Οι επενδυτές σταθερού εισοδήματος συχνά έλκονται αμοιβαία κεφάλαια κλειστού τύπου, επειδή πολλά από τα κεφάλαια που έχουν σχεδιαστεί για να παρέχουν μια σταθερή ροή εσόδων, συνήθως σε μηνιαία ή τριμηνιαία βάση, σε αντίθεση με τις εξαμηνιαίες πληρωμές που προβλέπονται από μεμονωμένους ομόλογους.

Ίσως ο ευκολότερος τρόπος κατανόησης της μηχανικής των αμοιβαίων κεφαλαίων κλειστού τύπου είναι μέσω της σύγκρισης με τα αμοιβαία κεφάλαια ανοικτού τύπου και τα χρηματιστήρια που διαπραγματεύονται στο χρηματιστήριο με τα οποία οι περισσότεροι επενδυτές είναι εξοικειωμένοι. Όλα αυτά τα είδη κεφαλαίων συγκεντρώνουν τις επενδύσεις πολλών επενδυτών σε ένα ενιαίο καλάθι τίτλων ή χαρτοφυλακίου αμοιβαίων κεφαλαίων. Ενώ με την πρώτη ματιά μπορεί να φανεί ότι τα κεφάλαια αυτά είναι αρκετά παρόμοια - καθώς μοιράζονται παρόμοια ονόματα και λίγα χαρακτηριστικά - από λειτουργική άποψη, είναι στην πραγματικότητα αρκετά διαφορετικά. Εδώ θα δούμε πώς λειτουργούν τα κλειστά κεφάλαια και αν θα μπορούσαν να λειτουργήσουν για εσάς.

ΔΕΙΤΕ: Ακαδημαϊκό πρόγραμμα βασικών αμοιβαίων κεφαλαίων

Open-End Vs. Κλειστά τέλη Οι μετοχές ανοικτού τύπου αγοράζονται και πωλούνται απευθείας από την εταιρεία αμοιβαίων κεφαλαίων. Δεν υπάρχει περιορισμός στον αριθμό των διαθέσιμων μετοχών επειδή η εταιρεία αμοιβαίων κεφαλαίων μπορεί να συνεχίσει να δημιουργεί νέες μετοχές, όπως είναι απαραίτητο, για να καλύψει τη ζήτηση των επενδυτών. Από την άλλη πλευρά, ένα χαρτοφυλάκιο μπορεί να επηρεαστεί εάν ένας σημαντικός αριθμός μετοχών εξαργυρωθεί γρήγορα και ο διαχειριστής πρέπει να κάνει συναλλαγές (sell) για να καλύψει τις απαιτήσεις για μετρητά που δημιουργούνται από τις εξαγορές. Όλοι οι επενδυτές στο κόστος μετοχών του ταμείου συνδέονται με αυτή την εμπορική δραστηριότητα, έτσι οι επενδυτές που παραμένουν στο αμοιβαίο κεφάλαιο μοιράζονται το οικονομικό βάρος που δημιουργεί η εμπορική δραστηριότητα των επενδυτών που εξαγοράζουν τις μετοχές τους.

Από την άλλη πλευρά, τα κεφάλαια κλειστού τύπου λειτουργούν περισσότερο σαν αμοιβαία κεφάλαια που διαπραγματεύονται σε χρηματιστήρια. Εκκινούνται μέσω μιας αρχικής δημόσιας προσφοράς (IPO) που αυξάνει ένα σταθερό χρηματικό ποσό με την έκδοση ενός σταθερού αριθμού μετοχών. Ο διαχειριστής του αμοιβαίου κεφαλαίου αναλαμβάνει τα έσοδα της IPO και επενδύει τις μετοχές σύμφωνα με την εντολή του αμοιβαίου κεφαλαίου. Το αμοιβαίο κεφάλαιο κλειστού τύπου διαμορφώνεται σε ένα απόθεμα που είναι εισηγμένο σε χρηματιστήριο και διαπραγματεύεται στη δευτερογενή αγορά. Όπως και όλες οι μετοχές, τα κεφάλαια κλειστού τύπου αγοράζονται και πωλούνται στην ανοικτή αγορά, επομένως η δραστηριότητα των επενδυτών δεν επηρεάζει τα υποκείμενα περιουσιακά στοιχεία του χαρτοφυλακίου του αμοιβαίου κεφαλαίου. Αυτή η διάκριση συναλλαγών μπορεί να αποτελέσει πλεονέκτημα για τους διαχειριστές χρημάτων που ειδικεύονται σε μετοχές μικρού κεφαλαίου, αναδυόμενες αγορές, ομόλογα υψηλής απόδοσης και άλλα λιγότερο ρευστά χρεόγραφα. Από την πλευρά του κόστους της εξίσωσης, κάθε επενδυτής πληρώνει μια προμήθεια για την κάλυψη του κόστους της προσωπικής εμπορικής δραστηριότητας (δηλαδή την αγορά και πώληση μετοχών ενός αμοιβαίου κεφαλαίου κλειστού τύπου στην ελεύθερη αγορά).

