Στις 4 Μαΐου 1994, συνέβη το αδιανόητο. Ο Νέλσον Μαντέλα, μετά από χρόνια φυλάκισης, εκλέχθηκε δημοκρατικά ο πρόεδρος της Νότιας Αφρικής, μια χώρα της οποίας η ιστορία χαρακτηρίστηκε από τις ρατσιστικές πολιτικές του απαρτχάιντ. Και ένας από τους λόγους για τους οποίους έληξε το απαρτχάιντ ήταν η διαγραφή διαμαρτυρίας.

Η εκποίηση διαμαρτυρίας είναι μια μορφή διαφωνίας στην οποία οι μέτοχοι πωλούν σκόπιμα τα περιουσιακά στοιχεία τους από μια εταιρεία για να επιφέρουν κοινωνικές αλλαγές. Με την πώληση των αποθεμάτων, οι διαδηλωτές ελπίζουν να επηρεάσουν τις εταιρίες από την εκτέλεση κάποιας πτυχής της επιχείρησής τους. Σε αυτή την περίπτωση, όσοι αντιτάχθηκαν στο απαρτχάιντ ήθελαν να κρατήσουν τις επιχειρήσεις στη Νότιο Αφρική. Σε αυτό το άρθρο θα διερευνήσουμε την εκποίηση διαμαρτυρίας στη Νότιο Αφρική για να δείξουμε πώς η απλή πράξη πώλησης μετοχών μπορεί να επιφέρει πραγματικές κοινωνικές αλλαγές. (Μάθετε πώς η κοινωνικά υπεύθυνη επένδυση σάς επιτρέπει να εκφράσετε τις πολιτικές σας απόψεις με έναν απίθανο τρόπο

AD:

Πώς εξαλείφθηκαν τα έργα Οι διαμαρτυρίες κατά του απαρτχάιντ έλαβαν χώρα τη δεκαετία του 1960, ιδιαίτερα στις πανεπιστημιουπόλεις των αμερικανικών κολλεγίων και πανεπιστημίων. Αρχικά, οι διαδηλωτές ήθελαν να τερματίσουν το απαρτχάιντ. Αλλά δεν υπήρχαν πολλοί τρόποι να επηρεαστεί η κυβέρνηση της Νότιας Αφρικής χρησιμοποιώντας τις παραδοσιακές μορφές διαμαρτυρίας, όπως μαρκαδόροι ή διαδηλώσεις. Τελικά, τα μέλη του κινήματος κατά του απαρτχάιντ με βάση το κολέγιο σκέφτονταν έναν πιο πρακτικό τρόπο για να επιφέρουν αλλαγές - πιέζοντας τα πανεπιστήμια τους να εκποιήσουν μετοχές εταιρειών που δραστηριοποιούνται στη χώρα. Πολλοί φοιτητές έστρεψαν την προσοχή στην αιτία τους με την οικοδόμηση σκηνές στις δικές τους πανεπιστημιουπόλεις για να αντιπροσωπεύσουν τις συνθήκες διαβίωσης που πολλοί καταπιεσμένοι νοτιοαφρικανοί αντιμετωπίζουν καθημερινά (Μάθετε πώς ηθική και ηθική μπορεί να σας φέρει μια εκπληκτική επιστροφή στο Go Green με κοινωνικά υπεύθυνη επένδυση και Πράσινοι επενδυτές να ακούσετε

.)

Τα σχολεία χρησιμοποιούν ένα ορισμένο ποσοστό των κεφαλαίων τους ως επενδυτικό εργαλείο και πολλά σχολεία διαθέτουν ένα αρκετά μεγάλο ταμείο παροχών: το 2007, πάνω από 60 σχολεία της Βόρειας Αμερικής είχαν δάνεια ύψους άνω του ενός δισεκατομμυρίου δολαρίων, δίνοντάς τους ένα απίστευτο ποσό αγοραστικής δύναμης. Ίσως το πιο διάσημο παράδειγμα σπουδαιότητας της επένδυσης του πανεπιστημίου είναι ο David Swensen, ο επικεφαλής επενδυτής για το Πανεπιστήμιο Yale, του οποίου η επιτυχία στη διαχείριση των χρημάτων του σχολείου του τον έφερε ως έναν από τους πιο επιτυχημένους διαχειριστές χρήματος της εποχής του.

AD:

Είναι εύκολο να δείτε τα κολέγια και τα πανεπιστήμια επιρροής που έχουν στις επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται στη Νότιο Αφρική. Ενώ τα πανεπιστήμια που πωλούν μετοχές εταιρειών που δραστηριοποιούνται στη Νότια Αφρική ίσως δεν είχαν μεγάλη επίπτωση στην τιμή μετοχής ή την κεφαλαιοποίηση της αγοράς, ήταν σίγουρα σε θέση να δώσουν προσοχή στα εταιρικά συμφέροντα στη Νότια Αφρική. Και κανένας Διευθύνων Σύμβουλος στον κόσμο δεν θέλει να υποφέρει από κακές δημόσιες σχέσεις.

