Το εθνικό χρέος των Ηνωμένων Πολιτειών υπήρξε ανέκαθεν θέμα αντιπαράθεσης. Ωστόσο, δεδομένου ότι τέσσερα συναπτά έτη δημοσιονομικών ελλειμμάτων ύψους 1 τρισεκατομμυρίων δολαρίων (2009-2012) έχουν ωθήσει το δημόσιο χρέος σε πάνω από 100% του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος (ΑΕΠ), είναι εύκολο να καταλάβουμε γιατί οι άνθρωποι (πέρα από πολιτικούς και οικονομολόγους) δώστε προσοχή στο ζήτημα αυτές τις μέρες. Δυστυχώς, ο τρόπος με τον οποίο το επίπεδο χρέους εξηγείται στο κοινό είναι συνήθως αρκετά ασαφής. Ζευγάρι αυτό το πρόβλημα με το γεγονός ότι πολλά άτομα δεν καταλαβαίνουν πώς το επίπεδο του εθνικού χρέους επηρεάζει την καθημερινότητά τους και έχετε ένα κεντρικό θέμα για συζήτηση - και σύγχυση.

Το πρώτο είναι ότι είναι σημαντικό να καταλάβουμε ποια είναι η διαφορά μεταξύ του ετήσιου ελλείμματος του δημοσίου (ή του δημοσιονομικού ελλείμματος) και του εκκρεμούντος ομοσπονδιακού χρέους (ή του εθνικού δημόσιου χρέους) χρέος, ο επίσημος λογαριασμός). Απλώς εξηγείται ότι η ομοσπονδιακή κυβέρνηση δημιουργεί έλλειμμα προϋπολογισμού κάθε φορά που δαπανά περισσότερα χρήματα από αυτά που εισφέρει μέσω δραστηριοτήτων που παράγουν εισόδημα, όπως ατομικές, εταιρικές ή ειδικοί φόροι κατανάλωσης. Προκειμένου να λειτουργήσει με τον τρόπο αυτό, το Υπουργείο Οικονομικών πρέπει να εκδίδει δάνεια, δελτία ταμείου και κρατικά ομόλογα για να αντισταθμίσει τη διαφορά: χρηματοδότηση του ελλείμματος δανεισμού από το κοινό (που περιλαμβάνει τόσο εγχώριους όσο και ξένους επενδυτές, άλλες κυβερνήσεις), με άλλα λόγια. Με την έκδοση αυτών των τύπων τίτλων, η ομοσπονδιακή κυβέρνηση μπορεί να αποκτήσει τα μετρητά που χρειάζονται για την παροχή κυβερνητικών υπηρεσιών. Το ομοσπονδιακό ή το εθνικό χρέος είναι απλά η καθαρή συσσώρευση των ετήσιων δημοσιονομικών ελλειμμάτων της ομοσπονδιακής κυβέρνησης: Είναι το συνολικό χρηματικό ποσό που η ομοσπονδιακή κυβέρνηση του Η.Π. οφείλει στους πιστωτές της. Για να γίνει μια αναλογία, τα δημοσιονομικά ελλείμματα είναι τα δέντρα, και το ομοσπονδιακό χρέος είναι το δάσος.

Τα κρατικά δάνεια, για το έλλειμμα του εθνικού χρέους, μπορούν επίσης να έχουν και άλλες μορφές - την έκδοση άλλων χρηματοπιστωτικών τίτλων ή ακόμα και δανεισμού από οργανισμούς παγκόσμιου επιπέδου όπως η Παγκόσμια Τράπεζα ή ιδιωτικά χρηματοπιστωτικά ιδρύματα. Δεδομένου ότι πρόκειται για δανεισμό σε κυβερνητικό ή εθνικό επίπεδο, ονομάζεται εθνικό χρέος, δημόσιο χρέος, ομοσπονδιακό χρέος ή δημόσιο χρέος.

Το συνολικό χρηματικό ποσό που μπορεί να δανειστεί από την κυβέρνηση χωρίς περαιτέρω εξουσιοδότηση από το Κογκρέσο είναι γνωστό ως το συνολικό δημόσιο χρέος κάτω από το όριο

. Οποιοδήποτε ποσό που πρέπει να δανειστεί πάνω από αυτό το επίπεδο πρέπει να λάβει πρόσθετη έγκριση από το νομοθετικό τμήμα.

Το δημόσιο χρέος υπολογίζεται καθημερινά. Μετά την λήψη αναφορών από 50 περίπου διαφορετικές πηγές (όπως τα υποκαταστήματα της Federal Reserve Bank) σχετικά με το ποσό των τίτλων που πωλήθηκαν και εξαργυρώθηκαν εκείνη την ημέρα, το Δημόσιο υπολογίζει το υπόλοιπο του δημόσιου χρέους που κυκλοφορεί το επόμενο πρωί.Αντιπροσωπεύει το σύνολο του εμπορεύσιμου και μη εμπορεύσιμου κεφαλαίου των εκκρεμών τίτλων (δηλ. Χωρίς τους τόκους). Το εθνικό χρέος μπορεί να μειωθεί μόνο μέσω πέντε μηχανισμών: αυξημένη φορολογία, μειωμένες δαπάνες, αναδιάρθρωση του χρέους, νομισματική εξόφληση ή οριστική αθέτηση υποχρεώσεων. Η διαδικασία του ομοσπονδιακού προϋπολογισμού ασχολείται άμεσα με τη φορολογία και τα επίπεδα δαπανών και μπορεί να δημιουργήσει συστάσεις για αναδιάρθρωση ή πιθανή αθέτηση υποχρεώσεων. Σύντομη ιστορία του χρέους του Ηνωμένου Βασιλείου

