Τα swaps είναι μια μορφή χρηματοοικονομικού παραγώγου που, μαζί με τα συμβόλαια μελλοντικής εκπλήρωσης και τα δικαιώματα προαίρεσης, έχουν συλλογικά αναφερθεί ως όπλα μαζικής καταστροφής από τον Warren Buffett. Πράγματι, η χρήση συμβάσεων αντιστάθμισης πιστωτικού κινδύνου από χρηματοπιστωτικά ιδρύματα για την πραγματοποίηση στοιχημάτων έναντι της στεγαστικής αγοράς των ΗΠΑ επιδείνωσε τον αντίκτυπο της χρηματοπιστωτικής κρίσης 2007-2008, οδηγώντας στην πιο σοβαρή ύφεση των τελευταίων χρόνων.

Μολονότι μια συμφωνία ανταλλαγής γενικά αποσκοπεί στην προστασία των επιχειρήσεων από κινδύνους, όπως η άνοδος των επιτοκίων (χρησιμοποιώντας μια ανταλλαγή επιτοκίων) ή μια δυσμενή μεταβολή των συναλλαγματικών ισοτιμιών (με τη βοήθεια ανταλλαγής νομισμάτων) τα ιδρύματα που δεν είχαν την υποκείμενη έκθεση σε κίνδυνο απλώς χρησιμοποιούσαν ανταλλαγές για να ποντάρουν έναντι της αγοράς κατοικίας, με αποτέλεσμα σοβαρές συνέπειες για το χρηματοπιστωτικό σύστημα και την οικονομία. Ως αποτέλεσμα, η κυβέρνηση των ΗΠΑ έχει κινηθεί για να ρυθμίσει τη βιομηχανία ανταλλαγής για να δημιουργήσει μεγαλύτερη διαφάνεια και περισσότερη λογοδοσία.

Οι συμμετέχοντες στην αγορά ανταλλαγής αξίας περίπου 400 τρισεκατομμυρίων δολαρίων περιλαμβάνουν μεσάζοντες όπως αντιπρόσωποι ανταλλαγής, καθώς και σημαντικούς συμμετέχοντες στο swap. Ένας μεγάλος συμμετέχων στο swap θα μπορούσε να είναι οποιαδήποτε οντότητα που έχει σημαντική έκθεση σε swaps. Άλλοι συμμετέχοντες περιλαμβάνουν τους χρήστες των μέσων ανταλλαγής, συμπεριλαμβανομένων των χρηστών χρημάτων, όπως οι τράπεζες, και των μη χρηματικών χρηστών. Ένας μη χρηματοοικονομικός χρήστης συνήθως χρησιμοποιεί ανταλλαγές για να αντισταθμίσει τους συνήθεις επιχειρηματικούς κινδύνους, όπως μια επιχείρηση που έχει συναλλαγές στο εξωτερικό και εισέρχεται σε μια ανταλλαγή νομισμάτων για να προστατευθεί από δυσμενείς μεταβολές των συναλλαγματικών ισοτιμιών.

Οι ρυθμιστικές αρχές είναι της γνώμης ότι οι χρηματιστηριακοί χρήστες αποτελούν τον πιο συστημικό κίνδυνο, δεδομένου ότι είναι πιθανότερο να αποτύχουν σε περίοδο οικονομικού άγχους, καθώς η οικονομική τους υγεία συνδέεται στενά με την υγεία του χρηματοπιστωτικού συστήματος. Κατά τη διάρκεια της χρηματοπιστωτικής κρίσης, για παράδειγμα, μια μονάδα της ασφαλιστικής εταιρείας American International Group, Inc. (AIG

AIGAmerican International Group Inc62, 49 + 0, 79%

δημιουργήθηκε με την Highstock 4. 2. 6

) είχε γράψει πολυάριθμες συμβάσεις αντιστάθμισης πιστωτικού κινδύνου, συμφωνώντας αποτελεσματικά να πληρώσει χρήματα σε όσους στοιχηματίζονταν σε κατάρρευση της αγοράς ακινήτων που η AIG δεν προέβλεψε. Η AIG δεν μπόρεσε να πληρώσει για τις συμβάσεις όταν έλαβε χώρα η χρηματοπιστωτική κρίση, επειδή εκτέθηκε σε πολύ υψηλότερο επίπεδο πληρωμών από ό, τι ήταν προετοιμασμένο. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η κυβέρνηση προχώρησε στη διάσωση της εταιρείας.