SEE: Εισαγωγή στα Χρηματιστήρια Αμοιβαίων Κεφαλαίων

Όπως και τα ανοικτά και τα χρηματιστήρια που διαπραγματεύονται σε χρηματιστήρια, τα κεφάλαια κλειστού τύπου διατίθενται σε μια μεγάλη ποικιλία προσφορών. Τα αμοιβαία κεφάλαια, τα ομολογιακά αμοιβαία κεφάλαια και τα ισορροπημένα ταμεία παρέχουν ένα πλήρες φάσμα επιλογών κατανομής περιουσιακών στοιχείων και εκπροσωπούνται τόσο η ξένη όσο και η εγχώριαΑνεξάρτητα από το συγκεκριμένο επιλεγμένο ταμείο, τα κεφάλαια κλειστού τύπου (σε αντίθεση με ορισμένους αντισυμβαλλόμενους ανοικτού τύπου και ETF) διαχειρίζονται όλα αυτά ενεργά. Οι επενδυτές επιλέγουν να τοποθετήσουν τα περιουσιακά τους στοιχεία σε κεφάλαια κλειστού τύπου με την ελπίδα ότι οι διαχειριστές κεφαλαίων θα χρησιμοποιήσουν τις δεξιότητές τους διαχείρισης για να προσθέσουν alpha και να αποδώσουν αποδόσεις μεγαλύτερες από εκείνες που θα ήταν διαθέσιμες μέσω της επένδυσης σε ένα ευρετήριο που παρακολούθησε το δείκτη αναφοράς του χαρτοφυλακίου.

ΔΕΙΤΕ: Οι λέξεις από το Wise On Active Management

Τιμολόγηση και διαπραγμάτευση: Λάβετε υπόψη την ΚΑΕ Η τιμολόγηση είναι ένας από τους πιο σημαντικούς διαφοροποιητές μεταξύ ανοιχτού και κλειστού κεφαλαίου. Τα ανοικτά χρηματικά ποσά χρεώνονται μία φορά την ημέρα κατά το κλείσιμο των εργασιών. Κάθε επενδυτής που πραγματοποιεί συναλλαγή σε αμοιβαίο κεφάλαιο ανοικτού τύπου τη συγκεκριμένη ημέρα καταβάλλει την ίδια τιμή, που ονομάζεται καθαρή αξία ενεργητικού (NAV). Τα κλειστά κεφάλαια, όπως τα ΕΙΕΕ, έχουν και μια ΚΑΕ, αλλά η τιμή διαπραγμάτευσης, η οποία αναφέρεται σε χρηματιστήριο σε όλη τη διάρκεια της ημέρας, μπορεί να είναι υψηλότερη ή χαμηλότερη από την τιμή αυτή. Η πραγματική τιμή διαπραγμάτευσης καθορίζεται από την προσφορά και τη ζήτηση στην αγορά. Τα ΕΙΕΕ εμπορεύονται γενικά κοντά ή κοντά στις ΚΑΕ τους.

Εάν η τιμή διαπραγμάτευσης είναι υψηλότερη από την ΚΑΕ, τα αμοιβαία κεφάλαια κλειστού τύπου και τα ETFs θεωρείται ότι διαπραγματεύονται με ασφάλιστρο. Όταν συμβαίνει αυτό, οι επενδυτές τοποθετούνται σε μια μάλλον επισφαλής θέση πληρωμής για να αγοράσουν μια επένδυση αξίας μικρότερης από την τιμή που πρέπει να καταβληθεί για την απόκτηση της.