Το χρέος αποτελεί μέρος των δραστηριοτήτων της χώρας από την αρχή. Η κυβέρνηση του Ηνωμένου Βασιλείου βρέθηκε πρώτα στο χρέος το 1790, μετά τον Επαναστατικό Πόλεμο. Έκτοτε, το χρέος έχει τροφοδοτηθεί κατά τη διάρκεια των αιώνων από τον πόλεμο, την οικονομική ύφεση και τον πληθωρισμό. (Οι περίοδοι αποπληθωρισμού μπορεί να μειώσουν το μέγεθος του χρέους, αλλά αυξάνουν την πραγματική αξία του χρέους.Μετά την ενίσχυση της προσφοράς χρήματος, τα χρήματα αποτιμώνται περισσότερο κατά τη διάρκεια των περιόδων αποπληθωρισμού, έτσι ώστε ακόμη και αν οι πληρωμές του χρέους παραμείνουν αμετάβλητες, ).

Στη σύγχρονη εποχή, η κυβέρνηση έχει αγωνιστεί να δαπανήσει λιγότερα από όσα λαμβάνει για πάνω από 60 χρόνια, κάνοντας ισορροπημένους προϋπολογισμούς σχεδόν αδύνατο. Το επίπεδο του εθνικού χρέους αυξήθηκε σημαντικά κατά τη διάρκεια της θητείας του Προέδρου Ronald Reagan και οι επόμενοι πρόεδροι συνέχισαν αυτή την ανοδική τάση. Το θησαυροφυλάκιο. Σύμφωνα με τον δικτυακό τόπο, κατά τα τελευταία δύο δεκαετίες, το δημόσιο χρέος του Ηνωμένου Βασιλείου έχει αυξηθεί σταθερά (βλ. διάγραμμα). Μόνο εν συντομία κατά τη διάρκεια της ακμής των οικονομικών αγορών και της διοίκησης του Κλίντον στα τέλη της δεκαετίας του 1990, τα επίπεδα του χρέους που παρατηρούνται στο Ηνωμένο Βασίλειο παρουσιάζουν τάση προς τα κάτω.

Οι πολιτικές διαφωνίες σχετικά με τον αντίκτυπο του εθνικού χρέους και τις μεθόδους μείωσης του χρέους έχουν οδηγήσει ιστορικά σε πολλές συγκρούσεις στο Κογκρέσο και καθυστερήσεις στην πρόταση προϋπολογισμού, έγκριση και πίστωση. Όποτε το όριο του χρέους είναι ανώτατο από τις δαπάνες και τις υποχρεώσεις από τόκους, ο πρόεδρος πρέπει να ζητήσει από το Κογκρέσο να το αυξήσει. Για παράδειγμα, το Σεπτέμβριο του 2013 το ανώτατο όριο του χρέους ήταν 16 δολάρια. 699 τρισεκατομμύρια ευρώ, ενώ η κυβέρνηση έσπευσε να κλείσει εν συντομία τις διαφωνίες σχετικά με την αύξηση του ορίου.

Από την άποψη της δημόσιας πολιτικής, η έκδοση χρέους είναι συνήθως αποδεκτή από το κοινό, εφόσον τα έσοδα χρησιμοποιούνται για την τόνωση της ανάπτυξης της οικονομίας κατά τρόπο που θα οδηγήσει στη μακροπρόθεσμη ευημερία της χώρας. Ωστόσο, όταν το χρέος αυξάνεται απλώς για τη χρηματοδότηση της δημόσιας κατανάλωσης, όπως τα έσοδα που χρησιμοποιούνται για τα Medicare, Social Security και Medicaid, η χρήση του χρέους χάνει σημαντικά ποσά στήριξης. Όταν το χρέος χρησιμοποιείται για τη χρηματοδότηση της οικονομικής επέκτασης, οι σημερινές και οι μελλοντικές γενιές πρέπει να αποκομίσουν τα οφέλη. Ωστόσο, το χρέος που χρησιμοποιείται για την κατανάλωση καυσίμων παρουσιάζει μόνο πλεονεκτήματα για τη σημερινή γενιά.

