Η εμπορία εμπιστευτικών πληροφοριών αποτελεί μέρος της αγοράς των ΗΠΑ, καθώς ο William Duer χρησιμοποίησε τη θέση του ως βοηθός γραμματέα του Treasury για να καθοδηγήσει τις αγορές ομολόγων του στα τέλη του 1700. Σε αυτό το άρθρο, θα εξετάσουμε ορισμένα επεισόδια ορόσημο των συναλλαγών εμπιστευτικών πληροφοριών.

1. Albert H. Wiggin: Ο Εκατομμυριούχος της Αγοράς

Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 20, πολλοί επαγγελματίες της Wall Street, και μάλιστα κάποιοι από το ευρύ κοινό, ήξεραν ότι η Wall Street ήταν ένα κακό παιχνίδι που διοικείται από ισχυρές επενδυτικές πισίνες. Υποφέροντας από την έλλειψη αποκάλυψης και από μια επιδημία χειραγώγιμων φημών, οι άνθρωποι πίστευαν ότι η επένδυση των coattail και η δυναμική επένδυση ήταν οι μοναδικές βιώσιμες στρατηγικές για την είσοδο στα κέρδη. Δυστυχώς, πολλοί επενδυτές βρήκαν ότι τα coattails που οδηγούσαν στην πραγματικότητα ήταν καπνού για κρυφές εντολές πώλησης που τους άφηναν να κρατούν την τσάντα. Παρόλα αυτά, ενώ η αγορά συνέχιζε να αυξάνεται, αυτά τα εμπόδια θεωρήθηκαν ως ένα μικρό τίμημα για να πληρώσουν για να μπουν στο μεγάλο παιχνίδι αργότερα. Τον Οκτώβριο του 1929, το μεγάλο παιχνίδι αποκαλύφθηκε ότι ήταν ακόμα ένα καπνιστό παράθυρο.

Μετά τη συντριβή, το κοινό ήταν κακό, θυμωμένο και πεινασμένο για εκδίκηση. Ο Albert H. Wiggin, ο σεβαστός επικεφαλής της Εθνικής Τράπεζας Chase, φαινόταν ένας απίθανος στόχος μέχρι να αποκαλυφθεί ότι έσπασε 40.000 μετοχές της δικής του εταιρείας. Αυτό είναι σαν ένας μπόξερ που στοιχηματίζει στον αντίπαλό του - μια σοβαρή σύγκρουση συμφερόντων.

Χρησιμοποιώντας ιδιόκτητες οικογενειακές εταιρείες για να αποκρύψουν τις συναλλαγές, ο Wiggin δημιούργησε μια θέση που του έδωσε ένα κεκτημένο ενδιαφέρον για τη λειτουργία της εταιρείας του στο έδαφος. Δεν υπήρχαν συγκεκριμένοι κανόνες κατά της παραβίασης της δικής σας εταιρείας το 1929, οπότε ο Wiggin έκανε νόμιμα 4 εκατομμύρια δολάρια από τη συντριβή του 1929 και την ανατροπή της μετοχής Chase που ακολούθησε.

Όχι μόνο ήταν αυτό το νόμιμο εκείνη την εποχή, αλλά και η Wiggin είχε δεχτεί επίσης 100.000 δολάρια ετησίως σύνταξη για τη ζωή από την τράπεζα. Αργότερα αρνήθηκε τη σύνταξη όταν η δημόσια κατακραυγή αυξήθηκε πολύ δυνατά για να αγνοήσει. Ο Wiggin δεν ήταν μόνος στην ανήθικη συμπεριφορά του και παρόμοιες αποκαλύψεις οδήγησαν σε μια αναθεώρηση του 1933 του νόμου περί κινητών αξιών του 1933, που ήταν πολύ αυστηρότερη απέναντι στην εμπορία εμπιστευτικών πληροφοριών. Ήταν κατάλληλα παρατσούκλι "Wiggin Act".

2. Ο Levine, ο Siegel, ο Boesky και ο Milken: Το πακέτο Rat Precognition

Μία από τις πιο γνωστές περιπτώσεις εμπιστευτικών συναλλαγών έκανε ονόματα των Michael Milken, Dennis Levine, Martin Siegel και Ivan Boesky. Η Milken έλαβε την μεγαλύτερη προσοχή επειδή ήταν ο μεγαλύτερος στόχος για την Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς (SEC), αλλά στην πραγματικότητα ήταν ο Boesky που ήταν η αράχνη στο κέντρο του ιστού.

