Ο κανόνας του Volcker έχει πολύ μικρό αντίκτυπο στους περισσότερους μεμονωμένους επενδυτές. Αντίθετα, επηρεάζει τις μεγάλες τράπεζες και άλλα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα εμποδίζοντας τους να ασκούν ορισμένες ιδιόκτητες εμπορικές δραστηριότητες που θεωρούνται επικίνδυνες από τις ομοσπονδιακές ρυθμιστικές αρχές. Ο κανόνας Volcker υιοθετήθηκε στο πλαίσιο του νόμου Dodd-Frank μετά την οικονομική κρίση του 2008. Προσπαθεί να περιορίσει το ύψος του κινδύνου που λαμβάνουν μεγάλα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα για την αποτροπή άλλης χρηματοπιστωτικής κατάρρευσης. Ο κανόνας του Volcker αποσκοπεί στο διαχωρισμό των τμημάτων καταναλωτικής πίστης των τραπεζών από τα τμήματα επενδύσεων, ώστε να αυξηθεί η διαφάνεια και να μειωθεί ο κίνδυνος για το συνολικό τραπεζικό σύστημα.

- <->

Θεσμοί που επηρεάζονται από τον κανόνα

Ο κανόνας του Volcker επηρεάζει τις τράπεζες με πρόσβαση στο παράθυρο έκπτωσης της Federal Reserve και άλλους τύπους κυβερνητικών ενισχύσεων. Το προεξοφλητικό επιτόκιο της Ομοσπονδιακής Τράπεζας είναι διαθέσιμο στις εμπορικές τράπεζες και άλλα ιδρύματα αποθετηρίων. Παρέχει ένα προεξοφλητικό επιτόκιο για αυτά τα ιδρύματα να δανείζονται χρήματα και να ανακουφίζουν τυχόν πιθανές εκδόσεις ρευστότητας ή κεφαλαιακές απαιτήσεις. Τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα έλαβαν μεγάλη χρονική περίοδο για να συμμορφωθούν με τον κανόνα Volcker. Η πλειοψηφία του κανόνα τέθηκε σε ισχύ το 2015. Οι τράπεζες πρέπει να έχουν εφαρμόσει προγράμματα συμμόρφωσης για να διασφαλίσουν ότι τηρούνται οι διατάξεις του κανόνα Volcker.

Δραστηριότητες απαγορευμένες από τον κανόνα

Ο κανόνας του Volcker γενικά απαγορεύει στα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα να προβαίνουν σε βραχυπρόθεσμες συναλλαγές τίτλων, παραγώγων, συμβολαίων μελλοντικής εκπλήρωσης, δικαιωμάτων προαίρεσης και εμπορευμάτων για τους δικούς τους λογαριασμούς. Οι πελάτες των τραπεζών ενδέχεται να συνεχίσουν τις δραστηριότητες αυτές. Ωστόσο, οι τράπεζες δεν μπορούν να είναι κύριοι των δικών τους λογαριασμών διαπραγμάτευσης. Οι λογαριασμοί διαπραγμάτευσης ορίζονται από τον κανόνα ως λογαριασμοί για τους οποίους ο κύριος σκοπός είναι οι βραχυπρόθεσμες πωλήσεις ή τα κέρδη από βραχυπρόθεσμες διακυμάνσεις των τιμών. Το πεδίο εφαρμογής αυτού του κανόνα είναι ασαφές ως προς τις πιο μακροπρόθεσμες επενδύσεις.

Ο Κανόνας απαγορεύει στα εν λόγω ιδρύματα να κατέχουν, να χορηγούν ή να διατηρούν ορισμένες σχέσεις με τα αμοιβαία κεφάλαια υψηλού κινδύνου, με ιδιωτικά επενδυτικά κεφάλαια και άλλα επενδυτικά μέσα, γνωστά ως καλυπτόμενα κεφάλαια. Δεν μπορούν να χρηματοδοτήσουν αυτούς τους τύπους κεφαλαίων. Οι τράπεζες δεν μπορούν να είναι γενικοί εταίροι, που διαχειρίζονται μέλη ή διαχειριστές καλυμμένων κεφαλαίων. Οι τράπεζες δεν μπορούν να μοιράζονται παρόμοια ονόματα με τα καλυμμένα κεφάλαια.