Εάν αρκετές εταιρείες είχαν σταματήσει να δραστηριοποιούνται στη Νότια Αφρική, η οικονομία της θα είχε κάνει μια στροφή προς το χειρότερο και αυτό θα έθετε την κυβέρνηση της Νότιας Αφρικής σε μεγάλο βαθμό. Οι επιλογές της μετατράπηκαν σε μεταρρύθμιση της πολιτικής της ή σε κίνδυνο πλήρους και ολικής οικονομικής απομόνωσης.

Τα προβλήματα με την εξαφάνιση
Παρά τις μυριάδες πολιτικών, φυλετικών και οικονομικών προβλημάτων στη Νότια Αφρική, το έθνος εξακολουθούσε να φιλοξενεί 30 έως 40 εκατομμύρια ανθρώπους και είχε πληθώρα φυσικών πόρων (συμπεριλαμβανομένης της παραγωγής 33-50% το χρυσό του κόσμου κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του '80) καθιστώντας την μια ελκυστική αγορά. Σε ένα σημείο της δεκαετίας του '80, το ήμισυ και το ένα τρίτο του S & P 500 δραστηριοποιούνταν στη Νότια Αφρική, τοποθετώντας τις εταιρείες αυτές στις καλύτερες επενδύσεις εκείνη τη στιγμή. Αυτά ήταν αποθέματα μπλε-τσιπ, σταθεροί εισοδήματα που ήταν καίριας σημασίας για την επιτυχία των κονδυλίων του κεφαλαίου. Και όταν πωλούν περιουσιακά στοιχεία, τα πανεπιστήμια πρέπει να πληρώνουν τα ίδια τέλη και χρεώσεις που αντιμετωπίζει οποιοσδήποτε άλλος επενδυτής. Με τα τεράστια ποσά που διακυβεύονται, τα χρήματα που χρησιμοποιήθηκαν για να συνεχιστούν και να προωθηθούν οι λειτουργίες ενός σχολείου, ήταν κατανοητά δύσκολο για τους οικονομολόγους να πωλούν αυτά τα περιουσιακά στοιχεία.

Ισχυρό επιχείρημα ήταν ότι πιέζοντας τις εταιρείες να σταματήσουν να δραστηριοποιούνται στη Νότια Αφρική, οι διαδηλωτές που προσπαθούσαν να βοηθήσουν, θα τιμωρούνταν περαιτέρω. Εξάλλου, οι επιχειρήσεις παρέχουν θέσεις εργασίας και εισόδημα, και σε μια χώρα με υψηλή ανεργία και χαμηλά ημερομίσθια, βοηθούν τις θέσεις εργασίας. Επιπλέον, πολλές αμερικανικές εταιρείες διέθεταν πολιτικές που εξασφάλιζαν ότι οι νοτιοαφρικανοί όλων των φυλών θα εργάζονταν κάτω από δίκαιες συνθήκες απασχόλησης και θα λαμβάνουν ίσες αμοιβές. Αν αυτές οι εταιρείες έσυραν από τη χώρα, πώς θα μπορούσαν οι φτωχοί και καταπιεσμένοι να βελτιώσουν τη ζωή τους;

Επιπλέον, πολλοί υπεύθυνοι λήψης αποφάσεων σε κολλέγια και πανεπιστήμια θεώρησαν ότι σκοπός ενός σχολείου ήταν να εκπαιδεύσει τους μαθητές και να μην πάρει θέση σχετικά με την εταιρική ευθύνη ή να ασχοληθεί με πολιτικά ζητήματα, ακόμα και με ένα νόημα όπως η κατάργηση του απαρτχάιντ.

Η επιτυχία της εξαγοράς
Όμως, ενώ υπήρχαν ισχυρά επιχειρήματα κατά της εκποίησης, πολλοί φοιτητές συνέχισαν τις διαμαρτυρίες τους. Και, τελικά, οι διαχειριστές κολλεγίων το είδαν το δρόμο των μαθητών. Το πρώτο σχολείο που συμφώνησε να εκχωρήσει το χαρτοφυλάκιο των εταιρειών που δραστηριοποιούνται στη Νότιο Αφρική ήταν το Κολλέγιο του Hampshire. Μέχρι το 1988, συνολικά 155 κολέγια είχαν τουλάχιστον μερικώς εκχωρηθεί.