Ο Boesky ήταν ένας διαιτητής στα μέσα της δεκαετίας του '80 με μια εκπληκτική ικανότητα να επιλέξει τους πιθανούς στόχους εξαγοράς και να επενδύσει πριν γίνει μια προσφορά. Όταν ήρθε η προσδοκώμενη προσφορά, το απόθεμα της επιχείρησης-στόχου θα πυροβολήθηκε και η Boesky θα πουλούσε τις μετοχές της για κέρδος.Μερικές φορές, ο Boesky θα αγόραζε απλώς μέρες πριν δημοσιευθεί μια ανεπιθύμητη προσφορά - ένα προπύργιο προγνώσεων που ανταγωνίζεται τις ψυχικές δυνάμεις του Uri Geller.

Όπως και η Geller, η πρόγνωση του Boesky αποδείχτηκε απάτη. Αντί να διατηρήσουν μια τρέχουσα κατάλογο όλων των εισηγμένων στο χρηματιστήριο εταιρειών που διαπραγματεύονται σε αρκετά έκπτωση στις πραγματικές αξίες τους για να προσελκύσουν προσφορές και να επενδύσουν στην πιο πιθανή του ομίλου, η Boesky πήγε κατευθείαν στην πηγή - οι συγχωνεύσεις και οι εξαγορές των μεγάλων επενδυτικές τράπεζες. Ο Boesky πλήρωσε τους Levine και Siegel για πληροφορίες πριν από την ανάληψη που καθοδήγησαν τις προφητικές του αγορές. Όταν η Boesky έπληξε το σπίτι, τρέχει σχεδόν σε κάθε μεγάλη συμφωνία στη δεκαετία του '80 - Getty Oil, Nabisco, Gulf Oil, Chevron (NYSE: CVX CVXChevron Corporation117, 24 + 0, 17% Δημιουργήθηκε με Highstock 4. 2. 6 ), η Texaco - οι άνθρωποι της SEC έγιναν ύποπτοι.

Το διάλειμμα της SEC ήρθε όταν ο Merrill Lynch ανακόπηκε ότι κάποιος στην επιχείρηση έπεφτε για πληροφορίες και ως εκ τούτου αποκαλύφθηκε ο ελβετικός τραπεζικός λογαριασμός του Levine. Η Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς ανέστειλε τον Levine και παραιτήθηκε από το όνομα του Boesky. Παρακολουθώντας τον Boesky - ειδικά κατά τη διάρκεια του φιάσκο Getty Oil - η SEC συνέλαβε τον Siegel. Με τρεις στην τσάντα, πήγαν μετά από τον Michael Milken. Η επιτήρηση του Boesky και του Milken βοήθησε την SEC να καταρτίσει έναν κατάλογο 98 κατηγοριών για 520 χρόνια φυλάκισης εναντίον του βασιλιά σκουπιδιών. Τα έξοδα της Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς δεν έμειναν όλα, αλλά ο Μπόσκεφ και ο Μίλκεν πήραν το βάρος με τα πρόστιμα ρεκόρ και τις ποινές φυλάκισης.

3. R. Foster Winans: Ο καταστρεπτικός κολοσσός

Αν και δεν είναι υψηλού επιπέδου σε δολάρια, η περίπτωση του περιοδικού Wall Street Journal αρθρογράφος R. Foster Winans είναι μια υπόθεση ορόσημο για το περίεργο αποτέλεσμα. Ο Winans έγραψε τη στήλη "Heard on the Street", όπου προβάλλει ένα συγκεκριμένο απόθεμα. Τα αποθέματα που εμφανίζονται στη στήλη συχνά αυξάνονταν ή μειώνονται σύμφωνα με τη γνώμη του Winans. Ο Winans διέρρευσε το περιεχόμενο της στήλης του σε μια ομάδα χρηματιστών, οι οποίοι χρησιμοποίησαν την άκρη για να πάρουν θέσεις στο απόθεμα πριν από τη δημοσίευση της στήλης. Οι μεσίτες κέρδισαν εύκολα κέρδη και φέρεται ότι έδωσαν κάποια από τα παράνομα κέρδη τους στον Winans.