Εάν η τιμή διαπραγμάτευσης είναι χαμηλότερη από την ΚΑΕ, το αμοιβαίο κεφάλαιο λέγεται ότι διαπραγματεύεται με έκπτωση. Αυτό προσφέρει στους επενδυτές την ευκαιρία να αγοράσουν το κλειστό κεφάλαιο ή το ETF σε τιμή χαμηλότερη από την αξία των υποκείμενων στοιχείων του ενεργητικού. Όταν οι εταιρείες κεφαλαίων κλειστού τύπου διαπραγματεύονται με σημαντική έκπτωση, ο διαχειριστής του αμοιβαίου κεφαλαίου μπορεί να καταβάλει προσπάθεια να καλύψει το χάσμα μεταξύ της ΚΑΕ και της τιμής διαπραγμάτευσης προσφέροντας επαναγορά μετοχών ή με άλλες ενέργειες, όπως η έκδοση εκθέσεων σχετικά με τη στρατηγική του ταμείου για την ενίσχυση την εμπιστοσύνη των επενδυτών και δημιουργούν ενδιαφέρον για το ταμείο.

Χρησιμοποίηση μόχλευσης κλειστού χρηματικού κεφαλαίου
Τα κεφάλαια κλειστού τύπου έχουν άλλη ιδιαιτερότητα στη δομή των αμοιβαίων κεφαλαίων τους. Συχνά χρησιμοποιούν τα δάνεια, τα οποία, αν και προσθέτουν ένα στοιχείο κινδύνου σε σύγκριση με τα αμοιβαία κεφάλαια ανοικτού τύπου και τα ETF, μπορούν δυνητικά να οδηγήσουν σε μεγαλύτερες ανταμοιβές. Αυτή η μόχλευση είναι ο κύριος λόγος για τον οποίο τα αμοιβαία κεφάλαια κλειστού τύπου γενικά παράγουν περισσότερα έσοδα από τα ανοικτά και τα χρηματιστήρια που διαπραγματεύονται στο χρηματιστήριο.

Γιατί τα κονδύλια κλειστού τύπου δεν είναι πιο δημοφιλή Σύμφωνα με την ένωση κλειστού ταμείου, τα κλειστά κεφάλαια διατίθενται από το 1893, περισσότερο από 30 χρόνια πριν από τη δημιουργία του πρώτου ανοικτού ταμείου στις ΗΠΑ. Παρά τη μακρά ιστορία τους, ωστόσο, τα κεφάλαια κλειστού τύπου υπερβαίνουν κατά πολύ τα ανοικτά κεφάλαια στην αγορά.

Η σχετική έλλειψη δημοτικότητας των κεφαλαίων κλειστού τύπου μπορεί να εξηγηθεί από το γεγονός ότι είναι ένα πολύπλοκο επενδυτικό μέσο που τείνει να είναι λιγότερο ρευστό και πιο ασταθές από τα ανοικτά κεφάλαια. Επίσης, λίγα κεφάλαια κλειστού τύπου ακολουθούν εταιρείες της Wall Street ή ανήκουν σε ιδρύματα. Μετά από μια αναταραχή της επενδυτικής τραπεζικής δραστηριότητας που περιβάλλει μια αρχική δημόσια προσφορά για ένα κλειστό κεφάλαιο, η κάλυψη της έρευνας μειώνεται κανονικά και οι μετοχές εξασθενούν.

Για τους λόγους αυτούς, τα κεφάλαια κλειστού τύπου έχουν ιστορικά και θα παραμείνουν πιθανότατα ένα εργαλείο που χρησιμοποιείται κυρίως από σχετικά εξελιγμένους επενδυτές.

Η κατώτατη γραμμή
Οι επενδυτές έβαλαν τα χρήματά τους σε κεφάλαια κλειστού τύπου για πολλούς από τους ίδιους λόγους που έβαλαν τα χρήματά τους σε ανοικτούς πόρους. Οι περισσότεροι αναζητούν σταθερές αποδόσεις στις επενδύσεις τους μέσω των παραδοσιακών μέσων κεφαλαιακών κερδών, ανατίμησης των τιμών και δυνατοτήτων εισοδήματος. Η μεγάλη ποικιλία των κεφαλαίων κλειστού τύπου που προσφέρονται και το γεγονός ότι όλοι διαχειρίζονται ενεργά (σε αντίθεση με τους ανοικτούς πόρους) καθιστούν τα κεφάλαια κλειστού τύπου μια επένδυση που αξίζει να εξεταστεί. Από πλευράς κόστους, ο δείκτης δαπανών για κεφάλαια κλειστού τύπου μπορεί να είναι χαμηλότερος από τον δείκτη εξόδων για συγκρίσιμα αμοιβαία κεφάλαια αορίστου χρόνου.