Κατανόηση του εθνικού χρέους

Επειδή το χρέος αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της οικονομικής προόδου, πρέπει να μετρηθεί κατάλληλα για να μεταδώσει τις μακροπρόθεσμες επιπτώσεις που έχει. Δυστυχώς, η αξιολόγηση του εθνικού χρέους της χώρας σε σχέση με το ακαθάριστο εγχώριο προϊόν (ΑΕΠ) της χώρας, αν και κοινή, δεν είναι η καλύτερη προσέγγιση, για διάφορους λόγους.Για ένα πράγμα, το ΑΕγχΠ είναι πολύ δύσκολο να μετρηθεί με ακρίβεια. είναι επίσης πολύ περίπλοκο. Τέλος, το εθνικό χρέος δεν επιστρέφεται με το ΑΕΠ, αλλά με τα φορολογικά έσοδα (αν και υπάρχει συσχέτιση μεταξύ των δύο). Η σύγκριση του επιπέδου του εθνικού χρέους με το ΑΕΠ είναι παρόμοιο με το πρόσωπο που συγκρίνει το ποσό του προσωπικού χρέους σε σχέση με την αξία των αγαθών ή των υπηρεσιών που παράγει για τον εργοδότη του σε ένα δεδομένο έτος.

Η χρήση μιας προσέγγισης που επικεντρώνεται στο εθνικό χρέος σε κατά κεφαλήν βάση δίνει μια πολύ καλύτερη αίσθηση του πού βρίσκεται το επίπεδο του χρέους της χώρας. Για παράδειγμα, εάν οι άνθρωποι ενημερώνονται ότι το κατά κεφαλήν χρέος προσεγγίζει τα $ 40, 000, είναι πολύ πιθανό να κατανοήσουν το μέγεθος του θέματος. Ωστόσο, αν τους λεχθεί ότι το επίπεδο του εθνικού χρέους πλησιάζει το 70% του ΑΕΠ, το μέγεθος του προβλήματος μπορεί να μην καταγραφεί.

Μια άλλη προσέγγιση που είναι πιο εύκολη στην ερμηνεία είναι απλώς η σύγκριση των εξόδων τόκων που καταβάλλονται για το δημόσιο χρέος σε σχέση με τις δαπάνες που πραγματοποιούνται για συγκεκριμένες κυβερνητικές υπηρεσίες όπως η εκπαίδευση, η άμυνα και η μεταφορά.

Είναι το εθνικό χρέος πραγματικά τόσο κακό;

Οι οικονομολόγοι και οι αναλυτές πολιτικής διαφωνούν για τις συνέπειες της μεταφοράς ομοσπονδιακού χρέους. Ωστόσο, συμφωνούνται ορισμένες πτυχές. Οι κυβερνήσεις που διαχειρίζονται τα δημοσιονομικά ελλείμματα πρέπει να αντισταθμίσουν τη διαφορά δανεισμού χρημάτων, η οποία πλήττει τις επενδύσεις κεφαλαίου στις ιδιωτικές αγορές. Τα χρεόγραφα που εκδίδονται από τις κυβερνήσεις για την εξυπηρέτηση των χρεών τους επηρεάζουν τα επιτόκια. αυτή είναι μια από τις βασικές σχέσεις που χειραγωγείται μέσω των εργαλείων νομισματικής πολιτικής της Federal Reserve.

Οι κεϋνσιανοί μακροοικονομικοί πιστεύουν ότι μπορεί να είναι ωφέλιμο να υπάρξει έλλειμμα τρεχουσών συναλλαγών προκειμένου να ενισχυθεί η συνολική ζήτηση στην οικονομία. Οι περισσότεροι νεοκενσιανοί υποστηρίζουν εργαλεία δημοσιονομικής πολιτικής, όπως οι δαπάνες για το δημόσιο έλλειμμα, μόνο αφού η νομισματική πολιτική έχει αποδειχθεί αναποτελεσματική και τα ονομαστικά επιτόκια έχουν πληγεί από το μηδέν. Οι οικονομολόγοι του Σικάγου και της Αυστρίας υποστηρίζουν ότι τα δημοσιονομικά ελλείμματα και το χρέος βλάπτουν τις ιδιωτικές επενδύσεις, χειραγωγούν τα επιτόκια και την κεφαλαιακή διάρθρωση, καταστέλλουν τις εξαγωγές και βλάπτουν αθέμιτα τις μελλοντικές γενιές είτε με υψηλότερους φόρους είτε με πληθωρισμό.

Μερικοί πιστεύουν ότι το δημόσιο χρέος είναι άσχετο όταν η κεντρική τράπεζα μπορεί να εκτυπώσει απεριόριστα χρήματα, αν και αυτή είναι μια άποψη μειοψηφίας. Η ιστορία έχει δείξει ότι οι κυβερνήσεις που κακοποιούν την τυπογραφική μηχανή πάσχουν από φρικτό πληθωρισμό, και αυτός ο φόβος κρατά τους διαμορφωτές της πολιτικής από την εξόφληση του χρέους εξ ολοκλήρου. Αντ 'αυτού, η ομοσπονδιακή κυβέρνηση είτε πρέπει να συνεχίσει να δανείζεται, να πωλεί περιουσιακά στοιχεία, να αυξάνει τους φόρους, να επαναδιαπραγματεύεται τους όρους ή να προετοιμάζει για την επίλυση των προβλημάτων χρέους.