Ενώ οι ρίζες του κινήματος εκποίησης έλαβαν χώρα στις πανεπιστημιακές πανεπιστημιουπόλεις της Αμερικής, άλλοι μεγάλοι φορείς πώλησαν επίσης σύντομα τα αποθέματά τους. Μέχρι το τέλος της δεκαετίας, 90 πόλεις, 22 κομητείες και 26 πολιτείες είχαν λάβει κάποια μορφή οικονομικής στάσης έναντι της κυβέρνησης της Νότιας Αφρικής. Ως αποτέλεσμα, πολλά δημόσια συνταξιοδοτικά ταμεία έπρεπε να πωλούν περιουσιακά στοιχεία της Νοτίου Αφρικής. Τα κινήματα εκδίωξης κέρδισαν έδαφος και σε άλλες χώρες.

Οι προσπάθειες εκπτώσεως από την ακαδημαϊκή κοινότητα μπορεί ή δεν έπαιξαν κάποιο ρόλο να επηρεάσουν άμεσα τη νοτιοαφρικανική οικονομία. Αλλά αύξησαν την ευαισθητοποίηση σχετικά με το πρόβλημα του απαρτχάιντ.Μετά το κίνημα εκποίησης αποκτήθηκε παγκοσμίως φήμη, το Κογκρέσο του Ηνωμένου Βασιλείου μεταφέρθηκε για να περάσει μια σειρά οικονομικών κυρώσεων κατά της κυβέρνησης της Νότιας Αφρικής.

Από το 1985 έως το 1990, περισσότερες από 200 εταιρείες του Ηνωμένου Βασιλείου διέκοψαν όλους τους δεσμούς με τη Νότια Αφρική, με αποτέλεσμα την απώλεια 1 δις δολαρίων άμεσων αμερικανικών επενδύσεων. Η Νότια Αφρική καταστράφηκε από την πτώση κεφαλαίων καθώς οι επιχειρήσεις, οι επενδυτές και τα χρήματα εγκατέλειψαν τη χώρα. Το νόμισμα της Νότιας Αφρικής, ήταν σημαντικά υποτιμημένο και ο πληθωρισμός έφθασε σε διπλά ψηφία. Η οικονομική κατάσταση, καθώς και οι προσπάθειες αντίστασης εκείνων που υποφέρουν από το απαρτχάιντ, σήμανε ότι το σύστημα της Νότιας Αφρικής πρέπει να τελειώσει.

Πρώτον, οι διάφοροι κώδικες απαρτχάιντ που διαχώρισαν τους αγώνες έπεσαν. Στη συνέχεια, οι μαύροι και άλλοι μη Καυκάσιοι έλαβαν το δικαίωμα ψήφου. Και το 1994, η χώρα εξέλεξε τον Νέλσον Μαντέλα ως νέο πρόεδρό της. Το κίνημα εκποίησης δεν ήταν ο μόνος λόγος για τον οποίο το απαρτχάιντ τελείωσε, αλλά ήταν σίγουρα ένας σημαντικός παράγοντας που συνέβαλε. ( Extreme Socially Responsible Investing )

Αποκλεισμός πέρα ​​από τη Νότια Αφρική Από την επιτυχία της στην που έληξε το απαρτχάιντ της Νότιας Αφρικής, η εκποίηση έχει χρησιμοποιηθεί και προταθεί ως εργαλείο για την πραγματοποίηση αλλαγών σε άλλες περιοχές. Πραγματοποιήθηκε μια τεράστια εκστρατεία για την αποδέσμευση πανεπιστημίων, επενδυτικών ομίλων, συνταξιοδοτικών ταμείων και διαφόρων κυβερνητικών οργάνων από οποιαδήποτε αποθέματα που συνεργάζονται με το Σουδάν, η κυβέρνηση του οποίου συνδέεται με βίαιες παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στο Νταρφούρ. Άλλες ομάδες έχουν στοχεύσει χώρες όπως το Ιράν, τη Συρία και το Ισραήλ για εκστρατείες εκποίησης. Και ομάδες όπως η Αμερικανική Ιατρική Εταιρεία ζήτησαν εκστρατεία εκποίησης κατά της καπνοβιομηχανίας.

Παρόλο που οι εκστρατείες αυτές είχαν ποικίλα επίπεδα επιτυχίας, είναι βέβαιο ότι η εκποίηση διαμαρτυρίας έχει κερδίσει το έδαφος ως ένας τρόπος για τους διαδηλωτές να επηρεάσουν τις οικονομικές και οικονομικές καταστάσεις για να επιτύχουν τους πολιτικούς τους στόχους.

Δεν ανησυχείτε για το να είσαι ηθικός επενδυτής; Ίσως οι "αμαρτωλές μετοχές" να έχουν μια θέση στο χαρτοφυλάκιό σας. Για να μάθετε περισσότερα, διαβάστε τα Κοινωνικά (Ιρ) υπεύθυνα Αμοιβαία Κεφάλαια.