ολόκληρη. Αυτή είναι η αποδοχή του τραπεζίτη.

Κίνδυνος αντισυμβαλλομένου και κίνδυνος αγοράς

Σκεφτείτε την αποδοχή ενός τραπεζίτη ως μεταχρονολογημένο έλεγχο. Υπάρχει πάντοτε κάποιος κίνδυνος κατά την αποδοχή ενός μεταχρονολογημένου ελέγχου - τα χρήματα ενδέχεται να μην είναι στο λογαριασμό όταν τελικά εξαργυρωθεί ή κατατεθεί ο έλεγχος. Το ίδιο ισχύει και για την αποδοχή ενός τραπεζίτη.

Αυτά τα εργαλεία δεν χρειάζεται να κρατηθούν μέχρι την ωριμότητα. Οι αποδοχές του Τραπεζίτη εκδίδονται με έκπτωση στην ονομαστική τους αξία και πάντα διαπραγματεύονται κάτω από την ονομαστική τους αξία, σαν ένα νομοσχέδιο του Δημοσίου (T-bill). Ο κάτοχος αποδοχής 100.000 δολαρίων μπορεί να μην θέλει να περιμένει μέχρι τη λήξη του να λάβει αυτά τα χρήματα, οπότε ο κάτοχος μπορεί να πουλήσει την αποδοχή σε κάποιον άλλο, για παράδειγμα, $ 990.000. Ενώ κάποιος κίνδυνος αγοράς μπορεί να εμπλακεί σε όσους δραστηριοποιούνται δευτερογενή αγορά, η υψηλή ρευστότητα και η βραχεία ωριμότητα αυτών των μέσων καθιστούν αυτό απίθανο.