Τι μπαίνει στο σημερινό εθνικό χρέος;

Όπως αναφέρεται παραπάνω, το χρέος είναι η καθαρή συσσώρευση δημοσιονομικών ελλειμμάτων. Είναι σημαντικό να εξετάσουμε τα κορυφαία έξοδα, καθώς αποτελούν τους κυριότερους παράγοντες του εθνικού χρέους. Οι κορυφαίες δαπάνες στο Ηνωμένο Βασίλειο προσδιορίζονται ως εξής (με βάση το ομοσπονδιακό προϋπολογισμό 2016 Συνολικά Στοιχεία Πληρωμής):

Προγράμματα Υγείας (περιλαμβάνει Medicare & Medicaid):

Συνολικά $ 1.1 τρισεκατομμύριο δολάρια (δολάρια ΗΠΑ) διατίθεται σε προγράμματα παροχών υγειονομικής περίθαλψης, τα οποία περιλαμβάνουν Medicare και Medicaid.

Πρόγραμμα Κοινωνικής Ασφάλισης / Συντάξεις:

Με στόχο την παροχή χρηματοοικονομικής ασφάλειας στους συνταξιούχους, το σύνολο των δαπανών κοινωνικής ασφάλισης και άλλων δαπανών ανέρχεται σε 1 τρισεκατομμύριο δολάρια.

• Έξοδα προϋπολογισμού για την άμυνα: Το τμήμα του εθνικού προϋπολογισμού που διατίθεται για δαπάνες σχετικές με στρατιωτικές δραστηριότητες. Επί του παρόντος, $ 1. 1 τρισεκατομμύριο προορίζεται για τον προϋπολογισμό άμυνας του υ.σ.
• Άλλα: Οι μεταφορές, τα οφέλη των παλαίμαχων, οι διεθνείς υποθέσεις, η εκπαίδευση και η κατάρτιση κ.λπ. είναι επίσης έξοδα που πρέπει να αναλάβει η κυβέρνηση. Είναι ενδιαφέρον ότι η κοινή πεποίθηση του κοινού είναι ότι οι δαπάνες για διεθνή θέματα καταναλώνουν πολλούς πόρους και δαπάνες, αλλά στην πραγματικότητα, οι δαπάνες αυτές βρίσκονται στο χαμηλότερο σημείο της λίστας.
• Τι έχει κάνει το χρέος του εθνικού χρέους χειρότερα; Η ιστορία μας λέει ότι μεταξύ των κορυφαίων δαπανών, το πρόγραμμα κοινωνικής ασφάλισης, η άμυνα και το Medicare ήταν τα πρωταρχικά έξοδα ακόμη και σε περιόδους χαμηλών εθνικών χρεών, όπως ήταν η τελευταία δεκαετία του 1990. Τότε πώς χειροτέρεψε η κατάσταση; Υπάρχουν διάφορες απόψεις για το θέμα:
• Το υπερφορτωμένο σύστημα κοινωνικής ασφάλισης: Μερικοί υποστηρίζουν ότι ο μηχανισμός χρηματοδότησης του συστήματος κοινωνικής ασφάλισης έχει οδηγήσει σε αυξημένες δαπάνες χωρίς προφανή απόδοση. Οι πληρωμές εισπράττονται από τους σημερινούς εργαζόμενους και χρησιμοποιούνται για άμεσες παροχές - δηλαδή πληρωμές σε υφιστάμενους δικαιούχους. Λόγω του αυξανόμενου αριθμού των συνταξιούχων και της μεγαλύτερης διάρκειας ζωής τους, το μέγεθος και το κόστος των πληρωμών έχουν εκτοξευθεί. Οι γονείς που έχουν λιγότερα παιδιά περιορίζουν την ομάδα των σημερινών συνεισφερόντων εργαζομένων. Οι πρόσφατες οικονομικές κάμψεις έχουν επίσης οδηγήσει σε στάσιμη αμοιβή. Συνολικά, οι περιορισμένες εισερχόμενες και πιο εξερχόμενες ταμειακές ροές καθιστούν την κοινωνική ασφάλιση σημαντικό στοιχείο του εθνικού χρέους.

Σύμφωνα με έκθεση του Κέντρου Προϋπολογισμού και Προτεραιότητας Πολιτικής, η συνέχιση της κληρονομιάς των πολιτικών και των φορολογικών περικοπών του Μπους κρατάει το εισόδημα της κυβέρνησης, αναγκάζοντας έτσι μεγάλα χρέη.