AD:

Ρυθμίσεις για την αγορά ανταλλαγής μετά την κρίση Λόγω της χρηματοπιστωτικής κρίσης κατέστη σαφές ότι η βιομηχανία ανταλλαγής έπρεπε να είναι πιο διαφανής και συγκεντρωμένη. Ο νόμος περί μεταρρύθμισης και προστασίας των καταναλωτών Dodd-Frank Wall Street της κυβέρνησης των ΗΠΑ στοχεύει στην αντιμετώπιση των ζητημάτων που προκαλεί η κρίση, καθιστώντας την αγορά ανταλλαγής πιο συγκεντρωτική και διαφανή και λιγότερο μυστική. Για να επιτευχθεί αυτό, η κυβέρνηση κάνει τις πράξεις ανταλλαγής σε μεγάλο βαθμό να απομακρυνθούν από τις εξωχρηματιστηριακές (OTC) πράξεις στις ηλεκτρονικές πλατφόρμες συναλλαγών που ονομάζονται διευκολύνσεις εκτέλεσης ανταλλαγής.Αυτό καθιστά σαφές ποια είναι τα μέρη που συμμετέχουν σε μια συναλλαγή, καθώς και ποιες είναι οι θέσεις τους.

Ο κεντρικός υπολογισμός των συναλλαγών είναι ένας άλλος στόχος. Οι αντιπρόσωποι ανταλλαγής και οι κύριοι συμμετέχοντες στο swap ήταν οι πρώτοι που θα μετακινηθούν προς την κεντρική συμψηφισμό με άλλους που θα ακολουθήσουν. Οι απαιτήσεις περιθωρίου για ορισμένες πράξεις ανταλλαγής είναι μια ακόμη πτυχή της ρύθμισης.

Αντίσταση στον χρηματοπιστωτικό τομέα

Ακόμη και όταν η αμερικανική κυβέρνηση προχώρησε σε πιο αυστηρή ρύθμιση της βιομηχανίας ανταλλαγής, υπήρξε αντίσταση από τη Wall Street. Μία από τις διατάξεις του Dodd-Frank ζήτησε από τις τράπεζες να μην εκθέσουν τους φορολογούμενους στον κίνδυνο να αναλάβουν ορισμένες συμβάσεις swap.

Προς αποτροπή αυτού του γεγονότος, υπήρχε μια αποκαλούμενη πρόταση "push-out" για τις τράπεζες να μην συμμετάσχουν σε ορισμένες δραστηριότητες που σχετίζονται με την ανταλλαγή μέσω των εμπορικών τραπεζικών συναλλαγών που εξασφαλίζουν οι FDIC. Αντ 'αυτού, επρόκειτο να συμμετάσχουν σε αυτές τις δραστηριότητες δημιουργώντας μια οντότητα που δεν υποστηριζόταν από την ασφάλιση του FDIC. Αυτό θα προστατεύσει τους φορολογούμενους και θα καταστήσει τις τράπεζες πιο επιφυλακτικές όσον αφορά την ανάληψη υπερβολικού κινδύνου για τον οποίο θα έπρεπε να είναι υπεύθυνοι.

Ωστόσο, ο χρηματοπιστωτικός τομέας κατάφερε να παρακάμψει σε μεγάλο βαθμό αυτόν τον κανονισμό και ο αντίκτυπος μετριάστηκε σε μεγάλο βαθμό. Οι τράπεζες έχουν πει ότι η χρήση των ανταλλαγών τους βοηθά να αντιμετωπίσουν καλύτερα τον κίνδυνο, χρησιμοποιώντας τις πιο αβλαβείς ανταλλαγές για να βοηθήσουν τους πελάτες τους να διαχειριστούν καλύτερα τους επιχειρηματικούς κινδύνους.

Η διάταξη "push-out" εξακολουθεί να εφαρμόζεται στις πιο σύνθετες συμβάσεις ανταλλαγής, όπως το είδος των συμβάσεων αντιστάθμισης πιστωτικού κινδύνου που αύξησαν τον αντίκτυπο της χρηματοπιστωτικής κρίσης. Οι τράπεζες θα εξακολουθήσουν να αναλαμβάνουν δραστηριότητες σε αυτές τις πιο πολύπλοκες πράξεις ανταλλαγής μέσω οντοτήτων που δεν ασφαλίζονται από την FDIC.

Η κατώτατη γραμμή

Αν και οι συμφωνίες ανταλλαγής σίγουρα βοηθούν τις επιχειρήσεις να προφυλαχθούν από νόμιμους επιχειρηματικούς κινδύνους, είναι επίσης πιθανό να χρησιμοποιηθούν κατά λάθος και μπορεί να προκαλέσουν μεγάλες καταστροφές αν χρησιμοποιούνται ακατάλληλα. Έτσι, υπάρχει ανάγκη για μεγαλύτερη εποπτεία και διαφάνεια σε αυτή την εξειδικευμένη θέση.