Εξαιρέσεις από τον κανόνα

Υπάρχουν εξαιρέσεις από τις διατάξεις του κανόνα Volcker όσον αφορά τις εμπορικές δραστηριότητες και τη χορηγία των καλυμμένων κεφαλαίων. Οι τράπεζες απαλλάσσονται από τον Κανόνα διαπραγμάτευσης κρατικών τίτλων σε σχέση με την κατασκευή ή την ανάληψη της αγοράς, στο βαθμό που οι δραστηριότητες αυτές δεν υπερβαίνουν τη βραχυπρόθεσμη ζήτηση πελατών, συναλλαγών για λογαριασμό πελατών και διαπραγμάτευσης από οποιαδήποτε ασφαλιστική εταιρεία προς όφελος της ασφαλιστική εταιρεία.Τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα μπορούν να συμμετέχουν περαιτέρω σε δραστηριότητες αντιστάθμισης κινδύνου που περιορίζουν τον κίνδυνο.

Οι τράπεζες εξέφρασαν την ελπίδα ότι η αντιστάθμιση κινδύνου θα επιτρέψει δραστηριότητες γνωστές ως αντιστάθμιση χαρτοφυλακίου, αλλά οι ομοσπονδιακές ρυθμιστικές αρχές αναθεώρησαν τη γλώσσα του κανόνα μετά τις τεράστιες απώλειες που υπέστη ο J.P. Morgan στο Φιάσκο του Λονδίνου. Οι δραστηριότητες ανάπτυξης της αγοράς για λογαριασμό των πελατών εξακολουθούν να επιτρέπονται. Οι δραστηριότητες της αγοράς περιλαμβάνουν την αγορά, κατοχή και πώληση τίτλων και άλλων χρηματοπιστωτικών μέσων εν αναμονή των αναγκών των πελατών. Οι δραστηριότητες αυτές συμβάλλουν στην αύξηση της ρευστότητας των αγορών.

Οι τράπεζες επιτρέπεται να χορηγούν αμοιβαία κεφάλαια κινδύνου ή κεφάλαια ιδιωτικών συμμετοχών σε περιορισμένες περιπτώσεις. Μπορούν να χρηματοδοτήσουν τα κεφάλαια εάν προσφέρουν συμβουλευτικές υπηρεσίες εμπιστοσύνης, καταπιστευτικής διαχείρισης ή επενδύσεων και το ταμείο δημιουργείται σε σχέση με αυτές τις δραστηριότητες. Οι τράπεζες μπορούν να έχουν επενδύσεις τύπου de minimis ή σπόρων προς σπορά μόνο στο ταμείο. Αν η τράπεζα σχηματίσει το ταμείο, πρέπει να ζητήσει από τους μη συνδεδεμένους επενδυτές να μειώσουν την επένδυσή τους. Μετά από ένα χρόνο, η κυριότητα της τράπεζας δεν μπορεί να υπερβαίνει το 3% του κεφαλαίου. Επιπλέον, τα κεφάλαια πρέπει να συμμορφώνονται με τους περιορισμούς των συναλλαγών θυγατρικών των Κατηγοριών 23Α και Β. Αυτοί οι περιορισμοί εμποδίζουν την τράπεζα να παρέχει δάνειο στο ταμείο ή να αγοράζει περιουσιακά στοιχεία από το ταμείο. Αυτό θέτει μεγάλους περιορισμούς στον τρόπο με τον οποίο οι τράπεζες μπορούν να αλληλεπιδράσουν με οποιοδήποτε ταμείο που μπορούν να δημιουργήσουν. Πολλές τράπεζες θεωρούν ότι οι όροι του κανόνα Volcker είναι δαπανηροί και δαπανηροί όσον αφορά την αυξημένη συμμόρφωση.