Η πολιτική της Κίνας για το ένα παιδί έχει πάρει ίσως το επίκεντρο όσο το μέγεθος του πληθυσμού του, ο κόσμος είναι μεγαλύτερος σε σχεδόν 1,4 δισεκατομμύρια. Ο στόχος της πολιτικής ήταν να διασφαλιστεί ότι η αύξηση του πληθυσμού δεν θα ξεπεράσει την οικονομική ανάπτυξη και θα μειώσει τις προκλήσεις και τις ανισορροπίες στο περιβάλλον και τις φυσικές πηγές που προκαλούνται από έναν ταχέως αναπτυσσόμενο πληθυσμό.

Προοριζόταν αρχικά να είναι ένα προσωρινό μέτρο και εκτιμάται ότι προκάλεσε έως και 400 εκατομμύρια γεννήσεις από την ίδρυσή του. Μετά από 36 χρόνια, η πολιτική που είχε αναλάβει η κυβέρνηση έληξε επίσημα με μικρές φαντασιώσεις στις 29 Οκτωβρίου 2015, αφού οι κανόνες της είχαν χαλαρώσει αργά για να επιτρέψουν σε περισσότερα ζευγάρια να πληρούν ορισμένα κριτήρια για να έχουν ένα δεύτερο παιδί. Τώρα, όλα τα ζευγάρια μπορούν να έχουν δύο παιδιά.

Ο λόγος για τον τερματισμό της πολιτικής για όλους τους Κινέζους πολίτες είναι καθαρά δημογραφικός: πάρα πολλοί Κινέζοι πηγαίνουν στη συνταξιοδότηση και ο πληθυσμός του έθνους έχει πολύ λίγα νεαρά άτομα που εισέρχονται στο εργατικό δυναμικό για να εξασφαλίσουν τη συνταξιοδότησή τους, την υγειονομική περίθαλψη και τη συνεχιζόμενη οικονομική ανάπτυξη. Περίπου το 30% του πληθυσμού της Κίνας είναι άνω των 50 ετών και ο αριθμός των εργαζομένων που εισέρχονται στο συνολικό εργατικό δυναμικό της Κίνας έχει μειωθεί τα τελευταία τρία χρόνια, μια τάση που αναμένεται να επιταχυνθεί. (Για περισσότερες πληροφορίες, δείτε:

Οφέλη από την αλλαγή της Κίνας είναι μια παιδική πολιτική .) Ιστορία

Η πολιτική ενός παιδιού εισήχθη το 1979 από τον κινέζο ηγέτη Deng Xiaoping για να περιορίσει τον ταχέως αυξανόμενο πληθυσμό της Κίνας. Τότε ήταν περίπου 970 εκατομμύρια.

Όταν εισήχθη, η πολιτική διέταξε ότι η κινεζική Han, η εθνοτική πλειοψηφία, θα μπορούσε να έχει μόνο ένα παιδί. Στις αρχές της δεκαετίας του '80, η Κίνα χαλάρωσε την πολιτική να επιτρέψει στα ζευγάρια να έχουν ένα δεύτερο παιδί, αν κάθε γονέας είναι και μόνο παιδιά. Εξαιρέσεις περιλαμβάνουν επίσης ζευγάρια που ζουν στην αγροτική Κίνα και εθνικές μειονότητες με μικρό πληθυσμό.

Τα χρόνια που ακολούθησαν την πολιτική ακολούθησαν την ίδρυση της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας. Μετά από χρόνια αναταραχής, η ιατρική περίθαλψη και η εξυγίανση βελτιώθηκαν και ο πληθυσμός της Κίνας άρχισε να μεγαλώνει. Την εποχή εκείνη θεωρήθηκε οικονομικό όφελος για μια χώρα που μετατράπηκε σε βιομηχανικό έθνος από μια γεωργική.

Μέχρι τη δεκαετία του 1950, η αύξηση του πληθυσμού άρχισε να ξεπερνά τον εφοδιασμό σε τρόφιμα και η κυβέρνηση άρχισε να προωθεί τον έλεγχο των γεννήσεων. Μετά το Μεγάλο άλμα του Mao Zedong το 1958, ένα σχέδιο για τον ταχύ εκσυγχρονισμό της οικονομίας της Κίνας, ακολούθησε καταστροφικός λιμός που είχε ως αποτέλεσμα τους θανάτους δεκάδων εκατομμυρίων κινέζων.

Μετά την πείνα η κυβέρνηση συνέχισε να προωθεί τον οικογενειακό προγραμματισμό, όπως η αναβολή της κράτησης παιδιών και η χρήση του ελέγχου των γεννήσεων. Αυτό ήταν προσωρινά εκτροχιασμένο από την αναταραχή που προκάλεσε η Πολιτιστική Επανάσταση το 1966.Μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 1960, η κυβέρνηση άρχισε να εντείνει τις εκστρατείες οικογενειακού προγραμματισμού και μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του '70 εισήγαγε το σύνθημα οικογενειακού σχεδιασμού «Αργός, μακρύς και λίγοι». Κίνητρα ή ανταμοιβές για οικογένειες που τηρούν την πολιτική ενός παιδιού περιλαμβάνουν καλύτερες ευκαιρίες απασχόλησης, υψηλότερους μισθούς και κρατική βοήθεια. Εκείνοι που δεν υπόκεινται σε πρόστιμα και η πρόσβαση σε κυβερνητική βοήθεια και ευκαιρίες απασχόλησης μπορεί να γίνει δύσκολη. Χαλάρωση της πολιτικής