Δικαιώματα υγειονομικής περίθαλψης

• : Το κόστος και οι δαπάνες για τα προγράμματα Medicare και Medicaid ξεπέρασαν τα προβαλλόμενα στοιχεία. Η γενική αύξηση των τιμών στο ιατρικό κόστος ήταν ο κρυμμένος ένοχος, ξεπερνώντας τον πληθωρισμό με ένα ευρύ περιθώριο. Οικονομικά κίνητρα και συναφή έξοδα:
• Η οικονομία του Ηνωμένου Βασιλείου δεν ήταν τόσο υγιής τα τελευταία 15 χρόνια. Υπήρξε μια σύσφιξη των ρυθμών ανάπτυξης σε ένα πιο στενό εύρος και μια υψηλότερη συχνότητα ύφεσης - ακόμη και πριν από τη Μεγάλη ύφεση που ξεκίνησε στα τέλη του 2007. Η προσπάθεια αναζωογόνησης της οικονομίας οδήγησε σε περαιτέρω δαπάνες και δαπάνες - το Πακέτο Ερέθισμα του 2009 , οι φορολογικές περικοπές, οι παροχές ανεργίας και τα μέτρα διάσωσης της χρηματοπιστωτικής βιομηχανίας έχουν οδηγήσει σε περαιτέρω δαπάνες σε εθνικό επίπεδο. Αυτές οι προσπάθειες κατάφεραν να δώσουν ώθηση στην επιβίωση στην οικονομία, αλλά οι επιστροφές δεν πρέπει να πραγματοποιηθούν, οδηγώντας τους σε «καθαρά έξοδα». " Οι πόλεμοι στο Ιράκ, τη Λιβύη και το Αφγανιστάν:
• Η αστική ευθύνη για την υπεράσπιση των στρατιωτικών δυνάμεων,Σ. Αγαπητά την τελευταία δεκαετία, προσθέτοντας στο τεράστιο χρέος. Το δημόσιο ξέσπασμα πηγάζει επίσης από την πεποίθηση ότι οι καταστάσεις στις χώρες αυτές δεν είχαν άμεσο σοβαρό αντίκτυπο στην ασφάλεια του Σ.Σ., καθώς είναι γεωγραφικά μακριά. Περίπου $ 1. Έχουν δαπανηθεί 3 τρισεκατομμύρια για αυτές τις δεσμεύσεις, γεγονός που αποτελεί τεράστιο βάρος για το δημόσιο χρέος. Ορισμένα από αυτά συνεχίζουν, αυξάνοντας περαιτέρω το κόστος. Ενώ οι δαπάνες αυξήθηκαν, τα εισερχόμενα έσοδα έχουν πληγεί. Μεταξύ των κυριότερων πηγών εισοδήματος για την κυβέρνηση:
• Φόροι εισοδήματος: Αυτός είναι ο ανώτατος συνεισφέρων στα έσοδα του θείου Σαμ: Οι μεμονωμένοι φορολογούμενοι συνεισφέρουν σχεδόν το ήμισυ των ετήσιων φορολογικών εισπράξεων. Η πρόκληση, μαζί με τις προαναφερθείσες φορολογικές περικοπές του Μπους, ήταν η στάση των μισθών στην Ουάσινγκτον και επομένως η περιορισμένη είσπραξη των φόρων.
• Οι εισφορές κοινωνικής ασφάλισης, συντάξεων και μισθοδοσίας: Αυτός ήταν ο δεύτερος σημαντικός τομέας για το δημόσιο εισόδημα, αλλά οι εισφορές δεν αυξήθηκαν πραγματικά από το 2006 και μάλιστα μειώθηκαν το 2010 και το 2011. Περιορισμένες θέσεις εργασίας και χαμηλότεροι ή στάσιμοι μισθοί ο αποκλεισμός για αυξήσεις σε αυτό το ρεύμα του κυβερνητικού εισοδήματος.

Φόροι εταιρικού εισοδήματος:

• Το τρίτο μεγαλύτερο κομμάτι της πίτας στο κυβερνητικό εισοδηματικό διάγραμμα, η εισροή φόρου εταιρειών κορυφώθηκε το 2007, αλλά έκτοτε παρουσιάζει μια πτωτική τάση. Προσθέστε σε αυτό τα απαιτούμενα μέτρα τόνωσης και χρηματοδότησης του χρηματοπιστωτικού τομέα και οι εταιρικοί φόροι έχουν δείξει μεγάλες διακυμάνσεις που οδηγούν σε αβέβαιο εισόδημα για την κυβέρνηση. Φόροι ειδικών φόρων κατανάλωσης:
• Παρόμοιοι με τους εταιρικούς φόρους, οι ειδικοί φόροι κατανάλωσης έχουν επίσης δείξει δύσκολες συλλογές. Με λίγα λόγια, το οικονομικό σενάριο την τελευταία δεκαετία έχει οδηγήσει σε περισσότερες δαπάνες και μείωση των εισοδηματικών πηγών, γεγονός που έχει προκαλέσει αύξηση του εθνικού χρέους στα 19 δολάρια. 3 τρισεκατομμύρια ή περίπου 59, 794 δολάρια ανά άτομο, από το οικονομικό έτος 2016.
• Τι σημαίνει το δημόσιο χρέος σε σας Δεδομένου ότι το δημόσιο χρέος έχει αυξηθεί πρόσφατα πιο γρήγορα από το μέγεθος του αμερικανικού πληθυσμού, είναι δίκαιο να αναρωτηθούμε πώς αυτό το αυξανόμενο χρέος επηρεάζει τους μέσους ανθρώπους. Ενώ μπορεί να μην είναι προφανές, τα επίπεδα του εθνικού χρέους επηρεάζουν άμεσα τους ανθρώπους σε τουλάχιστον πέντε άμεσους τρόπους.
• Καθώς αυξάνεται το εθνικό κατά κεφαλήν χρέος, αυξάνεται η πιθανότητα αδυναμίας του κράτους να εκπληρώσει την υποχρέωσή του για εξυπηρέτηση του χρέους και επομένως το Υπουργείο Οικονομικών θα πρέπει να αυξήσει την απόδοση των πρόσφατα εκδοθέντων τίτλων με σκοπό την προσέλκυση νέων επενδυτών. Αυτό μειώνει το ποσό των φορολογικών εσόδων που μπορούν να διατεθούν για άλλες κυβερνητικές υπηρεσίες, επειδή περισσότερα φορολογικά έσοδα θα πρέπει να καταβληθούν ως τόκοι στο δημόσιο χρέος. Με την πάροδο του χρόνου, αυτή η μετατόπιση των δαπανών θα προκαλέσει στους ανθρώπους ένα χαμηλότερο βιοτικό επίπεδο, καθώς ο δανεισμός για έργα οικονομικής ενίσχυσης γίνεται πιο δύσκολος. Καθώς αυξάνεται το επιτόκιο που προσφέρεται για τα αξιόγραφα του Δημοσίου, οι επιχειρηματικές δραστηριότητες στην Αμερική θα θεωρούνται ως πιο επικίνδυνες, γεγονός που συνεπάγεται επίσης αύξηση της απόδοσης των νεοεκδοθέντων ομολόγων. Αυτό με τη σειρά του θα απαιτήσει από τις εταιρείες να αυξήσουν την τιμή των προϊόντων και των υπηρεσιών τους προκειμένου να καλύψουν το αυξημένο κόστος της υποχρέωσης εξυπηρέτησης του χρέους τους.Με την πάροδο του χρόνου, αυτό θα κάνει τους ανθρώπους να πληρώνουν περισσότερα για αγαθά και υπηρεσίες, με αποτέλεσμα τον πληθωρισμό.

