α:

Λίγα θέματα είναι πιο περίπλοκα, αμφιλεγόμενα και αμφιλεγόμενα στη σύγχρονη αμερικανική πολιτική από την εξισορρόπηση του προϋπολογισμού της ομοσπονδιακής κυβέρνησης. Όσοι υποστηρίζουν υπέρ ενός ισορροπημένου προϋπολογισμού προσφέρουν πολλούς ισχυρισμούς σχετικά με τις επιζήμιες επιπτώσεις του τεράστιου ομοσπονδιακού χρέους. Άλλοι αντιτίθενται ότι οι ισορροπημένοι προϋπολογισμοί θα περιόριζαν δραστικά την ικανότητα της κυβέρνησης να αποτρέψει οικονομικές ή ξένες απειλές.

Τελικά, υποστηρικτές ισορροπημένων προϋπολογισμών, όπως ότι περιορίζουν την εξουσία και το πεδίο εφαρμογής της κυβέρνησης. Οι αντίπαλοί τους θέλουν η κυβέρνηση να προσφέρει εκτεταμένη εξουσία.

Τα επιχειρήματα για έναν ισοσκελισμένο προϋπολογισμό

Είναι ενδιαφέρον ότι ο πιο συχνά αναφερόμενος λόγος για την εξισορρόπηση του προϋπολογισμού - ότι αποθαρρύνει τις μελλοντικές γενιές να πληρώσουν για τα τρέχοντα έξοδα - είναι κατά βάση εσφαλμένος. Η κυβέρνηση τελικά θα πρέπει να εξοφλήσει τα ομολογιακά δάνεια (T-bonds), έτσι οι μελλοντικοί κάτοχοι ομολόγων θα λάβουν ονομαστικές πληρωμές τουλάχιστον ίσες με τα χρήματα που έχουν δανειστεί σήμερα.

Δεν έχουν αντιμετωπιστεί πολλοί άλλοι παράγοντες, όπως ο πληθωρισμός, ο αποκλεισμός και η γενική αναποτελεσματικότητα των κρατικών δαπανών. Είναι πιθανό ότι η μελλοντική οικονομία θα είναι μικρότερη και λιγότερο παραγωγική λόγω του ομοσπονδιακού δανεισμού, αλλά δεν είναι επειδή οι σημερινοί δικαιούχοι κλέβουν από τις μελλοντικές γενιές. είναι επειδή η κυβερνητική δραστηριότητα πλήττει την οικονομική ανάπτυξη.

Μια ιδιαίτερα οδυνηρή κριτική του μεγάλου χρέους είναι ότι καθιστά την κυβέρνηση του Ηνωμένου Βασιλείου πολύ ευάλωτη στις διακυμάνσεις των επιτοκίων. Εάν τα επιτόκια αυξάνονται πολύ γρήγορα (ενδεχομένως για την καταπολέμηση του πληθωρισμού), η κυβέρνηση θα δυσκολευτεί να καταβάλει πληρωμές τόκων στο δημόσιο χρέος, οδηγώντας σε αθέμιτο ή ακόμα υψηλότερο πληθωρισμό.

Επιχειρήματα ενάντια σε έναν προϋπολογισμό ισορροπίας

Η κεϊνσιανή οικονομική θεωρία υποδηλώνει ότι οι ελλειμματικές δαπάνες μπορούν να βοηθήσουν μια οικονομία να καταπολεμήσει τις οικονομικές δυσχέρειες. Οι περισσότεροι Κεϋνσιανοί υποστηρίζουν (τουλάχιστον θεωρητικά) την αποπληρωμή του χρέους κατά τα έτη άνθησης. Ωστόσο, θέλουν την εξουσία να ξοδεύουν πέρα ​​από τις φορολογικές εισπράξεις για να αυξήσουν τη συνολική ζήτηση και το ακαθάριστο εγχώριο προϊόν (ΑΕΠ).

Τα περισσότερα επιχειρήματα κατά των ισορροπημένων προϋπολογισμών προέρχονται από τους αποδέκτες των μεγαλύτερων προγραμμάτων δαπανών, όπως η κοινωνική ασφάλιση, η κοινωνική πρόνοια, η Medicare και ο στρατός. Ακόμη και αν αυτές οι ομάδες υποστηρίζουν έναν ισοσκελισμένο προϋπολογισμό θεωρητικά, αντιτίθενται ουσιαστικά στα βήματα που πιθανώς απαιτούνται για την εκτέλεσή του.