Στα τέλη του 2013, ως μέρος ενός πακέτου κοινωνικών, οικονομικών και νομικών μεταρρυθμίσεων, η κινεζική κυβέρνηση τροποποίησε το μια πολιτική ενός παιδιού να επιτρέπουν στα ζευγάρια να έχουν ένα δεύτερο παιδί εάν ένας από τους δύο γονείς αντί των δύο είναι ένα μόνο παιδί. Η αλλαγή ξεκίνησε σε ολόκληρη την Κίνα στις αρχές του τρέχοντος έτους.

Μέχρι το Σεπτέμβριο του 2014, 800.000 ζευγάρια ζήτησαν να έχουν ένα δεύτερο παιδί, σύμφωνα με την εφημερίδα China Daily, η οποία ανέφερε στατιστικά στοιχεία από την κυβέρνηση της Κίνας, την Εθνική Επιτροπή Υγείας και Οικογενειακού Προγραμματισμού.

Εκτιμάται ότι 11 εκατομμύρια ζευγάρια ήταν επιλέξιμα και το ήμισυ θα εφαρμοζόταν τελικά. Ένα ζήτημα που εμποδίζει τα κινέζικα ζευγάρια να έχουν ένα δεύτερο παιδί είναι ότι πολλοί από αυτούς ζουν σε πόλεις όπου το κόστος ζωής είναι αρκετά υψηλό για να τους αποτρέψει - ένα ζήτημα που αντιμετωπίζουν και τα ζευγάρια στη Δύση. (Για περισσότερες πληροφορίες, βλέπε: Boom or Bust: Το τέλος της πολιτικής της Κίνας για τα παιδιά; )

Η ανισορροπία μεταξύ των φύλων

Μια από τις ακούσιες παρενέργειες της πολιτικής για το ένα παιδί είναι ότι η Κίνα είναι η πλέον ανισορροπημένη χώρα λόγω του φύλου στον κόσμο, λόγω της πολιτιστικής προτίμησης των ανδρών απογόνων. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα την πρακτική των ζευγαριών που επιλέγουν να σταματήσουν τα θηλυκά έμβρυα. Η έκρηξη είναι νόμιμη στην Κίνα, αν και η σεξουαλική έκτρωση δεν είναι.

Ο λόγος φύλου στην Κίνα είναι 117. 6 αγόρια για κάθε 100 κορίτσια που γεννήθηκαν. Μερικοί ερευνητές εκτιμούν ότι θα υπάρχουν περίπου 30 εκατομμύρια νέοι άντρες από τις γυναίκες στην Κίνα μέχρι το 2020. Αυτό σημαίνει ότι εκατομμύρια Κινέζοι άνδρες μπορεί να μην είναι σε θέση να βρουν συζύγους. (

Κίνας ETFs: Εισάγετε ως China Matters .) Η γήρανση του πληθυσμού

Η πολιτική της Κίνας για το ένα παιδί είχε επιτυχία στη μείωση του ποσοστού γεννήσεων που έχει μειωθεί από τη δεκαετία του 1990 σε μέσο όρο 1,5, πράγμα που σημαίνει ότι κατά μέσο όρο οι γυναίκες γεννιούνται σε 1,5 παιδιά. Αυτό σημαίνει επίσης ότι αντιμετωπίζει τώρα μια γήρανση του πληθυσμού, οι οποίοι στηρίζονται στα παιδιά τους για να τους υποστηρίξουν όταν είναι ηλικιωμένοι και δεν εργάζονται πλέον. Εκτιμάται ότι μέχρι το 2030 το ένα τέταρτο του πληθυσμού θα είναι άνω των 60 ετών.

Συρρίκνωση του εργατικού δυναμικού

Ο έλεγχος του πληθυσμού είχε επίσης ως αποτέλεσμα τη συρρίκνωση του εργατικού δυναμικού. Το εργατικό δυναμικό της Κίνας έχει μειωθεί από το 2012. Το 2013 έπεσε κατά περισσότερο από 2,4 εκατομμύρια. Ο αυξανόμενος ηλικιωμένος πληθυσμός και η μείωση του εργατικού δυναμικού ήταν η ώθηση για την χαλάρωση και τον τερματισμό της πολιτικής για το ένα παιδί. ( ) Η κατώτατη γραμμή

Η πολιτική της Κίνας για το ένα παιδί εκτιμάται ότι προκάλεσε έως 400 εκατομμύρια γεννήσεις από τότε που ιδρύθηκε Πριν από 35 χρόνια.Μετά από τη γήρανση του πληθυσμού και τη συρρίκνωση του εργατικού δυναμικού, η πολιτική ήταν πρώτα χαλαρή για να επιτρέψει ένα δεύτερο παιδί για πολλά νεαρά ζευγάρια και στη συνέχεια έληξε επισήμως τον Οκτώβριο του 2015. (Για σχετική ανάγνωση δείτε:

Παγκόσμιο Εργοστάσιο. "

)