Καθώς αυξάνεται η απόδοση που προσφέρεται σε τίτλους του δημοσίου, το κόστος του δανεισμού χρημάτων για την αγορά ενός σπιτιού θα αυξηθεί επίσης, επειδή το κόστος του χρήματος στην αγορά στεγαστικών δανείων είναι άμεσα συνδεδεμένο με τα βραχυπρόθεσμα επιτόκια που καθορίζει η Federal Reserve , καθώς και την απόδοση που προσφέρεται για ταμειακά διαθέσιμα που εκδίδονται από το Υπουργείο Οικονομικών. Δεδομένης αυτής της καθιερωμένης αλληλεξάρτησης, η αύξηση των επιτοκίων θα οδηγήσει σε πτώση των τιμών των κατοικιών, επειδή οι υποψήφιοι αγοραστές κατοικιών δεν θα είναι πλέον επιλέξιμοι για ένα μεγάλο στεγαστικό δάνειο. Το αποτέλεσμα θα είναι μεγαλύτερη πτώση της πίεσης στην αξία των σπιτιών, η οποία με τη σειρά του θα μειώσει την καθαρή αξία όλων των ιδιοκτητών σπιτιού.

Δεδομένου ότι η απόδοση των χρεογράφων του Δημοσίου του Ηνωμένου Βασιλείου θεωρείται επί του παρόντος ως μηδενικό ποσοστό απόδοσης και καθώς η απόδοση των εν λόγω τίτλων αυξάνεται, οι επενδύσεις όπως το εταιρικό χρέος και οι μετοχές, οι οποίες φέρουν κάποιο κίνδυνο, χάνουν έφεση. Το φαινόμενο αυτό είναι άμεσο αποτέλεσμα του γεγονότος ότι θα είναι πιο δύσκολο για τις επιχειρήσεις να παράγουν αρκετά προ φόρων εισοδήματα για να προσφέρουν ένα υψηλό ασφάλιστρο κινδύνου για τα ομόλογα και τα μερίσματά τους για να δικαιολογήσουν την επένδυση στην εταιρεία τους. Αυτό το δίλημμα είναι γνωστό ως φαινόμενο εξαφάνισης και τείνει να ενθαρρύνει την αύξηση του μεγέθους της κυβέρνησης και την ταυτόχρονη μείωση του μεγέθους του ιδιωτικού τομέα.

Ίσως το πιο σημαντικό, καθώς ο κίνδυνος μιας χώρας που αθετεί την υποχρέωσή της για εξυπηρέτηση του χρέους αυξάνεται, η χώρα χάνει την κοινωνική, οικονομική και πολιτική της δύναμη. Αυτό σημαίνει ότι το εθνικό χρέος είναι ένα θέμα εθνικής ασφάλειας