Ο Winans συνελήφθη από την Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς και τέθηκε στο επίκεντρο μιας πολύ περίπλοκης δικαστικής διαδικασίας. Επειδή η στήλη ήταν προσωπική άποψη της Winans παρά σημαντικές πληροφορίες εμπιστευτικών πληροφοριών, η SEC αναγκάστηκε σε μια μοναδική και επικίνδυνη στρατηγική. Η Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς χρέωσε ότι οι πληροφορίες στη στήλη ανήκαν στο Wall Street Journal και όχι στο Winans. Αυτό σήμαινε ότι ενώ ο Winans καταδικάστηκε για έγκλημα, το WSJ θα μπορούσε θεωρητικά να συμμετάσχει στην ίδια πρακτική διαπραγμάτευσης του περιεχομένου του χωρίς καμία νομική ανησυχία.

4. Martha Stewart: Το σπίτι Hoaxer

Τον Δεκέμβριο του 2001, η Υπηρεσία Τροφίμων και Φαρμάκων (FDA) ανακοίνωσε ότι απορρίπτει το νέο φάρμακο της ImClone για το καρκίνο, Erbitux. Δεδομένου ότι το φάρμακο αντιπροσώπευε ένα σημαντικό μέρος του αγωγού της ImClone, το απόθεμα της εταιρείας πήρε μια απότομη κατάδυση. Πολλοί φαρμακευτικοί επενδυτές τραυματίστηκαν από την πτώση, αλλά η οικογένεια και οι φίλοι του Διευθύνοντος Συμβούλου Samuel Waksal δεν ήταν παράξενα μεταξύ τους. Μεταξύ εκείνων που είχαν μια υπερφυσική ικανότητα για να μαντέψουν την απόφαση του FDA πριν από την ανακοίνωση ήταν ο γκουρού Martha Stewart.Πώλησε 4, 000 μετοχές όταν το απόθεμα εξακολουθούσε να διαπραγματεύεται τα υψηλά $ 50 και συγκέντρωσε περίπου $ 250, 000 για την πώληση. Το απόθεμα θα έπεφτε σε λίγο πάνω από $ 10 στους επόμενους μήνες.

Η Stewart ισχυρίστηκε ότι είχε μια προϋπάρχουσα εντολή πώλησης με τον μεσίτη της, αλλά η ιστορία της συνέχισε να ξετυλίγεται και η δημόσια ντροπή της ανάγκασαν τελικά να παραιτηθεί από τη δική της εταιρεία, τη Martha Stewart Living Omnimedia. Ο Waksal συνελήφθη και καταδικάστηκε σε περισσότερα από επτά χρόνια φυλάκισης και πρόστιμο ύψους $ 4. 3 εκατομμύρια το 2003. Το 2004, ο Stewart και ο μεσίτης της κρίθηκαν επίσης ένοχοι εμπιστευτικών συναλλαγών. Ο Stewart καταδικάστηκε σε τουλάχιστον πέντε μήνες στη φυλακή και πρόστιμο ύψους $ 30.000.

Η κατώτατη γραμμή

Παρότι οι περιπτώσεις αυτού του άρθρου είναι λαμπρά παραδείγματα, η διαπραγμάτευση εμπιστευτικών πληροφοριών είναι συχνά δύσκολη για την Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς. Η ανίχνευσή της συνεπάγεται πολλές εικασίες και εξέταση των πιθανοτήτων. Ενώ είναι πιθανό ότι ο Boesky ήταν τόσο καλός στην πρόβλεψη των εξαγορών, ήταν εξαιρετικά απίθανο .

Η αλήθεια είναι ότι η SEC έχει κάνει λάθη και έχει κατηγορήσει τον αθώο σε περιπτώσεις που είναι οριακές, στην καλύτερη περίπτωση. Αυτή είναι μια από τις τιμές που πληρώνουμε για να προστατεύσουμε τους εμπιστευματομένους να ανταλλάσσουν πληροφορίες που το κοινό δεν γνωρίζει ακόμα. Τούτου λεχθέντος, ο Stewart προσφέρει το καλύτερο παράδειγμα του γιατί είναι καλύτερο να μην εμπορεύεται πληροφορίες σχετικά με εμπιστευτικές πληροφορίες - αφήνοντας κατά μέρος την ηθική πλευρά. Αν είχε κρατήσει απλώς τα αποθέματά της ImClone, θα είχε φτάσει στα $ 70- $ 80 κατά τη διάρκεια της εξαγοράς του Eli Lilly, κάνοντας τα χαρτοφυλάκια της αξίας περίπου $ 60, 000 περισσότερο από αυτά για τα οποία εξαγόρασε. Αντίθετα, τιμωρήθηκε με $ 30.000 και κατέληξε στη φυλακή. Οι κίνδυνοι, σε αυτή την περίπτωση, αντισταθμίζουν σίγουρα τις αποδόσεις.