Η οικονομία της Ιαπωνίας υποχώρησε κατά 1,4% κατά το τέταρτο τρίμηνο του 2015, δημιουργώντας ερωτήματα σχετικά με την αποτελεσματικότητα της Abenomics του πρωθυπουργού Shinzo Abe. Η Ιαπωνία έχει αγωνιστεί σκληρά για να ξεφύγει από μια αποπληθωριστική σπείρα, μια απειλή που εξακολουθεί να είναι αρκετά μεγάλη για την οικονομία της. Η οικονομική ανάπτυξη της χώρας παραμένει εύθραυστη και ασταθής, η εγχώρια κατανάλωση είναι αργή, οι εξαγωγές εξαρτώνται σε μεγάλο βαθμό από την ώθηση που παρέχει το αδύναμο γιεν, ο πληθυσμός γερνάει και οι χρηματιστηριακές αγορές της Ιαπωνίας παραμένουν ασταθές.

Το Δεκέμβριο του 2012, ο Πρωθυπουργός Αμπέ δήλωσε: «Με τη δύναμη ολόκληρου του υπουργικού συμβουλίου, θα εφαρμόσω τολμηρή νομισματική πολιτική, ευέλικτη δημοσιονομική πολιτική και στρατηγική ανάπτυξης που ενθαρρύνει τις ιδιωτικές επενδύσεις και με αυτές τρεις πολιτικοί πυλώνες, που επιτεύχθηκαν τα αποτελέσματα ", τα οποία είχαν ονομαστεί ως« Abenomics »ή« περίφημα ». Οι πολιτικές είχαν ως στόχο να ανατρέψουν την υποτονική οικονομία της Ιαπωνίας και να την βάλουν σε μια καλύτερη πορεία ανάπτυξης, ενισχύοντας την εγχώρια ζήτηση, επιδιώκοντας τον πληθωρισμό 2%. Η στρατηγική του βρετανού πρωθυπουργού Shinzo Abe περιλαμβάνει μια επιθετική νομισματική πολιτική, ευέλικτα δημοσιονομικά κίνητρα και διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις. Αν και η ποσοτική χαλάρωση εισήχθη για πρώτη φορά στην Ιαπωνία στις αρχές της δεκαετίας του 2000, η Το 2013, η Τράπεζα της Ιαπωνίας παρουσίασε ένα τεράστιο πακέτο κινήτρων αυξάνοντας την αγορά κρατικών ομολόγων κατά 50 τρισ. γιέν ετησίως για να φθάσει τον επιδιωκόμενο πληθωρισμό της κατά 2%. Το Ιαπωνέζικο η κυβέρνηση δαπάνησε επιπλέον 114 δισεκατομμύρια δολάρια από τον Ιανουάριο έως τον Απρίλιο του 2013 σε μια προσπάθεια να τονώσει την οικονομική ανάπτυξη. Η αύξηση των κρατικών δαπανών χρηματοδοτούσε αλλαγές υποδομών στα σχολεία, στους δρόμους και στην άμυνα του σεισμού.

Ως αποτέλεσμα της επεκτατικής δημοσιονομικής πολιτικής του Shinzo Abe, το ιαπωνικό δημόσιο χρέος αυξήθηκε στα 10 δολάρια. 5 τρισεκατομμύρια μέχρι τον Αύγουστο του 2013. Μεταξύ των ανεπτυγμένων χωρών, η Ιαπωνία έχει τον υψηλότερο λόγο χρέους προς το ΑΕΠ με πάνω από 240% περισσότερο δημόσιο χρέος από το ΑΕΠ. Οι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις περιελάμβαναν μέτρα όπως η χαλάρωση των κανονισμών των επιχειρήσεων, η ελευθέρωση των αγορών εργασίας και η περικοπή των εταιρικών φόρων για την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας της Ιαπωνίας.

Προβλήματα Persist

Η αρχική αισιοδοξία της Ιαπωνίας μετά την εισαγωγή του Abenomics είχε ως αποτέλεσμα την αύξηση της εμπιστοσύνης των καταναλωτών και των κερδών στις χρηματοπιστωτικές αγορές.

Τα βασικά στοιχεία της αβενωματικής

. Ωστόσο, η επιτυχία της ήταν βραχύβια και η «στρατηγική τριών βέλη» προφανώς δεν λειτούργησε δεδομένης της οικονομικής προόδου της Ιαπωνίας και της τρέχουσας έκθεσης. Η ακαθάριστη εγχώρια ανάπτυξη της Ιαπωνίας συνεχίζει να καταλαμβάνει θετικό και αρνητικό έδαφος, διατηρώντας τους υπεύθυνους χάραξης πολιτικής στα δάχτυλα των ποδιών τους.

Σύμφωνα με αναλυτές, "για κάθε 1% οικονομία της Ιαπωνίας μεγαλώνει, μεταξύ 0.5 και 0. Το 7% προέρχεται από εξαγωγές. "Αυτό εξηγεί τη σημασία των εξαγωγών και των πολιτικών που υιοθετήθηκαν από το Τόκυο που στοχεύουν να διατηρήσουν το γιεν αδύναμο. Από το 2012 έως το 2014, η Ιαπωνία πέτυχε να διατηρήσει την αξία του γεν έναντι του δολαρίου, γεγονός που βοήθησε να προωθηθούν οι εξαγωγές της. Όμως, το γιεν κερδίζει δύναμη και ταυτόχρονα οι γηράσκοντες εταιρείες στην Ιαπωνία συνεχίζουν να κάθονται σε μετρητά αλλά αρνούνται να αυξήσουν τους μισθούς ή να δώσουν μερίσματα, γεγονός που θα μπορούσε να ενισχύσει την περιορισμένη εγχώρια ζήτηση της Ιαπωνίας. Για να καταπολεμήσει αυτά τα ζητήματα και να δώσει νέα ώθηση στις δανειοδοτήσεις και τις επενδύσεις, η Τράπεζα της Ιαπωνίας υιοθέτησε πρόσφατα μια πολιτική αρνητικών επιτοκίων. (Σχετική ανάγνωση, βλέπε: Η γήρανση της Ιαπωνίας είναι ένα βέλος στην πλάτη των αβενωμικών.

Η κατώτατη γραμμή

Abenomics, η οποία ισχύει εδώ και τρία χρόνια, η οικονομία της Ιαπωνίας δεν έχει δείξει τα επιθυμητά αποτελέσματα. Η πρόσφατη υιοθέτηση μιας πολιτικής αρνητικών επιτοκίων δείχνει ότι η Ιαπωνία προσπαθεί σκληρά να τινάξει τις εταιρείες της σε μια προσπάθεια να τους αναγκάσει να επαναφέρουν τη ρευστότητα στο σύστημα με καλύτερους μισθούς και μερίσματα επενδυτών. Ταυτόχρονα, ελπίζει να διατηρήσει το γιεν υπό έλεγχο για να διατηρήσει την ανταγωνιστικότητα των ιαπωνικών εξαγωγών. Οι οικονομολόγοι πιστεύουν ότι η κεντρική τράπεζα μπορεί να ωθήσει το επιτόκιο ακόμα χαμηλότερα για να πετύχει κάποια επιτυχία.

Ενώ η επιτυχία της πολιτικής θα μετρηθεί μακροπρόθεσμα, η Ιαπωνία πρέπει να αναθεωρήσει τις πολιτικές της σχετικά με τη μετανάστευση για να λύσει το μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετωπίζει η χώρα: ένας γηράσκων που γερνά γρήγορα.