1. Οι επιτυχημένοι τρόποι με τους οποίους οι κυβερνήσεις μειώνουν το ομοσπονδιακό χρέος
2. Οι κυβερνήσεις έχουν πολλές επιλογές όταν προσπαθούν να μειώσουν το χρέος και σε όλη την ιστορία κάποια από αυτά έχουν πραγματικά δουλέψει.
3. Χειρισμός επιτοκίων:
4. Η διατήρηση των χαμηλών επιτοκίων είναι ένας τρόπος με τον οποίο οι κυβερνήσεις επιδιώκουν την τόνωση της οικονομίας, τη δημιουργία φορολογικών εσόδων και την τελική μείωση του εθνικού χρέους. Τα χαμηλά επιτόκια διευκολύνουν τα άτομα και τις επιχειρήσεις να δανειστούν χρήματα. Με τη σειρά τους, οι δανειολήπτες ξοδεύουν αυτά τα χρήματα σε αγαθά και υπηρεσίες, γεγονός που δημιουργεί θέσεις εργασίας και φορολογικά έσοδα. Χαμηλά επιτόκια έχουν χρησιμοποιηθεί από τις Ηνωμένες Πολιτείες, την Ευρωπαϊκή Ένωση, το Ηνωμένο Βασίλειο και άλλα έθνη με κάποιο βαθμό επιτυχίας. Αυτό σημείωσε ότι τα επιτόκια που διατηρούνται στο ή κοντά στο μηδέν για εκτεταμένες χρονικές περιόδους δεν έχουν αποδειχθεί πανάκεια για κυβερνήσεις που έχουν χρεωθεί.
5. Μείωση δαπανών:

Ο Καναδάς αντιμετώπισε σχεδόν διψήφιο δημοσιονομικό έλλειμμα τη δεκαετία του 1990. Με τη θέσπιση σημαντικών περικοπών του προϋπολογισμού (20% ή περισσότερο εντός τεσσάρων ετών), το έθνος μείωσε το δημοσιονομικό του έλλειμμα στο μηδέν εντός τριών ετών και μείωσε το δημόσιο χρέος κατά ένα τρίτο εντός πέντε ετών. Η χώρα το έκανε αυτό χωρίς να αυξήσει τους φόρους.

Θεωρητικά, άλλες χώρες θα μπορούσαν να μιμηθούν αυτό το παράδειγμα. Στην πραγματικότητα, οι δικαιούχοι των δαπανών που τροφοδοτούνται από τους φορολογούμενους συχνά παρεμποδίζουν τις προτεινόμενες περικοπές. Οι πολιτικοί απαγγέλλονται εκτός λειτουργίας όταν οι ψηφοφόροι τους είναι θυμωμένοι, επομένως συχνά στερούνται πολιτικής βούλησης να κάνουν τις απαραίτητες περικοπές.Δεκαετίες πολιτικών διαμαρτυριών σχετικά με το πρόγραμμα κοινωνικής ασφάλισης στις Ηνωμένες Πολιτείες είναι ένα πρωταρχικό παράδειγμα αυτού, με τους πολιτικούς να αποφεύγουν τη δράση που θα προκαλούσε οργή στους ψηφοφόρους. Σε ακραίες περιπτώσεις, όπως η Ελλάδα το 2011, οι διαδηλωτές παίρνουν στους δρόμους όταν κλείνει η κυβέρνηση.

Αύξηση Φόρων: Οι αυξήσεις φόρων είναι μια κοινή τακτική. Παρά τη συχνότητα της πρακτικής, τα περισσότερα έθνη αντιμετωπίζουν μεγάλα και αυξανόμενα χρέη. Είναι πιθανό ότι αυτό οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στην αποτυχία της περικοπής των δαπανών. Όταν οι ταμειακές ροές αυξάνονται και οι δαπάνες συνεχίζουν να αυξάνονται, τα αυξημένα έσοδα δεν επηρεάζουν το συνολικό χρέος.

Περικοπή δαπανών και αύξηση των φόρων: Η Σουηδία πλησίαζε την οικονομική καταστροφή από το 1994. Μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του '90, η χώρα είχε έναν ισορροπημένο προϋπολογισμό μέσω ενός συνδυασμού περικοπών δαπανών και αύξησης των φόρων. Το χρέος του Ηνωμένου Βασιλείου καταβλήθηκε το 1947, το 1948 και το 1951 από τον Harry Truman. Ο Πρόεδρος Dwight D. Eisenhower κατάφερε να μειώσει το δημόσιο χρέος το 1956 και το 1957. Οι περικοπές δαπανών και οι αυξήσεις φόρων διαδραματίζουν ρόλο και στις δύο προσπάθειες.

Pro Business / Pro Εμπόριο:

Μια επιχειρηματική προσέγγιση, υπέρ του εμπορίου προσέγγιση είναι ένας άλλος τρόπος τα έθνη μπορούν να μειώσουν τα βάρη χρέους τους. Η Σαουδική Αραβία μείωσε το χρέος της από το 80% του ΑΕΠ το 2003 σε μόλις 10% 2% το 2010 με την πώληση πετρελαίου. Bailout:

Η πλούσια χώρα να συγχωρήσει τα χρέη σας ή να σας παραδώσει μετρητά είναι μια στρατηγική που έχει χρησιμοποιηθεί περισσότερο από μερικές φορές. Πολλά έθνη στην Αφρική είναι οι δικαιούχοι της συγχώρεσης χρέους. Δυστυχώς, ακόμη και αυτή η στρατηγική έχει τα ελαττώματά της. Για παράδειγμα, στα τέλη της δεκαετίας του 1980, η επιβάρυνση του χρέους της Γκάνα μειώθηκε σημαντικά λόγω της συγχώρεσης του χρέους. Το 2011 η χώρα είναι και πάλι βαθιά χρεωμένη. Η Ελλάδα, στην οποία είχαν δοθεί δισεκατομμύρια δολάρια σε κεφάλαια διάσωσης το 2010-2011, δεν ήταν πολύ καλύτερη μετά τους αρχικούς γύρους εισροών μετρητών. Προεπιλογή:

Η καθυστέρηση στο χρέος, η οποία μπορεί να περιλαμβάνει την πτώχευση ή την αναδιάρθρωση των πληρωμών προς τους πιστωτές, είναι μια κοινή και συχνά επιτυχημένη στρατηγική για τη μείωση του χρέους. Η Βόρεια Κορέα, η Ρωσία και η Αργεντινή έχουν υιοθετήσει αυτή τη στρατηγική και ήταν επιτυχής (τουλάχιστον αν το κριτήριο της επιτυχίας είναι η μείωση του χρέους και όχι οι καλές σχέσεις με την παγκόσμια τραπεζική κοινότητα). Διαμάχη με κάθε μέθοδο

Η μείωση του χρέους και η πολιτική της κυβέρνησης είναι πολιτικά θέματα εξαιρετικά πολωμένα. Οι επικριτές κάθε θέσης αντιμετωπίζουν προβλήματα με σχεδόν όλους τους ισχυρισμούς σχετικά με τον προϋπολογισμό και τη μείωση του χρέους, υποστηρίζοντας τα λανθασμένα δεδομένα, τις ακατάλληλες μεθοδολογίες, τον λογιστικό έλεγχο των καπνών και των καθρεπτών και αμέτρητα άλλα ζητήματα. Για παράδειγμα, ενώ ορισμένοι συντάκτες ισχυρίζονται ότι το χρέος του U. S. δεν έχει πέσει ποτέ από το 1961, άλλοι ισχυρίζονται ότι έχει πέσει πολλές φορές από τότε. Παρόμοια αντικρουόμενα επιχειρήματα και δεδομένα για την υποστήριξή τους μπορούν να βρεθούν για σχεδόν κάθε πτυχή οποιουδήποτε είδους συζήτησης για μείωση του ομοσπονδιακού χρέους. Παρόλο που υπάρχουν διάφορες μέθοδοι που οι χώρες έχουν χρησιμοποιήσει σε διάφορες χρονικές στιγμές και με διάφορους βαθμούς επιτυχίας, δεν υπάρχει μαγική φόρμουλα που να λειτουργεί εξίσου καλά για κάθε έθνος σε κάθε περίπτωση.

Η κατώτατη γραμμή Καθώς το δημόσιο χρέος συνεχίζει να αυξάνεται, τίθεται το ερώτημα: Είναι εντάξει να τρέξουμε ένα έλλειμμα όπως έχουμε εδώ και πολλά χρόνια ή πρέπει να εξισορροπήσουμε τον προϋπολογισμό; Όπως και κάθε μέσος αμερικανικός νοικοκυριό, η υπέρβαση μπορεί να συνεχιστεί για παρατεταμένες περιόδους, μετατρέποντας το χρέος και δανεισμό όλο και περισσότερων χρημάτων σε κάτι που μοιάζει με ένα ατελείωτο παιχνίδι κυνηγώντας την ουρά μας. Η κυβέρνηση έχει γίνει εμπειρογνώμονας σε αυτή τη διαδικασία. Ωστόσο, χωρίς τη δαπάνη του, κάποιοι θα έλεγαν ότι η οικονομία μας θα μπορούσε να είναι σε πολύ χειρότερη μορφή - διατηρώντας ζωντανές τις θεωρίες του Κεϋνσιανός ότι είναι ευθύνη της κυβέρνησής μας να προχωρήσει όταν χρειαστεί. Όταν το χρέος χρησιμοποιείται κατάλληλα, μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την προώθηση της μακροπρόθεσμης ανάπτυξης και ευημερίας. Αλλά τα υψηλά επίπεδα εθνικού χρέους για παρατεταμένες χρονικές περιόδους έχουν σοβαρό αντίκτυπο στη συνολική οικονομία. Καθώς το χρονικό χρέος του εθνικού χρέους του Ηνωμένου Βασιλείου συνεχίζει να σημειώνει:

Θα πρέπει να καταβληθεί υψηλότερο ενδιαφέρον για το δημόσιο χρέος.

Τα υψηλότερα επίπεδα χρέους θα σημαίνουν περιορισμένες θέσεις εργασίας και χαμηλότερους μισθούς.

Η αύξηση των επιτοκίων θα προκαλέσει δυσκολία δανεισμού σε όλα τα επίπεδα, συμπεριλαμβανομένων εκείνων για ιδιώτες / εταιρείες / στεγαστικά δάνεια.

Η λειτουργία στις ΗΠΑ θα θεωρείται πιο επικίνδυνη στα μάτια του κόσμου, καθιστώντας δύσκολη τη συνέχιση της εμπιστοσύνης των ξένων επενδυτών και των επενδύσεων στις ΗΠΑ

Ο κίνδυνος αδυναμίας της χώρας να εκπληρώσει την υποχρέωση της δικής της οφειλής μπορεί να οδηγήσει σε περαιτέρω υποβαθμίσεις.